"Η αριστερά δεν θέλει αξιώματα!"
Ο Πρωθυπουργός απάντησε στην εύλογη απορία κάποιων ψηφοφόρων "γιατί να μην είναι αριστερός ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας;": Γιατί η αριστερά δεν νοιάζεται για αξιώματα!
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Όσοι αναρωτηθήκατε γιατί να μην είναι αριστερός ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μια και ψηφίσατε αριστερά, ο Πρωθυπουργός έδωσε την απάντηση: Η αριστερά δεν νοιάζεται για τα αξιώματα, βρε ανόητοι!
Παραδοσιακά, λέει, την ένοιαζε να καθοδηγεί τον λαό αλλά όχι να παίρνει τη θέση του οδηγού. Άρα, τι αριστερό Πρόεδρο περιμένατε; Ξεχάσατε τον παραδοσιακό ρόλο της αριστεράς;
Όμως, ο Πρωθυπουργός το έχει μέσα του το σαράκι του αριστερού Προέδρου, ακόμη και αν οι συγκυρίες τον αναγκάζουν να προτείνει το δεξί χέρι του Κώστα Καραμανλή για το ανώτατο αξίωμα. Αυτό φάνηκε κυρίως από το ότι ανακοινώνοντας το όνομα του πρώην υπουργού είπε «τον Προκόπη τον Παυλόπουλο» αντί για «τον Προκόπη Παυλόπουλο». Η διπλή επανάληψη του άρθρου (τον… τον…) είναι φαίνεται αρχέγονο σύνθημα αναγνώρισης των αριστερών μεταξύ τους.
Μια εκ δεξιών ερμηνεία στην επιλογή Παυλόπουλου, που ψάρεψα στο Twitter, προτείνει ότι επελέγη ο Προκόπης Παυλόπουλος, λόγω του ότι είχε υπογράψει χιλιάδες διορισμών στο δημόσιο. Αυτά τα θεωρώ κακεντρέχειες. Είπαμε: Δεξιός πρόεδρος γιατί η αριστερά δεν θέλει οφίτσια.
Πάντως, με λιγότερο ιλαρή διάθεση καταλήγει κανείς στο ότι η επιλογή δεξιού Προέδρου Δημοκρατίας ήταν επιλογή σώφρονος. Τουλάχιστον ενός σώφρονος που θέλει το μαγαζί που μόλις άνοιξε να κρατηθεί και όχι να κάνει ένα ταρατατζούμ, να βγάλει και δύο φωτογραφίες «στην κορυφή του κόσμου» και να γυρίσει στο σπίτι του και στο 3%.
Έτσι και αλλιώς, ο Πρόεδρος διακοσμητικός είναι και η αξία της επιλογής του είναι αξία συμβολισμού. Αλίμονο όμως αν η πολιτική σήμαινε ουσία για τις μάζες! Συνήθως ο συμβολισμός είναι πιο συναισθηματικός και πολύ ευκολότερος. Ίσως είναι μια τέτοια περίπτωση και ο κ. Τσίπρας διαλέγει τα δύσκολα, έχοντας εθνικό σχέδιο (υπάρχουν ήδη πληροφορίες που λένε ότι ο κ. Γιούνγκερ είχε ζητήσει, αν γίνεται, να μην αντικατασταθεί ο κ. Αβραμόπουλος).
Αν κρίνω από την κίνησή του να πάει στο μνημείο της Καισαριανής ως πρώτη πράξη μετά τον όρκο του θα έλεγα ότι πρώτα από όλους η δική του καρδούλα θα το ήθελε το αριστεριλίκι του Προέδρου. Υποπτεύομαι όμως ότι κάπου μέσα του και ο ίδιος έχει καταλάβει ότι βασικά οι ψηφοφόροι του Σύριζα σε αυτές τις εκλογές είναι απογοητευμένοι κεντρώοι ή απογοητευμένοι κεντροδεξιοί.
