Όχι και να φταίει ο Φίλης για τους τραμπουκισμούς!

Ένα από τα σφάλματα του Φίλη στην δήλωσή του για τους Πόντιους ήταν ότι δεν ήξερε ή δε ντον ένοιαξε η χρησιμοποίησή της από τα μέσα και την αντιπολίτευση. Η Νέα Δημοκρατία βρήκε ευκαιρία να κάνει ένα μικρό διάλλειμα από το μποξ που διαδραματίζεται στο εσωτερικό της και συσπειρώθηκε- για λίγο- από το «αντιφιλικό» μένος.

Το αντιφιλικό αυτό μένος και η αντιπολιτευτική ευκαιρία είναι που οδήγησε βουλευτές της αντιπολίτευσης στο Σύνταγμα στο πλευρό όσων σώνει και καλά θέλουν την ποντιακή καταστροφή να είναι «γενοκτονία και τίποτα άλλο», αλλά και «στο πλευρό» των ανεγκέφαλων της Χρυσής Αυγής με τα γνωστά αποτελέσματα.

Οι δηλώσεις Μεϊμαράκη- και, αν άκουσα καλά, και της Φώφης- ενοχοποίησαν τον Φίλη, αφού λόγω αυτών υποτίθεται ότι εξεμάνη ο αγνός έλληνας πατριώτης και μαζί του τα γνωστά αγαπημένα «ακραία στοιχεία» που τραμπούκισαν τους βουλευτές.

Εδώ υπάρχει ένα τεράστιο λάθος συλλογιστικής. Επειδή οι κάφροι θα βρουν αφορμή να βγουν στο δρόμο και να κοπανάνε κόσμο θα πρέπει να μην λέει την άποψή του ο οποιοσδήποτε; Θα πρέπει η πολιτεία να καλοπιάσει τους εγκληματίες για να μην κάνουν ακρότητες;

Το τι πρέπει να ειπωθεί σε κάθε τέτοια ενέργεια της Χρυσής Αυγής είναι ξεκάθαρο, ακόμη και αν δεν συνάδει επακριβώς με τις εκλογικές στοχεύσεις κάθε κόμματος: Η καταδίκη είναι μονόδρομος λογικής και ηθικής στάσης και ο «συμψηφισμός» με τις ενέργειες άλλων «που προκάλεσαν» άδικος και άστοχος.

Η ευκαιρία για να προβληθεί η διακριτή πολιτική θέση μπορεί να περιμένει. Σε διαφορετική περίπτωση το θηρίο θα έχει ταϊστεί και από το δικό μας χέρι. Και αυτό δεν θα το κάνει φίλο μας.