Η επανάσταση (δεν) θα αρχίσει από το dress code
Ανούσια η ενασχόληση με το τι φοράει ο Βαρουφάκης, αλλά εξίσου ανούσια η "σύγκρουσή" του με το dress code.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Φαίνεται πως η εκλογή Τσίπρα είχε γεννήσει μεγάλες ενδυματολογικές ανησυχίες στην ελληνική κοινή γνώμη- ίσως μάλιστα περισσότερες από ό,τι είχαν προκαλέσει οι εξαγγελίες για παροχές προς διάφορες ομάδες.
Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς τις συνεχείς αναφορές στις γραβάτες που «λείπουν» ή στα μπουφάν και τα πουκάμισα του Βαρουφάκη. Προφανώς και αυτά σπάνε το ισχύον μέχρι σήμερα πρωτόκολλο, αλλά κεφαλαιώδους σημασίας δεν τα λες.
Όση κριτική και αν ασκήσει κανείς όμως στις διαθέσεις του κόσμου, αυτές δεν αλλάζουν. Και φτιάχνουν μια πραγματικότητα. Έτσι, αφού συμβιβάστηκα με αυτόν τον ζήλο της κοινής γνώμης σκεφτόμουν τι είναι και πώς λειτουργεί ένα dress code. Το dress code λοιπόν κατέληξα ότι είναι μια συνταγή που προτείνεται να την ακολουθεί κανείς ως τυφλοσούρτη για να μην είναι «παρα-ντυμένος» ή «υπό-ντυμένος» σε μια δεδομένη περίσταση. Υπάρχει δηλαδή προκαθορισμένος ένας τύπος ντυσίματος, ώστε ο διοργανωτής ενός event να μην ανησυχεί για το επίπεδο εμφάνισης και… συναρμογής των καλεσμένων του.
Αυτός που παραβιάζει το dress code ανεβαίνει σε μια «σκηνή». Αν οι προτιμήσεις του είναι σχετικές με το dress code (επί παραδείγματι να φορέσει πορτοκαλί γραβάτα στη Βουλή), η σκηνή δεν είναι ούτε υπερβολικά ψηλή, ούτε υπερβολικά φωτισμένη. Αν η απόσταση είναι μεγάλη- κάτι που συνήθως φαίνεται εκ του αποτελέσματος, εκ της εντύπωσης δηλαδή που θα κάνει το υποκείμενό μας- η σκηνή είναι σαν εκείνες του Rock Wave. Ας μη νομίσει κανείς πως κάτι τέτοιο είναι εύκολο. Λίγοι αντέχουν δεκάδες, εκατοντάδες ή και χιλιάδες μάτια να τους κοιτούν περίεργα και σαρκαστικά. Πρέπει να είσαι φτιαγμένος για τη σκηνή για να το «σηκώσεις».
Και ποιος είναι φτιαγμένος για μια μεγάλη ροκ σκηνή; Μα, ένας ροκ σταρ. Και ποιος είναι ο ροκ σταρ που έχουμε; Ασφαλώς ο Γιάνης Βαρουφάκης. Η επιλογή των ρούχωντου κ. Βαρουφάκη έξω από τη Ντάουνινγκ Στρητ ήταν άβολη- ήτα ακριβώς αυτό που επιχειρεί να αποτρέψει η ύπαρξη του dress code. Να είχε άραγε κάποια σημειολογία ανατροπής των κατεστημένων συνηθειών; Εύχομαι οι κυβερνητικοί να είναι λίγο πιο σοφιστικέ στου συνειρμούς τους.
Αυτό που προκύπτει από τις εμφανίσεις Βαρουφάκη δεν είναι βέβαια η μειωμένη ικανότητά του να συζητά σοβαρά επειδή δεν ντύνεται «καθωσπρέπει», ούτε και η αυξημένη και εκτός νόρμας μαχητικότητά του. Αυτό που δείχνει είναι ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης θέλει να τραβά την προσοχή, με ό,τι αυτό σημαίνει για την ψυχολογία του.
Οι προκάτ αντιλήψεις και τα «κουτάκια» θα πουν αυτοί που μικρότεροι περνούσαν ωραία με ρηχή φιλοσοφία τύπου Μπουσκάλια και Κοέλιο, είναι συντήρηση. Ναι, είναι. Αλλά αυτή η συντήρηση φτιάχνει μια πραγματικότητα που δεν πρέπει να αγνοείται, αν θέλουμε να έχουμε
ακριβή εικόνα για το τι σόι κόσμος είναι αυτός που θέλουμε να αλλάξουμε.