Η πρόταση για τον Πρόεδρο είναι η πρώτη φορά που οι ψηφοφόροι της κυβέρνησης Σύριζα θα αναγκαστούν να εμβολιάσουν το όνειρό τους με λίγο ρεαλισμό. Και δεν νομίζω να είναι και η τελευταία.
Παραδοσιακά, λέει, την ένοιαζε να καθοδηγεί τον λαό αλλά όχι να παίρνει τη θέση του οδηγού. Άρα, τι αριστερό Πρόεδρο περιμένατε; Ξεχάσατε τον παραδοσιακό ρόλο της αριστεράς;
Όμως, ο Πρωθυπουργός το έχει μέσα του το σαράκι του αριστερού Προέδρου, ακόμη και αν οι συγκυρίες τον αναγκάζουν να προτείνει το δεξί χέρι του Κώστα Καραμανλή για το ανώτατο αξίωμα. Αυτό φάνηκε κυρίως από το ότι ανακοινώνοντας το όνομα του πρώην υπουργού είπε «τον Προκόπη τον Παυλόπουλο» αντί για «τον Προκόπη Παυλόπουλο». Η διπλή επανάληψη του άρθρου (τον… τον…) είναι φαίνεται αρχέγονο σύνθημα αναγνώρισης των αριστερών μεταξύ τους.
Μια εκ δεξιών ερμηνεία στην επιλογή Παυλόπουλου, που ψάρεψα στο Twitter, προτείνει ότι επελέγη ο Προκόπης Παυλόπουλος, λόγω του ότι είχε υπογράψει χιλιάδες διορισμών στο δημόσιο. Αυτά τα θεωρώ κακεντρέχειες. Είπαμε: Δεξιός πρόεδρος γιατί η αριστερά δεν θέλει οφίτσια.
Πάντως, με λιγότερο ιλαρή διάθεση καταλήγει κανείς στο ότι η επιλογή δεξιού Προέδρου Δημοκρατίας ήταν επιλογή σώφρονος. Τουλάχιστον ενός σώφρονος που θέλει το μαγαζί που μόλις άνοιξε να κρατηθεί και όχι να κάνει ένα ταρατατζούμ, να βγάλει και δύο φωτογραφίες «στην κορυφή του κόσμου» και να γυρίσει στο σπίτι του και στο 3%.
Έτσι και αλλιώς, ο Πρόεδρος διακοσμητικός είναι και η αξία της επιλογής του είναι αξία συμβολισμού. Αλίμονο όμως αν η πολιτική σήμαινε ουσία για τις μάζες! Συνήθως ο συμβολισμός είναι πιο συναισθηματικός και πολύ ευκολότερος. Ίσως είναι μια τέτοια περίπτωση και ο κ. Τσίπρας διαλέγει τα δύσκολα, έχοντας εθνικό σχέδιο (υπάρχουν ήδη πληροφορίες που λένε ότι ο κ. Γιούνγκερ είχε ζητήσει, αν γίνεται, να μην αντικατασταθεί ο κ. Αβραμόπουλος).
Αν κρίνω από την κίνησή του να πάει στο μνημείο της Καισαριανής ως πρώτη πράξη μετά τον όρκο του θα έλεγα ότι πρώτα από όλους η δική του καρδούλα θα το ήθελε το αριστεριλίκι του Προέδρου. Υποπτεύομαι όμως ότι κάπου μέσα του και ο ίδιος έχει καταλάβει ότι βασικά οι ψηφοφόροι του Σύριζα σε αυτές τις εκλογές είναι απογοητευμένοι κεντρώοι ή απογοητευμένοι κεντροδεξιοί.
Η πρόταση για τον Πρόεδρο είναι η πρώτη φορά που οι ψηφοφόροι της κυβέρνησης Σύριζα θα αναγκαστούν να εμβολιάσουν το όνειρό τους με λίγο ρεαλισμό. Και δεν νομίζω να είναι και η τελευταία.
