Να ανοίξει θέμα ευθανασίας
Η ιδέα της παθητικής ευθανασίας φέρνει λίγο πιο κοντά την ποθητή ρύθμιση- όχι για την Ελλάδα βέβαια- είμαστε μακριά εδώ.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Το πράσινο φως για την διακοπή της σίτισης ενός 38χρονου τετραπληγικού που έπαθε μη αναστρέψιμη εγκεφαλική βλάβη μετά από τροχαίο ατύχημα έδωσε η γαλλική δικαιοσύνη. Η σύζυγός του είχε ζητήσει να ενεργοποιηθεί αυτό το παράθυρο της παθητικής ευθανασίας που προβλέπει η νομοθεσία της χώρας και το ανώτατο δικαστήριο της Γαλλίας τη δικαίωσε.
Η ιδέα της παθητικής ευθανασίας αντιδιαστέλλεται με εκείνη της ενεργητικής, όπου κάποιος «κλείνει τον διακόπτη». Παύουν στην πραγματικότητα να σιτίζουν τον ασθενή και εκείνος σταδιακά αποβιώνει. Είναι άλλο ένα επεισόδιο στη δύσκολη συζήτηση περί του δικαιώματος στον θάνατο, που θεωρείται από πολλούς επόμενο στάδιο πολιτισμού από εκείνο του σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή.
Στις χώρες με έντονο θρησκευτικό συναίσθημα, όπως η Ελλάδα, η ευθανασία θα είναι πάντα κάτι στενάχωρο και δύσκολο να θεσμοθετηθεί. Ωστόσο, καθώς η ιατρική προχωρά και αυξάνονται οι πιθανότητες να διατηρείται κάποιος στη ζωή τεχνητά0 ακόμη και παρά τη θέλησή του, θα πρέπει το θέμα να προσεγγιστεί με τόλμη και χωρίς προκαταλήψεις. Είναι ευκαιρία να προωθηθεί από την διοίκηση Σύριζα μαζί με άλλα θέματα- ταμπού για εμάς εδώ, όπως η καύση των νεκρών.
Ελαφραίνω το κλίμα: Κάθε εβδομάδα ένα ή δύο videάκια ή εν πάση περιπτώσει «περιστατικά» γίνονται αυτό που λένε viral. Αυτό σημαίνει ότι κυκλοφορούν από χρήστη σε χρήστη στο διαδίκτυο και στα social media και αποκτούν μια δημοσιότητα χωρίς να προβληθούν από κάποιο ειδησεογραφικό κανάλι επικοινωνίας.
Την προηγούμενη εβδομάδα στο βάθρο ανέβηκε ο αγαπημένος «κυνηγός φιδιών» από τις Σέρρες (Κσσσσ!) που παραστατικά διηγήθηκε τη μάχη του με ένα φίδι που βρέθηκε κοντά στο σπίτι του. Η όλη παρουσία του φιδο-killer ήταν ενταγμένη σε ένα επίσης καλτ ρεπορτάζ, σύμφωνα με το οποίο «οι κάτοικοι των Σερρών φοβούνται όχι μόνο για τις ζωές τους αλλά και για τις ζωές των παιδιών τους». Σε αυτόν τον ήρωα της ιντερνετικής καθημερινότητας διάλεξε να επιτεθεί η Ελληνική Ερπετολογική Εταιρεία και η ΑΝΙΜΑ
«(…) Το φίδι που σκοτώθηκε είναι ένας νεαρός σαπίτης (Malpolon insignitus), είδος ακίνδυνο για τον άνθρωπο, το οποίο προστατεύεται από την εθνική (Προεδρικό Διάταγμα 67/1981) και την διεθνή (Παράρτημα ΙΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης) νομοθεσία. Μάλιστα στο Άρθρο 3 του ΠΔ 67 υπογραμμίζεται ρητώς ότι “απαγορεύεται ο φόνος, η κακοποίηση, ο τραυματισμός ή η καθ΄ οιονδήποτε τρόπο πρόκληση βλάβης” των ειδών που αναφέρονται στο Άρθρο 1 του ΠΔ (όπου περιλαμβάνεται και ο Σαπίτης)».
