Ο κ. Φίλης και πανδαμάτωρ σοσιαλισμός

Οι πολιτικές δεν είναι θέμα προσώπων, αλλά συστήματος. Σπάνια οι άνθρωποι επιβάλουν δική τους πολιτική. Το επαναλαμβάνω στον εαυτό μου όποτε βλέπω τον αντιπαθέστατο Φίλη να ανακοινώνει κάτι σχετικό με την Παιδεία.

Όσο όμως και αν επιδίδομαι σε ασκήσεις αυτοσυγκράτησης, στο τέλος ξεσπώ: Μα, είναι δυνατόν «κυβέρνηση της αριστεράς» να έχει βάλει αυτόν τον άνθρωπο υπουργό Παιδείας; Αυτόν για τον οποίο έχει εύστοχα ειπωθεί ότι είναι ο «Άδωνις του Σύριζα»;

Ξανακερδίζω την αυτοσυγκράτησή μου, αλλά η σύγχυση δεν μου περνάει. Το καλοκαίρι ανακοίνωσαν το 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση. Η ανακοίνωση συνοδεύτηκε και από την θεωρητική τεκμηρίωση του μέτρου, κατά την οποία είναι πολιτική θέση να χτυπάς τα ιδιωτικά σχολεία, αφού οι πελάτες τους είναι κάτι πλούσιοι.

Μόλις κηρύχθηκε η προεκλογική περίοδος, και, προφανώς, βλέποντας τον αριθμό των απασχολούμενων στην ιδιωτική εκπαίδευση αλλά και τις διαμαρτυρίες των επιχειρηματιών, είπαν ότι αυτό δεν έχει αποφασιστεί, ότι αναγκάστηκαν να το περιλάβουν στο Μνημόνιο και ότι, εν πάση περιπτώσει, αν γίνονταν κυβέρνηση δεν θα εφάρμοζαν κάτι τέτοιο. Το θυμάμαι να το λένε- δεν έχω απλώς μια εντύπωση. Και το θυμάμαι γιατί είχα προσέξει την προεκλογική κωλοτούμπα τους.
Και μετά, πάλι το παλιό; Πάλι η πολιτική θέση ότι έτσι χτυπιούνται τα ανώτερα στρώματα; Και επιπλέον οι δηλώσεις για τις «πενταροδεκάρες» και μετά το γκεμπελικό συμπλήρωμα ότι «θα κάνουμε τα πάντα για να ανορθώσουμε το δημόσιο σχολείο»- όπου χωρίς να απαντά, λέει κάτι λαϊκίστικο που δεν πολυέχει σχέση, αλλά ακούγεται κάμποσο αριστερό.

Εν τω μεταξύ, αν υπάρχει ένας πρακτικότατος λόγος για τον οποίο δεν θα πρέπει να γίνει αύξηση των διδάκτρων, αυτός είναι ότι το ήδη επιβαρυμένο και ανεπαρκώς χρηματοδοτούμενο σύστημα δημόσιας παιδείας, δεν μπορεί να αντέξει άλλη επιβάρυνση. Ενώ δύο περίπου μήνες μετά την έναρξη του σχολικού έτους περισσότερα από 200 σχολεία παρέμεναν κλειστά λόγω ελλείψεων, το υπουργείο θεωρεί προφανώς ότι αν από Δευτέρα, ας πούμε το 30% των παιδιών που φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία εμφανίζονταν στην πόρτα των δημόσιων σχολείων θα μπορούσαν να λάβουν την δημόσια δωρεάν εκπαίδευση που δικαιούνται από το Σύνταγμα.

Είναι σαν να απαγορεύεις τα Ι.Χ. στο κέντρο χωρίς να κάνεις τίποτα για να βελτιώσεις τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Δεν είναι όμως το βασικό πρόβλημα της Παιδείας ό,τι γίνεται, αλλά ό,τι δεν γίνεται. Διάβασα ότι –για μία ακόμη φορά- θα ξεκινήσει «διάλογος για την παιδεία» και μετά το μάτι μου έπεσε σε ένα facebook post του έγκριτου πανεπιστημιακού Αντώνη Λιάκου. «(…) Όταν δεν έχουμε ιδέες τί πρέπει να γίνει στην εκπαίδευση, όταν δεν έχουμε τολμηρά οράματα και επιτελικά σχέδια, τότε λέμε Διάλογος για την Παιδεία, να ακουστούν όλες οι απόψεις! Σιγα!». Και μετά ξεκινάει η κουβέντα για την «ανάγκη βαθιάς μεταρρύθμισης στην παιδεία», η οποία καταλήγει πάντα σε κάτι αλλαγούλες στις πανελλήνιες.

Αλλά ας μην αγχωνόμαστε. Ο σοσιαλισμός θα τα λύσει όλα αυτά.