Τα δικαιώματα της αγελάδας

γράφει ο Θοδωρής Διάκος

Και πάνω που λες ότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να γίνει περισσότερο δυστοπικό παραμύθι, ότι δεν θα μπορούσαν να χωρέσουν περισσότερα πράγματα που θα σε κάνουν να πεις ‘Εεε;’ μέσα σε δυο μήνες… vegans. Vegans που στιγματίζουν το κορμί τους με πυρωμένο σίδερο για να δηλώσουν κάτι για τα δικαιώματα των ζώων. Επειδή είναι συμβολικό. Με το ίδιο πυρωμένο σίδερο που σταμπάρουν το μοσχάρι που πάει στην σφαγή, οι ακτιβιστές προβαίνουν σε μια σοκαριστική διαμαρτυρία για το πώς ο άνθρωπος πιστεύει ότι είναι ανώτερος και σκοτώνει ασυναίσθητα κακόμοιρα ζωάκια για να τα φάει.
 
Δεν ξέρω αν τα είκοσι πέντε χρόνια κρεατοφαγίας μου και όλα τα σπλάτερ που έβλεπα στο λύκειο με έχουν κάνει αναίσθητο, αλλά το μόνο σοκ εδώ είναι το πόσο χαλασμένο πρέπει να είναι το κεφάλι σου για να υποστείς σκόπιμα έγκαυμα για να αποδείξεις κάτι για τις γελάδες. Και όλα αυτά σε κλίμα σέχτας που κάνει τελετή, ενώ οι φίλοι σου ποζάρουν από δίπλα με αφισάκι ‘Εσύ ποιον δολοφόνησες σήμερα;’
 
Σήμερα δολοφόνησα:
*Το συκώτι μου, πίνοντας τέσσερα ποτήρια κρασί
*Εγκεφαλικά κύτταρα, κάνοντας κουίζ ‘Ποια πριγκίπισσα Ντίσνεϊ είναι η εχθρός σου;’ στο Buzzfeed
*Μερικά αγέννητα παιδάκια, μέσω της ιεροτελεστίας του αυνανισμού

Αγελάδες, πάντως, δεν δολοφόνησα. Έφαγα ένα σάντουιτς με γαλοπούλα, που κάποιος άλλος σκότωσε για ‘μένα κι εγώ την αγόρασα, επειδή έτσι λειτουργεί ο κόσμος, κι επειδή δεν θα έσφαζα ποτέ μια γαλοπούλα. Όχι επειδή την λυπάμαι, χέστηκα για την γαλοπούλα. Απλά είμαι άτσαλος με τα μαχαίρια και δεν θα ήξερα πώς να μετατρέψω το σώμα της σε low-fat αλλαντικό.

Κι αυτό είναι το επόμενό τους επιχείρημα. Ότι δεν χρειάζεται κανείς μας να το κάνει αυτό, επειδή μια vegan κοινωνία είναι το επόμενο στάδιο της ανθρωπότητας. Αυτό έχει περίπου ίδιες πιθανότητες να συμβεί με τον παγκόσμιο κομμουνισμό, την παγκόσμια ειρήνη και την Δευτέρα Παρουσία.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι η τρομοκρατία τους. Οι αφίσες με τα διαμελισμένα ζώα. Η αυταρέσκεια και το ένα δάκρυ που κυλάει στο μάγουλο όταν σου κολλάνε την αφίσα στη μούρη. Η επίκληση σε μια ηθική που δεν υπάρχει, επειδή δεν έχει λόγο να υπάρχει – επειδή οι άνθρωποι τρώνε κρέας και είναι απλά γεγονός. Συγγνώμη, είναι υπερβολικά απλό για τα μεγαλωμένα στον μεταμοντερνισμό και την αφθονία του Πασόκ μυαλά σας, αλλά είναι αυτό που είναι.

Και, στο τέλος, πες ότι τα ξεχνάμε όλα αυτά. Πες ότι όντως είναι μια σέχτα, με καμία επαφή με την πραγματικότητα, ένα μάτσο Αντουανέτες που προτείνουν να φάτε τόφου. Είναι, όμως, τα μικρά πράγματα που μετράνε. Όπως, δε ξέρω, το γεγονός ότι σε μια πόλη γεμάτη αυτή τη στιγμή από πρόσφυγες πολέμου που λιμοκτονούν, εσύ στιγματίζεις το κορμί σου για τις αγελάδες. Αυτό είναι απλή ηλιθιότητα.