Ο Ιοβόλος αναπαράγει το «κατηγορώ» των φιλοφιδικών οργανώσεων, καθώς βλέπει εκεί την ευκαιρία να συμπεριληφθεί το blog του στα «σοβαρά μέσα»: «Αντί της διακωμώδησης ή των υπερβολικών, πλήρως αντιεπιστημονικών τοποθετήσεων, οι σοβαρές πηγές ενημέρωσης οφείλουν να προβάλλουν την ανάγκη προστασίας της μοναδικής ελληνικής βιοποικιλότητας, αλλά και τον παραβατικό χαρακτήρα αντίστοιχων πράξεων».
Η ιδέα της παθητικής ευθανασίας αντιδιαστέλλεται με εκείνη της ενεργητικής, όπου κάποιος «κλείνει τον διακόπτη». Παύουν στην πραγματικότητα να σιτίζουν τον ασθενή και εκείνος σταδιακά αποβιώνει. Είναι άλλο ένα επεισόδιο στη δύσκολη συζήτηση περί του δικαιώματος στον θάνατο, που θεωρείται από πολλούς επόμενο στάδιο πολιτισμού από εκείνο του σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή.
Στις χώρες με έντονο θρησκευτικό συναίσθημα, όπως η Ελλάδα, η ευθανασία θα είναι πάντα κάτι στενάχωρο και δύσκολο να θεσμοθετηθεί. Ωστόσο, καθώς η ιατρική προχωρά και αυξάνονται οι πιθανότητες να διατηρείται κάποιος στη ζωή τεχνητά0 ακόμη και παρά τη θέλησή του, θα πρέπει το θέμα να προσεγγιστεί με τόλμη και χωρίς προκαταλήψεις. Είναι ευκαιρία να προωθηθεί από την διοίκηση Σύριζα μαζί με άλλα θέματα- ταμπού για εμάς εδώ, όπως η καύση των νεκρών.
Ελαφραίνω το κλίμα: Κάθε εβδομάδα ένα ή δύο videάκια ή εν πάση περιπτώσει «περιστατικά» γίνονται αυτό που λένε viral. Αυτό σημαίνει ότι κυκλοφορούν από χρήστη σε χρήστη στο διαδίκτυο και στα social media και αποκτούν μια δημοσιότητα χωρίς να προβληθούν από κάποιο ειδησεογραφικό κανάλι επικοινωνίας.
Την προηγούμενη εβδομάδα στο βάθρο ανέβηκε ο αγαπημένος «κυνηγός φιδιών» από τις Σέρρες (Κσσσσ!) που παραστατικά διηγήθηκε τη μάχη του με ένα φίδι που βρέθηκε κοντά στο σπίτι του. Η όλη παρουσία του φιδο-killer ήταν ενταγμένη σε ένα επίσης καλτ ρεπορτάζ, σύμφωνα με το οποίο «οι κάτοικοι των Σερρών φοβούνται όχι μόνο για τις ζωές τους αλλά και για τις ζωές των παιδιών τους». Σε αυτόν τον ήρωα της ιντερνετικής καθημερινότητας διάλεξε να επιτεθεί η Ελληνική Ερπετολογική Εταιρεία και η ΑΝΙΜΑ
«(…) Το φίδι που σκοτώθηκε είναι ένας νεαρός σαπίτης (Malpolon insignitus), είδος ακίνδυνο για τον άνθρωπο, το οποίο προστατεύεται από την εθνική (Προεδρικό Διάταγμα 67/1981) και την διεθνή (Παράρτημα ΙΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης) νομοθεσία. Μάλιστα στο Άρθρο 3 του ΠΔ 67 υπογραμμίζεται ρητώς ότι “απαγορεύεται ο φόνος, η κακοποίηση, ο τραυματισμός ή η καθ΄ οιονδήποτε τρόπο πρόκληση βλάβης” των ειδών που αναφέρονται στο Άρθρο 1 του ΠΔ (όπου περιλαμβάνεται και ο Σαπίτης)».
Ο Ιοβόλος αναπαράγει το «κατηγορώ» των φιλοφιδικών οργανώσεων, καθώς βλέπει εκεί την ευκαιρία να συμπεριληφθεί το blog του στα «σοβαρά μέσα»: «Αντί της διακωμώδησης ή των υπερβολικών, πλήρως αντιεπιστημονικών τοποθετήσεων, οι σοβαρές πηγές ενημέρωσης οφείλουν να προβάλλουν την ανάγκη προστασίας της μοναδικής ελληνικής βιοποικιλότητας, αλλά και τον παραβατικό χαρακτήρα αντίστοιχων πράξεων».
