Έχει ο καιρός γυρίσματα
Οι ψηφοφόροι του Σύριζα και του «όχι» διχάζονται ανάμεσα στο κράξιμο για το νέο Μνημόνιο και στην ανάγκη στήριξης του Τσίπρα.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Την σκυτάλη από τους «ναι» και τους «όχι» πήραν από τη Δευτέρα οι «όχι» και οι… «όχι». Οι ψηφοφόροι του Σύριζα έχουν διχαστεί και αλληλοκατηγορούνται για έλλειμμα αντίληψης. Έχει ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς όψιμούς υποστηρικτές της Κυβέρνησης να συνιστούν υπομονή και κατανόηση γιατί «τι άλλο να γινόταν;».
Να λέμε τα πράγμα ξεκάθαρα: Η συμφωνία είναι μια μνημονιάρα από εδώ έως απέναντι. Είναι το τρίτο κατά σειρά μνημόνιο και η απόδειξη ότι, στην καλύτερη περίπτωση, οι του Σύριζα εκτίμησαν λάθος και τα περιθώρια ελιγμών εντός του ευρώ και το ότι ο «ευρωπαϊκός νότος» θα στέκονταν στο πλευρό τους.
Η «λάθος» βέβαια αυτή εκτίμηση τους χάρισε την πρωτιά, οπότε ίσως να μην είναι τόσο αθώα ή, εν πάση περιπτώσει, ελεύθερη ευθυνών.
Έρχεται η στιγμή που θα αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ΄ αφήσεις, έγραφε ο Σαββόπουλος. Σε αυτό το σταυροδρόμι η ομάδα Τσίπρα αποφάσισε να γίνει ΠΑΣΟΚ με όλα τα θετικά και τα αρνητικά που έχει αυτή η επιλογή. Έχει πια αρκετά από τα εφόδια που απαιτούνται για κάτι τέτοιο. Και πρώτα τον ηγέτη. Το δημοψήφισμα και το αποτέλεσμά του μεταμόρφωσαν τον Αλέξη Τσίπρα από έναν γενικώς συμπαθή νεαρό Πρωθυπουργό, σε ηγέτη. Το πήρε επάνω του και του βγήκε. Το «όχι» εξυπηρέτησε πιο πολύ την στήριξή του στο εσωτερικό παρά την διαπραγματευτική θέση της χώρας, όπως διατεινόταν.
Για αυτό και τώρα μπορεί- ακόμη και αν η κυβέρνηση πέσει- να πάει σε εκλογές και να βγει πρώτο κόμμα, χωρίς μάλιστα το βαρίδι της αριστερής πλατφόρμας. Η πολιτική επιβίωση του Τσίπρα και του κόμματός του φαίνεται εξασφαλισμένη. Αλλά τίποτα δεν είναι χωρίς κόστος. Και αυτό το κόστος είναι η χαμένη συνέπεια, η οποία δυστυχώς βρίσκεται ψηλά στο αξιακό σύστημα της αριστεράς.
Με πάθος ρομαντικοί ψηφοφόροι του Σύριζα επιτίθενται σε όσους τολμούν να τον κρίνουν. «Τώρα μας χρειάζεται όλους ο Πρωθυπουργός και η χώρα» διάβασα στο Facebook από έναν έξυπνο άνθρωπο και πραγματικά εξεπλάγην για την αφέλεια με την οποία ορισμένοι οδεύουν προς την πασοκοποίηση- και μην φανταστεί κανείς πασοκοποίηση με τα οφέλη της πρώτης παπανδρεϊκής εποχής, αφού ο Αλέξης μόνο φόρους έχει να προσφέρει στους μυηθέντες.
Προτείνω να περιμένουμε να δούμε αν όντως είναι καλύτερο να έχουμε Μνημόνιο με αριστερίζουσα κυβέρνηση από ό,τι με δεξιά. Και ας ανεχθούμε και μερικές γκάφες, αν δεν είναι καταστροφικές. Στο κάτω- κάτω καινούριοι είναι και για αυτό τους διάλεξε ο κόσμος.
