Πρέπει να μιλήσουμε για την Stoya

γράφει ο Θοδωρής Διάκος

Πόσος καιρός πέρασε από τότε που η Stoya βρέθηκε στα Εξάρχεια και έπαθε παράκρουση όλο το ελληνικό ίντερνετ; Λογικό, θα μου πεις, η Stoya έχει καταφέρει να γίνει από τις πιο διάσημες πορνοστάρ – και όχι μόνο επειδή κάνει καλό σεξ μπροστά στην κάμερα. Η Stoya, περισσότερο από κάθε τι, προσπάθησε να βάλει για τα καλά στο μυαλό του κοινού της ότι πορνοστάρ = άνθρωπος. Άνθρωπος με απόψεις, με ενδιαφέροντα, με προσωπικότητα. Ότι δεν είναι απλά ένα σώμα που πληρώνεται για να μπορείς εσύ να αυνανίζεσαι. Αλλά, επίσης – και εξίσου σημαντικό – ότι αν η επιλογή σου είναι να πληρώνεσαι για να μπορεί ο κάθε τυχαίος στα Εξάρχεια να αυνανίζεται, έχεις το δικαίωμα να το κάνεις χωρίς να σε κρίνει κανείς, υπό ασφαλείς συνθήκες και με σεβασμό.

Πού είναι λοιπόν όλοι αυτοί που έχουν φάει ώρες από την ζωή τους παρακολουθώντας την δουλειά της, τώρα που η Stoya τόλμησε να μιλήσει δημόσια για ένα θέμα τόσο σκληρό όσο η κακοποίηση;

Και αυτό που έκανε δεν ήταν εύκολο κατόρθωμα, και δεν μιλάω μόνο για την ψυχολογική πίεση και τον φόβο και το τραύμα που έχει βιώσει, αυτή και κάθε θύμα. Όταν ο βιαστής σου είναι ο πρώην σου, ο οποίος τυχαίνει να είναι ίσως ο πιο δημοφιλής πορνοστάρ αυτή τη στιγμή, με μια δημόσια εικόνα πιο καθαρή κι από το ποινικό μητρώο ενός μωρού, το πράγμα μπλέκεται.

Επειδή, βλέπεις, ο James Deen, το καθημερινό αγόρι που μόλις κλείσει την διπλανή πόρτα θα βγάλει τα πιο σκληρά βίτσια, είχε φροντίσει την εικόνα του μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Σε κάθε συνέντευξη, κάθε δημόσια εμφάνιση, κάθε φορά που κάποιος του έδινε τον λόγο, τον άκουγες να μιλάει για ισότητα, για ευκαιρίες, για σεβασμό και συναίνεση και – η λέξη που κάνει τζιζ – για φεμινισμό. Ο James Deen αγαπήθηκε γιατί ήταν ένας πορνοστάρ που (δήλωνε πως) σέβεται τις γυναίκες, και ο κόσμος του χάρισε ένα φωτοστέφανο. Κακάσχημη τραγική ειρωνεία.

Και ξέρεις τι με ενοχλεί; Ότι παρά την κατακραυγή, παρά το γεγονός ότι αρκετές εταιρίες διέκοψαν άμεσα την συνεργασία τους με τον James Deen, ακούμε πάλι τις ίδιες επικίνδυνες ατάκες.

Είναι πορνοστάρ, δουλειά της δεν είναι;
Συγγνώμη, αφού ήταν ζευγάρι, πώς ακριβώς την “βίασε”;
Αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου!

Και, ξέρεις κάτι; Δεν μπορείς να αποδείξεις έναν βιασμό. Επειδή ο βιασμός δεν πρόκειται να συμβεί σε κοινή θέα, με κάμερες και συνεργείο και πεντάλεπτα κλιπ (όσο χρειάζεται ο μέσος άντρας) στο Pornhub. Και τα θύματα το ξέρουν αυτό, φροντίζουμε καθημερινά να τους το υπενθυμίζουμε κατηγορώντας τα. Μήπως είχες πιει λιγάκι παραπάνω; Έτσι είναι οι άντρες. Σταμάτα να είσαι υστερικιά. Τα ‘θελε ο κώλος σου. Οι γυναίκες δεν μιλούν για αυτό το θέμα, επειδή ξέρουν πως δεν πρόκειται να δικαιωθούν.

Ειδικά σε μια βιομηχανία που αντιμετωπίζει τόσο έντονη κριτική, και που συνέχεια λες πως βρίσκεται σε μια γκρίζα ζώνη ηθικής. Η λογική του αν μπλέκεσαι με τα πίτουρα, σε τρώνε οι κότες. Δουλειά με σεξ μου ήθελες; Σκάσε τώρα. Που αυτό κουβαλάει μία ακόμα πιο αρχαία – και επικίνδυνη – λογική μέσα του: ότι οι γυναίκες δεν έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν το σεξ. Και αν μια γυναίκα τολμήσει να το αρνηθεί αυτό, τότε αυτόματα θεωρείται κοινή ιδιοκτησία, διαθέσιμη κάθε ώρα και στιγμή. Η πουτάνα του χωριού.

Και όσο συνεχίζουμε να μασάμε αυτή την καραμέλα, ναι, καμιά γυναίκα δεν πρόκειται να νιώσει ασφαλής, και καμιά αλλαγή δεν πρόκειται να δούμε. Και η Stoya είναι μονάχα ένα από τα θύματα – και έχει περιουσία και αναγνώριση, και κότσια να υψώσει την φωνή της. Κι εμείς πρέπει να την ακούσουμε, να την πιστέψουμε. Αυτήν και κάθε θύμα.