Χρήσιμες οι αλήθειες "α λα Τσακαλώτος"

Έπεσαν να τον φάνε τον Ευκλείδη Τσακαλώτο που με παρρησία- και ίσως λίγη άγνοια κινδύνου- δήλωσε ότι πιθανόν να είχαν δίκιο όσοι έλεγαν ότι οι προτάσεις που επικαλούνταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην αρχή της διαπραγμάτευσης δεν ήταν ολοκληρωμένες. Είναι λογικό, εξήγησε, μια νέα κυβέρνηση να έχει έλλειψη τεχνοκρατικής βοήθειας και τεχνογνωσίας.

Αν και είναι μια δήλωση ειλικρινής, δεν είναι βγαλμένη από τον κόσμο της πολιτικής. Ο λόγος είναι προφανής. Δεν δίνεις στον αντίπαλο κάτι που θα χρησιμοποιήσει επικοινωνιακά εναντίον σου, αφού η κοινή γνώμη δεν θα σταθεί στο πως και γιατί το είπες αλλά στην πρώτη εντύπωση που είναι «παραδέχονται ότι πήγαν χύμα».

Πιθανότατα η δήλωση Τσακαλώτου δεν είναι γκάφα, αφού είναι πολύ ξεκάθαρο ότι αυτή η δήλωση είναι φάουλ σε όρους πολιτικού μάρκετινγκ. Είναι δείγμα μιας άλλης νοοτροπίας, πιο υγιούς και πιο σχετικής με αυτό που έχω στο μυαλό μου για την ορθή διαχείριση εξουσίας.

Όποιος έχει εργαστεί ξέρει ότι πολλές οι φορές που ξεκινάς να καταπιαστείς ,με κάτι και δεν έχεις παρά μια πολύ γενική ιδέα πώς θα ολοκληρωθεί αυτό. Για την ακρίβεια, ελάχιστα πράγματα που είτε εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, είτε δεν τα έχουμε ξανακάνει μπορούμε να φανταστούμε με επιτυχία πώς ακριβώς θα καταλήξουν. Όμως ο σκοπός μου δεν είναι να σταθώ στην ουσία της δήλωσης.

Το να λέγεται που και που καμιά αλήθεια μόνο καλό μπορεί να κάνει, αφού έτσι παίρνουν θάρρος και οι ιθύνοντες και ίσως πουν ακόμη περισσότερες. Αλλά, για μια στιγμή. Τις θέλουμε τις αλήθειες ως κοινή γνώμη; Θέλουμε τα πραγματικά δεδομένα ή η αυτοεικόνα μας ως έθνους είναι ένα ηρωικό «περίπου» όπου παλεύουμε να εχθρούς ου ελληνισμού και αν η παναγιά είναι μαζί μας θα βγούμε και πάλι νικητές;

Εννοώ ότι ως κοινή γνώμη δεν είμαστε φίλοι της πλήρους διάγνωσης πριν την αντιμετώπιση του προβλήματος. Ποτέ δεν ήμασταν. Ο επόμενος «αγώνας» απέναντι σε κάτι ή σε κάποιον που θέλει το κακό μας είναι ο καλύτερος τρόπος να μην κοιτάζουμε το πρόβλημα που έχουμε απέναντί μας.

Δύσκολα οι απανταχού Τσακαλώτοι δεν θα περάσουν ως κάποιοι «επικίνδυνοι» που δεν ήξεραν με τι είχαν να κάνουν ή στην καλύτερη περίπτωση ως «καλοπροαίρετοι γραφικοί». Αν όμως θέλουμε να αλλάξει ο τρόπος που ασκείται η πολιτική, πρέπει να επιτρέψουμε περισσότερες τέτοιου τύπου δηλώσεις.

Ας πούμε θα περίμενα και από τον κ. Τσίπρα μια δήλωση- καρπαζιά στον προεκλογικό λαϊκισμό για το τι έγινε με τα «όχι» που αποκλείεται να πει η κ. Μέρκελ και με τις αγορές που θα βαράγαμε τους ζουρνάδες και θα χόρευαν.