Εμένα τις υπερωρίες μου ποιος θα μου τις πληρώσει;
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Διάβαζα προ ημερών τις δηλώσεις του Προέδρου των Πρατηριούχων για το τι σημαίνει για εμάς εδώ στην Ψαροκωστούλα η παγκόσμια κατρακύλα του πετρελαίου και έφριττα μόνος μου –γιατί στο μεταξύ με πρόλαβε η επικαιρότητα, οι Χαϊκάληδες και το τέλος του κόσμου που σημαίνει η επέλαση του Σύριζα, και δεν πρόλαβα να σας τα πω.
Έλεγε, λοιπόν, ο Πρόεδρος των Πρατηριούχων Υγρών Καυσίμων ότι για την χώρα με την τρίτη ακριβότερη βενζίνη του κόσμου, η παγκόσμια πτώση των τιμών του πετρελαίου δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Για διάφορους λόγους. Ένας από αυτούς –ο αγαπημένος μου– είναι ο εξής (αντιγράφω): «η αυξημένη διύλιση σημαίνει παραπάνω εργατοώρες, οι οποίες μπορεί τελικά να αυξήσουν την τελική τιμή του προϊόντος».
Τι λέει σε απλά ελληνικά αυτή η δήλωση; Ότι εγώ (όχι εγώ ο πρατηριούχος, εγώ ο πετρελαιάς) ρε φίλε βρήκα τώρα πάμφθηνο αργό, άρα θα αγοράσω όσο περισσότερο μπορώ, θα βάλω τους υπαλλήλους μου στα διυλιστήρια να δουλεύουν νυχθημερόν για να το κάνουν βενζίνη μέχρι την τελευταία του σταγόνα, και θα μετακυλήσω το κόστος για τις υπερωρίες τους σε εσένα το κοροϊδάκι, που πανηγύρισες για τις τιμές της βενζίνης που «γύρισαν στο 2010» (το ότι το 2009 η ρημάδα είχε ένα ευρώ το λίτρο δεν το θυμάται κανένας) και έβγαλες το αυτοκίνητο που είχε πιάσει αράχνες τόσα χρόνια από το γκαράζ.
Μεγαλοφυές. Μπορούμε αυτό να το επεκτείνουμε και σε άλλους κλάδους. Ας πούμε τώρα που φτήνυνε η βενζίνη μπορούμε να βάλουμε τους μεταφορείς να κάνουν περισσότερες διαδρομές (άρα να ακριβύνουμε και τα ζαρζαβατικά που μεταφέρουν). Ή μπορούμε να βάλουμε τα λεωφορεία να κάνουν περισσότερα δρομολόγια (άρα να ακριβύνουμε το εισιτήριο για να πληρώνονται κάπως οι υπερωρίες των οδηγών).
Τώρα που το σκέφτομαι, κι εγώ αν είχα έναν εκατομμυριούχο για αφεντικό, δεν θα ήθελα να μου πληρώνει εκείνος τις υπερωρίες μου. Θα ήθελα να μου τις πληρώνουν οι πελάτες του, που παίρνουν 517 ευρώ μισθό και πανηγυρίζουν τις τιμές της βενζίνης που γύρισαν στο 2010.
Έλεγε, λοιπόν, ο Πρόεδρος των Πρατηριούχων Υγρών Καυσίμων ότι για την χώρα με την τρίτη ακριβότερη βενζίνη του κόσμου, η παγκόσμια πτώση των τιμών του πετρελαίου δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Για διάφορους λόγους. Ένας από αυτούς –ο αγαπημένος μου– είναι ο εξής (αντιγράφω): «η αυξημένη διύλιση σημαίνει παραπάνω εργατοώρες, οι οποίες μπορεί τελικά να αυξήσουν την τελική τιμή του προϊόντος».
Τι λέει σε απλά ελληνικά αυτή η δήλωση; Ότι εγώ (όχι εγώ ο πρατηριούχος, εγώ ο πετρελαιάς) ρε φίλε βρήκα τώρα πάμφθηνο αργό, άρα θα αγοράσω όσο περισσότερο μπορώ, θα βάλω τους υπαλλήλους μου στα διυλιστήρια να δουλεύουν νυχθημερόν για να το κάνουν βενζίνη μέχρι την τελευταία του σταγόνα, και θα μετακυλήσω το κόστος για τις υπερωρίες τους σε εσένα το κοροϊδάκι, που πανηγύρισες για τις τιμές της βενζίνης που «γύρισαν στο 2010» (το ότι το 2009 η ρημάδα είχε ένα ευρώ το λίτρο δεν το θυμάται κανένας) και έβγαλες το αυτοκίνητο που είχε πιάσει αράχνες τόσα χρόνια από το γκαράζ.
Μεγαλοφυές. Μπορούμε αυτό να το επεκτείνουμε και σε άλλους κλάδους. Ας πούμε τώρα που φτήνυνε η βενζίνη μπορούμε να βάλουμε τους μεταφορείς να κάνουν περισσότερες διαδρομές (άρα να ακριβύνουμε και τα ζαρζαβατικά που μεταφέρουν). Ή μπορούμε να βάλουμε τα λεωφορεία να κάνουν περισσότερα δρομολόγια (άρα να ακριβύνουμε το εισιτήριο για να πληρώνονται κάπως οι υπερωρίες των οδηγών).
Τώρα που το σκέφτομαι, κι εγώ αν είχα έναν εκατομμυριούχο για αφεντικό, δεν θα ήθελα να μου πληρώνει εκείνος τις υπερωρίες μου. Θα ήθελα να μου τις πληρώνουν οι πελάτες του, που παίρνουν 517 ευρώ μισθό και πανηγυρίζουν τις τιμές της βενζίνης που γύρισαν στο 2010.
