Αριστερά και «αριστερά»
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Θυμάμαι κάτι αφελείς εκθέσεις που γράφαμε στο Γυμνάσιο σχετικά με το πώς αυτή η μάστιγα του δικομματισμού στην Ελλάδα θα νικηθεί μόνο όταν η διασπασμένη Αριστερά μονοιάσει και κατέβει ως ένα κόμμα αντί για 47 που ήταν περίπου τότε.
Θυμάμαι και τη Λιάνα Κανέλλη μερικά χρόνια μετά να χτυπιέται καπνίζοντας και φωνάζοντας ρυθμικά «ά-βυσ-σος» σε ένα κανάλι όταν της είχαν κάνει περίπου την ίδια ερώτηση. Άβυσσος είναι αυτή που τους χωρίζει, αν αναρωτιέστε.
Μετά θυμάμαι και τα αστεία (αν ήθελες να τα δεις καλοπροαίρετα) ψηφοδέλτια του ΚΚΕ την περασμένη Κυριακή, που έλεγαν όχι στην πρόταση των θεσμών, όχι και στον Τσίπρα, όχι στο ευρώ, όχι γενικώς, όχι σε όλα.
Και βλέπω και τον Λαφαζάνη με τον Λαπαβίτσα και τα παιδιά της «Αριστερής Πλατφόρμας» να λένε να γυρίσουμε στη δραχμή, καθώς ο Τσίπρας χτυπιέται στη Βουλή για τις διαπραγματεύσεις που δεν του βγαίνουν.
Και σκέφτομαι ακριβώς αυτό. Άβυσσος. Παντού.
Τουλάχιστον ξεφορτωθήκαμε τον Σαμαρά.
Θυμάμαι και τη Λιάνα Κανέλλη μερικά χρόνια μετά να χτυπιέται καπνίζοντας και φωνάζοντας ρυθμικά «ά-βυσ-σος» σε ένα κανάλι όταν της είχαν κάνει περίπου την ίδια ερώτηση. Άβυσσος είναι αυτή που τους χωρίζει, αν αναρωτιέστε.
Μετά θυμάμαι και τα αστεία (αν ήθελες να τα δεις καλοπροαίρετα) ψηφοδέλτια του ΚΚΕ την περασμένη Κυριακή, που έλεγαν όχι στην πρόταση των θεσμών, όχι και στον Τσίπρα, όχι στο ευρώ, όχι γενικώς, όχι σε όλα.
Και βλέπω και τον Λαφαζάνη με τον Λαπαβίτσα και τα παιδιά της «Αριστερής Πλατφόρμας» να λένε να γυρίσουμε στη δραχμή, καθώς ο Τσίπρας χτυπιέται στη Βουλή για τις διαπραγματεύσεις που δεν του βγαίνουν.
Και σκέφτομαι ακριβώς αυτό. Άβυσσος. Παντού.
Τουλάχιστον ξεφορτωθήκαμε τον Σαμαρά.