Αλλά, περιμένοντας, δεν πειράζει και να κράζουμε όπου και όταν χρειάζεται. Γιατί όποιος έχει τα γένια, έχει και τα χτένια.
Να λέμε τα πράγμα ξεκάθαρα: Η συμφωνία είναι μια μνημονιάρα από εδώ έως απέναντι. Είναι το τρίτο κατά σειρά μνημόνιο και η απόδειξη ότι, στην καλύτερη περίπτωση, οι του Σύριζα εκτίμησαν λάθος και τα περιθώρια ελιγμών εντός του ευρώ και το ότι ο «ευρωπαϊκός νότος» θα στέκονταν στο πλευρό τους.
Η «λάθος» βέβαια αυτή εκτίμηση τους χάρισε την πρωτιά, οπότε ίσως να μην είναι τόσο αθώα ή, εν πάση περιπτώσει, ελεύθερη ευθυνών.
Έρχεται η στιγμή που θα αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ΄ αφήσεις, έγραφε ο Σαββόπουλος. Σε αυτό το σταυροδρόμι η ομάδα Τσίπρα αποφάσισε να γίνει ΠΑΣΟΚ με όλα τα θετικά και τα αρνητικά που έχει αυτή η επιλογή. Έχει πια αρκετά από τα εφόδια που απαιτούνται για κάτι τέτοιο. Και πρώτα τον ηγέτη. Το δημοψήφισμα και το αποτέλεσμά του μεταμόρφωσαν τον Αλέξη Τσίπρα από έναν γενικώς συμπαθή νεαρό Πρωθυπουργό, σε ηγέτη. Το πήρε επάνω του και του βγήκε. Το «όχι» εξυπηρέτησε πιο πολύ την στήριξή του στο εσωτερικό παρά την διαπραγματευτική θέση της χώρας, όπως διατεινόταν.
Για αυτό και τώρα μπορεί- ακόμη και αν η κυβέρνηση πέσει- να πάει σε εκλογές και να βγει πρώτο κόμμα, χωρίς μάλιστα το βαρίδι της αριστερής πλατφόρμας. Η πολιτική επιβίωση του Τσίπρα και του κόμματός του φαίνεται εξασφαλισμένη. Αλλά τίποτα δεν είναι χωρίς κόστος. Και αυτό το κόστος είναι η χαμένη συνέπεια, η οποία δυστυχώς βρίσκεται ψηλά στο αξιακό σύστημα της αριστεράς.
Με πάθος ρομαντικοί ψηφοφόροι του Σύριζα επιτίθενται σε όσους τολμούν να τον κρίνουν. «Τώρα μας χρειάζεται όλους ο Πρωθυπουργός και η χώρα» διάβασα στο Facebook από έναν έξυπνο άνθρωπο και πραγματικά εξεπλάγην για την αφέλεια με την οποία ορισμένοι οδεύουν προς την πασοκοποίηση- και μην φανταστεί κανείς πασοκοποίηση με τα οφέλη της πρώτης παπανδρεϊκής εποχής, αφού ο Αλέξης μόνο φόρους έχει να προσφέρει στους μυηθέντες.
Προτείνω να περιμένουμε να δούμε αν όντως είναι καλύτερο να έχουμε Μνημόνιο με αριστερίζουσα κυβέρνηση από ό,τι με δεξιά. Και ας ανεχθούμε και μερικές γκάφες, αν δεν είναι καταστροφικές. Στο κάτω- κάτω καινούριοι είναι και για αυτό τους διάλεξε ο κόσμος.
Αλλά, περιμένοντας, δεν πειράζει και να κράζουμε όπου και όταν χρειάζεται. Γιατί όποιος έχει τα γένια, έχει και τα χτένια.
