Οι νέοι αγανακτισμένοι ετοιμάζονται να γυρίσουν σπίτι
Στο Σύνταγμα πρέπει να βρεθεί ο έλλην για να νιώσει πως διαμαρτύρεται, πως συμπαραστέκεται πως κάτι κάνει τέλος πάντων.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Έχω μια υποψία πως τώρα που διαφαίνεται μια συμφωνία στις διαπραγματεύσεις της χώρας με την Ευρώπη αρκετοί από τους συμπολίτες μας θα ανακρούσουν πρύμνα και δεν θα στηρίζουν ενθέρμως την προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης.
Γιατί; Μήπως επειδή δεν ήθελα να τη συμφωνία τις Βρυξέλλες; Μήπως επιθυμούσαν την έξοδο της χώρα από την Ενωμένη Ευρώπη; Νομίζω τίποτα από τα δύο. Άλλωστε αν ήταν έτσι, δεν θα ψήφιζαν τον Σύριζα ο οποίος διαβεβαίωνε για την ευρωπαϊκή προοπτική του σε κάθε ευκαιρία.
Για μία ακόμη φορά νομίζω ότι η απάντηση κρύβεται στην γηπεδική νοοτροπία. Αυτό που θέλαμε ήταν να φωνάξουμε λίγο. Να βρίσουμε την Τρόικα και τους ευρωπαίους, χωρίς όμως να τους κλείσουμε και την πόρτα. Πώς φωνάζει ο Έλλην οπαδός στους παίκτες και τον προπονητή της ομάδας του; Έτσι ακριβώς. Για εκτόνωση.
Οι υποστηρικτές της κυβέρνησης στο Σύνταγμα είναι οι νέοι «αγανακτισμένοι». Με πάθος για κάτι απροσδιόριστο, με γιαλαντζί μαχητικότητα, τηλεοπτική ενημέρωση και γενικώς εναντίον μας που ικανοποιούνται με έναν κυβερνητικό ανασχηματισμό ή με μια αλλαγή στις ονομασίες των θεσμών και των εκπροσώπων τους.
Είναι η «αλλαγή» που ζητάει η εξέδρα. Η είσοδος του αγαπημένου της παίκτη που θα ικανοποιήσει το αίσθημα προπονητή που έχει ο μέσος φίλαθλος.
Για να εξηγούμαστε. Αυτή κυβέρνηση ψηφίστηκε για να πετύχει ανθρώπινους όρους χρηματοδότησης της χώρας και αποπληρωμής των χρωστουμένων, χωρίς να… τσακωθεί με αυτούς που έχουν τα χρήματα και την ισχύ. Αν το καταφέρει θα είναι σούπερ επιτυχημένη, γιατί θα έχει καταφέρει να βάλει δύο καρπούζια κάτω απ την ίδια μασχάλη. Ποια καρπούζια; Διάφορα, όπως τον φιλοευρωπαϊσμό και τον αντιευρωπαϊσμό μας ή τον τσαμπουκά και την κωλοτούμπα μας.
Ακόμη σημαντικότερο όμως θα έχει καταφέρει να συμβιβάσει το ηγετικό στυλ του Ανδρέα Παπανδρέου με εκείνο του Κώστα Σημίτη. Τον πρώτο ο κόσμος τον αγαπούσε παρά το ότι κατέστρεφε την έννοια «ελληνικό κράτος», ενώ τον δεύτερο τον αντιπαθούσε παρότι της έκανε καλό.
Ο έλληνας ψηφοφόρος θέλει για αρχηγό του κάποιον που να μπορεί να κάνει καλά τη δουλειά, αλλά να ξέρει να περνά ωραία και στο διάλειμμα. Τις πρώτες ημέρες ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε πως ξέρει να εκτιμά το διάλειμμα, τώρα είναι ιη ώρα να δείξει πως μπορεί να κάνει και τη δουλειά. Αν τα καταφέρει χωρίς υπερβολές, η κυβέρνησή του θα μακροημερεύσει.
Γιατί; Μήπως επειδή δεν ήθελα να τη συμφωνία τις Βρυξέλλες; Μήπως επιθυμούσαν την έξοδο της χώρα από την Ενωμένη Ευρώπη; Νομίζω τίποτα από τα δύο. Άλλωστε αν ήταν έτσι, δεν θα ψήφιζαν τον Σύριζα ο οποίος διαβεβαίωνε για την ευρωπαϊκή προοπτική του σε κάθε ευκαιρία.
Για μία ακόμη φορά νομίζω ότι η απάντηση κρύβεται στην γηπεδική νοοτροπία. Αυτό που θέλαμε ήταν να φωνάξουμε λίγο. Να βρίσουμε την Τρόικα και τους ευρωπαίους, χωρίς όμως να τους κλείσουμε και την πόρτα. Πώς φωνάζει ο Έλλην οπαδός στους παίκτες και τον προπονητή της ομάδας του; Έτσι ακριβώς. Για εκτόνωση.
Οι υποστηρικτές της κυβέρνησης στο Σύνταγμα είναι οι νέοι «αγανακτισμένοι». Με πάθος για κάτι απροσδιόριστο, με γιαλαντζί μαχητικότητα, τηλεοπτική ενημέρωση και γενικώς εναντίον μας που ικανοποιούνται με έναν κυβερνητικό ανασχηματισμό ή με μια αλλαγή στις ονομασίες των θεσμών και των εκπροσώπων τους.
Είναι η «αλλαγή» που ζητάει η εξέδρα. Η είσοδος του αγαπημένου της παίκτη που θα ικανοποιήσει το αίσθημα προπονητή που έχει ο μέσος φίλαθλος.
Για να εξηγούμαστε. Αυτή κυβέρνηση ψηφίστηκε για να πετύχει ανθρώπινους όρους χρηματοδότησης της χώρας και αποπληρωμής των χρωστουμένων, χωρίς να… τσακωθεί με αυτούς που έχουν τα χρήματα και την ισχύ. Αν το καταφέρει θα είναι σούπερ επιτυχημένη, γιατί θα έχει καταφέρει να βάλει δύο καρπούζια κάτω απ την ίδια μασχάλη. Ποια καρπούζια; Διάφορα, όπως τον φιλοευρωπαϊσμό και τον αντιευρωπαϊσμό μας ή τον τσαμπουκά και την κωλοτούμπα μας.
Ακόμη σημαντικότερο όμως θα έχει καταφέρει να συμβιβάσει το ηγετικό στυλ του Ανδρέα Παπανδρέου με εκείνο του Κώστα Σημίτη. Τον πρώτο ο κόσμος τον αγαπούσε παρά το ότι κατέστρεφε την έννοια «ελληνικό κράτος», ενώ τον δεύτερο τον αντιπαθούσε παρότι της έκανε καλό.
Ο έλληνας ψηφοφόρος θέλει για αρχηγό του κάποιον που να μπορεί να κάνει καλά τη δουλειά, αλλά να ξέρει να περνά ωραία και στο διάλειμμα. Τις πρώτες ημέρες ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε πως ξέρει να εκτιμά το διάλειμμα, τώρα είναι ιη ώρα να δείξει πως μπορεί να κάνει και τη δουλειά. Αν τα καταφέρει χωρίς υπερβολές, η κυβέρνησή του θα μακροημερεύσει.