Εν ολίγοις, ωραία είναι να φοράει ό,τι θέλει ο Βαρουφάκης και ωραία να ασχολείται ο κόσμος, αλλά με μέτρο. Και ο μεν και οι δε.
Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς τις συνεχείς αναφορές στις γραβάτες που «λείπουν» ή στα μπουφάν και τα πουκάμισα του Βαρουφάκη. Προφανώς και αυτά σπάνε το ισχύον μέχρι σήμερα πρωτόκολλο, αλλά κεφαλαιώδους σημασίας δεν τα λες.
Όση κριτική και αν ασκήσει κανείς όμως στις διαθέσεις του κόσμου, αυτές δεν αλλάζουν. Και φτιάχνουν μια πραγματικότητα. Έτσι, αφού συμβιβάστηκα με αυτόν τον ζήλο της κοινής γνώμης σκεφτόμουν τι είναι και πώς λειτουργεί ένα dress code. Το dress code λοιπόν κατέληξα ότι είναι μια συνταγή που προτείνεται να την ακολουθεί κανείς ως τυφλοσούρτη για να μην είναι «παρα-ντυμένος» ή «υπό-ντυμένος» σε μια δεδομένη περίσταση. Υπάρχει δηλαδή προκαθορισμένος ένας τύπος ντυσίματος, ώστε ο διοργανωτής ενός event να μην ανησυχεί για το επίπεδο εμφάνισης και… συναρμογής των καλεσμένων του.
Αυτός που παραβιάζει το dress code ανεβαίνει σε μια «σκηνή». Αν οι προτιμήσεις του είναι σχετικές με το dress code (επί παραδείγματι να φορέσει πορτοκαλί γραβάτα στη Βουλή), η σκηνή δεν είναι ούτε υπερβολικά ψηλή, ούτε υπερβολικά φωτισμένη. Αν η απόσταση είναι μεγάλη- κάτι που συνήθως φαίνεται εκ του αποτελέσματος, εκ της εντύπωσης δηλαδή που θα κάνει το υποκείμενό μας- η σκηνή είναι σαν εκείνες του Rock Wave. Ας μη νομίσει κανείς πως κάτι τέτοιο είναι εύκολο. Λίγοι αντέχουν δεκάδες, εκατοντάδες ή και χιλιάδες μάτια να τους κοιτούν περίεργα και σαρκαστικά. Πρέπει να είσαι φτιαγμένος για τη σκηνή για να το «σηκώσεις».
Και ποιος είναι φτιαγμένος για μια μεγάλη ροκ σκηνή; Μα, ένας ροκ σταρ. Και ποιος είναι ο ροκ σταρ που έχουμε; Ασφαλώς ο Γιάνης Βαρουφάκης. Η επιλογή των ρούχωντου κ. Βαρουφάκη έξω από τη Ντάουνινγκ Στρητ ήταν άβολη- ήτα ακριβώς αυτό που επιχειρεί να αποτρέψει η ύπαρξη του dress code. Να είχε άραγε κάποια σημειολογία ανατροπής των κατεστημένων συνηθειών; Εύχομαι οι κυβερνητικοί να είναι λίγο πιο σοφιστικέ στου συνειρμούς τους.
Αυτό που προκύπτει από τις εμφανίσεις Βαρουφάκη δεν είναι βέβαια η μειωμένη ικανότητά του να συζητά σοβαρά επειδή δεν ντύνεται «καθωσπρέπει», ούτε και η αυξημένη και εκτός νόρμας μαχητικότητά του. Αυτό που δείχνει είναι ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης θέλει να τραβά την προσοχή, με ό,τι αυτό σημαίνει για την ψυχολογία του.
Οι προκάτ αντιλήψεις και τα «κουτάκια» θα πουν αυτοί που μικρότεροι περνούσαν ωραία με ρηχή φιλοσοφία τύπου Μπουσκάλια και Κοέλιο, είναι συντήρηση. Ναι, είναι. Αλλά αυτή η συντήρηση φτιάχνει μια πραγματικότητα που δεν πρέπει να αγνοείται, αν θέλουμε να έχουμε
ακριβή εικόνα για το τι σόι κόσμος είναι αυτός που θέλουμε να αλλάξουμε.
Εν ολίγοις, ωραία είναι να φοράει ό,τι θέλει ο Βαρουφάκης και ωραία να ασχολείται ο κόσμος, αλλά με μέτρο. Και ο μεν και οι δε.
