Πώς να δωροδοκήσεις μια φίρμα

γράφει ο Θοδωρής Διάκος 

Μόλις έμαθα ότι προσπάθησαν να δωροδοκήσουν τον Παύλο Χαϊκάλη, σοκαρίστηκα. Έμεινα άφωνος, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι στην Ελλάδα θα παίζονταν τέτοια βρώμικα παιχνίδια. Εκτός από όλες τις άλλες φορές που παίχτηκαν βρώμικα παιχνίδια.

Και δεν είναι καν η πρώτη φορά που ξεσπάει ένα τέτοιο σκάνδαλο. Είναι όμως η πρώτη φορά που συμβαίνει σε προσφιλή τηλεοπτική διασημότητα, νυν ακατάσχετο δεξιόφρονα τηλεοπτικό μαϊντανό. Και έδειξε ανωτερότητα, δεν μπορώ να πω. Απέδειξε πως δεν ξεπουλάει τα πιστεύω του και κινήθηκε νομικά. Και δεν είμαι ειρωνικός εδώ. Αυτό είναι ένα τεράστιο συν. Οπότε, γιατί ασχολούμαστε ακόμα; Το θέμα είναι στα χέρια της δικαιοσύνης, ας αφήσουμε τους αρμόδιους να το λύσουν. Γιατί έπρεπε να εξελιχθεί σε ένα επικό εγώ-είπα-αυτό-αλλά-αυτός-είπε-το-άλλο και, ειλικρινά, γιατί αφήνουν ακόμα τον Παπαδάκη να παίρνει συνεντεύξεις; Καλημέρα να του πεις αυτού του ανθρώπου, θα προσπαθήσει να βγάλει είδηση.

Έλα όμως που η ηθική του Παύλου Χαϊκάλη αρχίζει μετά από ένα σημείο να γκριζάρει επικίνδυνα. Γιατί, θα μου πεις, πώς καταλήγεις να μιλάς με κάποιον για δωροδοκίες; ‘Γεια σας, είμαι μεγάλος φαν, ο παπάς στο Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή μου θυμίζει τον μπαμπά μου, παρεμπιπτόντως, θες μερικά εκατομμύρια ευρώ;’ Αυτή η κατάσταση ψηνόταν εδώ και καιρό. Ο ίδιος το παραδέχτηκε δημόσια, λέγοντας πως όταν αυτό το άτομο του μιλούσε για χρηματισμούς, αυτός το έπαιρνε στην πλάκα. Συγγνώμη, αλλά εεεεε; Είσαι στην Βουλή. Η φιλμογραφία σου είναι καλύτερη από τους περισσότερους κωμικούς στην ηλικία σου. Υποθέτω, λοιπόν, πως το IQ σου είναι αρκετά ψηλό για να καταλάβεις πως οι μόνοι άνθρωποι που αστειεύονται όταν μιλάνε για εκατομμύρια είναι αυτοί που δεν τα ‘χουν. Και αν όντως είσαι τόσο αδιάφθορος όσο θες να λες, τέτοιες πλάκες δεν τις τραβάς τόσο πολύ, δεν φτάνεις στο σημείο να μιλάς με συνθηματικά μ’ αυτό το άτομο.

Και φοβάμαι ότι ο Παύλος Χαϊκάλης λογικά δεν είναι τίποτα παραπάνω από εξιλαστήριο θύμα σ’ αυτή την υπόθεση. Δεν είμαι καν σίγουρος ότι όλο αυτό είναι στον έλεγχό του, κι ότι απλά τον πέταξαν να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα. Κοιτάω εσένα, Γιώργο Παπαδάκη. Δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος που δέχεται ανήθικες προτάσεις, αλλά η φήμη του τον τοποθετεί σε ένα επίπεδο απυρόβλητου και έκθεσης που οι υπόλοιποι της Βουλής δεν θα μπορούσαν ούτε να ονειρευτούν. Και, σε προεκλογική περίοδο, τέτοιες κατηγορίες είναι ο καλύτερος τρόπος να πετάξεις λάσπη στον αντίπαλο. Κι αυτό βλέπουμε τόσες μέρες σε κάθε εκπομπή: μέλη της δεξιάς να κατηγορούν μέλη της λιγότερο δεξιάς, και τωρινά μέλη της αριστεράς που έχουν λερωμένη την φωλιά τους από παλιά να προσπαθούν να το παίξουν Ελβετία.

Και δεν θέλω να γίνομαι πάλι αυτός ο τύπος που συνωμοσιολογεί, αλλά αυτή η χώρα μας έχει καταντήσει παρανοϊκούς. Εγώ φοβάμαι πως για να τραβάνε αυτό το θέμα απ’ τα μαλλιά τόσες μέρες και για να έχει πάρει η χιονοστιβάδα τόσους πολλούς, πόσες είναι οι πιθανότητες όλο αυτό να είναι αντιπερισπασμός;