Μπράβο στην Αμνηστεία για αποποινικοποίηση πορνείας
Διάφορες φεμινίστριες διαμαρτύρονται υποκρινόμενοι ότι δεν ξέρουν την εργασιακή κόλαση στην οποία ζουν οι άνθρωποι του επαγγέλματος.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Διάβαζα για την απόφαση της διεθνούς αμνηστίας να στηρίξει την αποποινικοποίηση της ενήλικης πορνείας. Νομίζω ότι η ορθότητα μιας τέτοιας στάσης είναι προφανής, αν και δεν είναι λίγες οι φωνές που τάσσονται κατά της πρότασης.
Όπως συμβαίνει σε όλες τις ομάδες πληθυσμού που για τον έναν ή για τον άλλο λόγο μένουν «παράνομες», έτσι και οι εκδιδόμενες γυναίκες γίνονται σχεδόν πάντα αντικείμενο κακομεταχείρισης και εκμετάλλευσης. Το πρόβλημα με την κατηγορία αυτή του πληθυσμού είναι ότι είναι πολύ μεγάλη για να μένει στην τύχη της και να εξαρτάται η μοίρα της από τους διακινητές και λοιπούς αδίστακτους.
Μια ενδεχόμενη νομιμοποίηση σε όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες θα έδινε νομική ύπαρξη σε αυτές τις γυναίκες που, όταν πρόκειται για τα δικαιώματά τους σε κοινωνικά αγαθά όπως η περίθαλψη, η ασφάλιση κλπ, υπάρχουν και δεν υπάρχουν. Υπάρχει άρα- εδώ και δεκαετίες- ένα φαινόμενο που πρέπει να εποπτευθεί και να ρυθμιστεί με νομοθεσία, όπως συμβαίνει με όλους τους εργασιακούς κλάδους.
Οι φωνές που τάσσονται κατά της πρότασης έχουν και αυτές λόγο ύπαρξης. Η νομιμοποίηση μια ανηθικότητας, εν μέρει την αθωώνει. Όμως, αν πραγματικά θέλεις να λύσεις το πρόβλημα, αυτό δεν είναι υποκριτικό;
Αρκετοί σύνδεσμοι φεμινιστριών ισχυρίζονται ότι μια τέτοια εξέλιξη θα καταλήξει σε καταπάτηση των γυναικείων δικαιωμάτων. Αρκετοί προβάλλουν ως επιχείρημα την εξέλιξη στη Γερμανία, όπου η αποποινικοποίηση πραγματοποιήθηκε. Εκεί παρατηρήθηκε αύξηση του εμπορίου λευκής σαρκός από την ανατολική Ευρώπη, τονίζουν.
Πιθανότατα ωστόσο παλαιότερα ίσως η άφιξη των γυναικών αυτών να μην καταγράφονταν πλήρως- άλλη μία περίπτωση κατά την οποία τα νόμιμα δικαιώματα των εργαζομένων δεν ασκούνταν αφού κανείς ιθύνων δεν γνώριζε την ύπαρξή τους.
Η φαινομενική αυτή εξοικείωση με το επάγγελμα της πορνείας και η μερική αποδοχή του δεν δημιουργεί ηθική νομιμοποίηση. Με κάποιο τρόπο πρέπει να ρυθμιστεί και μια από τις απαράδεκτες πρακτικές που δημιουργούν εργαζόμενους και γενικότερα ανθρώπινα πλάσματα δύο ταχυτήτων.
Ακόμη όμως και να δημιουργείται «προηγούμενο», νομίζω ότι αξίζει τον ηθικό ψόγο. Η ακραιφνής ηθική ακεραιότητα είναι για αυτούς που έχουν αρκετή απόσταση από το βούρκο και- από ψηλά- εξηγούν ότι είναι απαράδεκτο ακόμη και να συζητάμε για τον βούρκο και για τους καημένους που ζουν σε αυτόν.
Όπως συμβαίνει σε όλες τις ομάδες πληθυσμού που για τον έναν ή για τον άλλο λόγο μένουν «παράνομες», έτσι και οι εκδιδόμενες γυναίκες γίνονται σχεδόν πάντα αντικείμενο κακομεταχείρισης και εκμετάλλευσης. Το πρόβλημα με την κατηγορία αυτή του πληθυσμού είναι ότι είναι πολύ μεγάλη για να μένει στην τύχη της και να εξαρτάται η μοίρα της από τους διακινητές και λοιπούς αδίστακτους.
Μια ενδεχόμενη νομιμοποίηση σε όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες θα έδινε νομική ύπαρξη σε αυτές τις γυναίκες που, όταν πρόκειται για τα δικαιώματά τους σε κοινωνικά αγαθά όπως η περίθαλψη, η ασφάλιση κλπ, υπάρχουν και δεν υπάρχουν. Υπάρχει άρα- εδώ και δεκαετίες- ένα φαινόμενο που πρέπει να εποπτευθεί και να ρυθμιστεί με νομοθεσία, όπως συμβαίνει με όλους τους εργασιακούς κλάδους.
Οι φωνές που τάσσονται κατά της πρότασης έχουν και αυτές λόγο ύπαρξης. Η νομιμοποίηση μια ανηθικότητας, εν μέρει την αθωώνει. Όμως, αν πραγματικά θέλεις να λύσεις το πρόβλημα, αυτό δεν είναι υποκριτικό;
Αρκετοί σύνδεσμοι φεμινιστριών ισχυρίζονται ότι μια τέτοια εξέλιξη θα καταλήξει σε καταπάτηση των γυναικείων δικαιωμάτων. Αρκετοί προβάλλουν ως επιχείρημα την εξέλιξη στη Γερμανία, όπου η αποποινικοποίηση πραγματοποιήθηκε. Εκεί παρατηρήθηκε αύξηση του εμπορίου λευκής σαρκός από την ανατολική Ευρώπη, τονίζουν.
Πιθανότατα ωστόσο παλαιότερα ίσως η άφιξη των γυναικών αυτών να μην καταγράφονταν πλήρως- άλλη μία περίπτωση κατά την οποία τα νόμιμα δικαιώματα των εργαζομένων δεν ασκούνταν αφού κανείς ιθύνων δεν γνώριζε την ύπαρξή τους.
Η φαινομενική αυτή εξοικείωση με το επάγγελμα της πορνείας και η μερική αποδοχή του δεν δημιουργεί ηθική νομιμοποίηση. Με κάποιο τρόπο πρέπει να ρυθμιστεί και μια από τις απαράδεκτες πρακτικές που δημιουργούν εργαζόμενους και γενικότερα ανθρώπινα πλάσματα δύο ταχυτήτων.
Ακόμη όμως και να δημιουργείται «προηγούμενο», νομίζω ότι αξίζει τον ηθικό ψόγο. Η ακραιφνής ηθική ακεραιότητα είναι για αυτούς που έχουν αρκετή απόσταση από το βούρκο και- από ψηλά- εξηγούν ότι είναι απαράδεκτο ακόμη και να συζητάμε για τον βούρκο και για τους καημένους που ζουν σε αυτόν.
