"Μπιζ" στο σβέρκο μας

Με πάθος τα ενημερωτικά μέσα ασχολούνται με το τι πρόκειται να γίνει στην κοινοβουλευτική ομάδα του Σύριζα, αν πρόκειται να φύγουν και πόσοι θα φύγουν, τι είπε ο ένας και τι ο άλλος στις τελετές παράδοσης- παραλαβής.

Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν: Θα δοκιμάσει ο Λαφαζάνης να διευρύνει τη δύναμη της πλατφόρμας και να πάρει και άλλους με το μέρος του; Θα προκηρύξει εκλογές στις 20 Αυγούστου ο Τσίπρας; Θα κάνει νέο κόμμα;

Αυτό που δεν λέει κανείς είναι ότι όλα αυτά αποτελούν μέρος της πολιτικής διαχείρισης που κάνει βασικά η Κυβέρνηση και ότι καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματική πολιτική. Και ποια είναι η πραγματική πολιτική; Ότι τα μέτρα θα περάσουν με οποιαδήποτε κατάσταση και ο κόσμος ούτε μπορεί ούτε και πολυθέλει να κάνει τίποτα.

Η ενασχόληση με το ποια ακριβώς θα είναι η σύνθεση της κυβέρνησης έχει τη μορφή του χόμπι ή του επαγγελματικού ενδιαφέροντος εκ μέρους των πολιτικών συντακτών. Τον υπόλοιπο κόσμο γιατί πρέπει να τον νοιάζει;

Ένα πράγμα που θα μπορούσαν να αναλάβουν τα μίντια, σε μια ευνομούμενη κοινωνία, είναι να περιορίσουν τον λαϊκισμό που από τον Σεπτέμβρη- όταν και θα φανούν τα πρώτα μέτρα στην τσέπη του κόσμο- θα χτυπήσει και πάλι κόκκινο. Και πλέον δεν θα υπάρξει κανείς άλλος «θεριστής» αυτού του λαϊκισμού από τη Χρυσή Αυγή, «τον μόνο σταθερό εχθρό των Μνημονίων», άφθαρτη και αδοκίμαστη γαρ στη συνείδηση του κόσμου.

Και κάπως έτσι, η αποτυχία της αριστεράς να αποτελέσει έναν πραγματικά διαφορετικό πόλο διακυβέρνησης θα οδηγήσει στην σημαντική αύξηση του ποσοστού της Χρυσής Αυγής, αρχικά έως το 14-15%. Και βλέπουμε.