Ο μακεδονομάχος Κραουνάκης και η Νέα Δημοκρατία
Η Νέα Δημοκρατία την έπεσε στον Κραουνάκη ότι αμφισβήτησε την ελληνικότητα την αλλοτινή Μακεδονίας. Ε, δεν είχε και άδικο…
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
«Οι βορειοελλαδίτες μιλάγανε βουλγάρικα πριν τις απελευθερώσεις», είπε ο Σταμάτης Κραουνάκης και- προεκλογική περίοδος γαρ- οι της Νέας Δημοκρατίας σκέφτηκαν μήπως και το εκμεταλλευτούν.
Όσον αφορά την ίδια τη δήλωση, μου φαίνεται πιο πολύ «άστοχη», παρά λανθασμένη. Όχι, δεν μιλούσαν όλοι οι κάτοικοι της Μακεδονίας βουλγάρικα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του χώρου που ορίστηκε ως Μακεδονία στα τέλη του 19ου αιώνα κατοικούνταν και από Σλάβους- οι οποίοι μάλιστα συχνά περνούσαν σε αριθμό τους Έλληνες ή τους Οθωμανούς κατοίκους.
Τότε, γύρω στο 1900 που το μακεδονικό εμαίνετο και Οθωμανοί, Βούλγαροι, Σλάβοι αυτονομιστές και Έλληνες πάλευαν λυσσαλέα για τις πεδιάδες στο Βορά, η ελληνικότητα ήταν απλώς μια από τις φωνές που πάσχιζε να ακουστεί δυνατότερα. Το Πατριαρχείο και η ελληνική κυβέρνηση προσπαθούσαν να κερδίσουν τη Μακεδονία από τους Σλάβους. Βασικά ο τρόπος τους ήταν η ανάπτυξη ελληνικών σχολείων όπου διδάσκονταν η γλώσσα και βεβαίως η ορθοδοξία. Το σχέδιο ήταν η πολιτισμική υπεροχή του ελληνικού στοιχείου να δημιουργούσε τετελεσμένο όταν ξεκινούσε ο πολιτικο-στρατιωτικό-διπλωματικός αγώνας για τη Μακεδονία, που όλοι πίστευαν ότι δεν θα αργούσε.
Όταν είδαν ότι δεν μπορούσε έναν τέτοιο σχέδιο να εφαρμοστεί για όλη την έκταση της Μακεδονίας, «εφηύραν» τους όρους «νότια Μακεδονία» και «Βόρεια Μακεδονία». Στην πρώτη υποτίθεται πως πλειοψηφούσαν οι ορθόδοξοι και στην δεύτερη οι Σλάβοι. Ούτε το ένα ίσχυε ούτε το άλλο. Οι πληθυσμοί ήταν ανακατεμένοι και φυσικά παρέμειναν έτσι και μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης- μια απελευθέρωση που όταν συνέβη, το 1913, βρήκε τον ελληνικό πληθυσμό τρίτο σε μέγεθος, πίσω από τους Οθωμανούς και τους Εβραίους.
Αλλά ο πόλεμος, οι κατακτήσεις και οι ήττες, δημιουργούν νέες πραγματικότητες.
Το ελληνικό στοιχείο στις περιοχές της «νότιας Μακεδονίας» έγινε πλειοψηφία μετά την μικρασιατική καταστροφή και τις ανταλλαγές πληθυσμών του βενιζέλου, όταν εκεί εγκαταστάθηκαν κανένα εκατομμύριο πρόσφυγες και έκαναν την περιοχή μία από τις πληθυσμιακά ομοιογενέστερες των Βαλκανίων. Μέχρι τότε είτε βουλγάρικα πει κανείς ότι μιλούσαν εκεί, είτε σλάβικα, είτε ελληνικά, είτε τούρκικα ούτε εντελώς λάθος θα είναι ούτε εντελώς σωστός.
Ψιλά γράμματα για την κ. Βούλτεψη και το επιτελείο της η ιστορική αλήθεια. Όπως άλλωστε έλεγε και ο Μάρκ Τουάιην, «μην αφήνετε τα γεγονότα να χαλάσουν μια καλή ιστορία». Έτσι, η ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας ζητούσε από τον ΣΥΡΙΖΑ τα ρέστα που ένας συμπαθών κάνει «αντεθνικές δηλώσεις».
Φαντάζομαι τον εαυτό μου να περιβάλλεται από μία «ασπίδα» σαν αυτή που θα είχε ένα διαστημόπλοιο σε ηλεκτρονικό παιχνίδι. Πρόκειται για μία ασπίδα που αντέχει σε συγκεκριμένα πλήγματα και μετά καταρρέει αφήνοντας το διαστημόπλοιο ακάλυπτο. Αν καταρρεύσει η ασπίδα θα ψηφίσω Σύριζα- κάτι που δεν θέλω καθόλου. Τέτοιες επικοινωνιακές κινήσεις της κυβέρνησης κυριολεκτικά καταρρακώνουν την ασπίδα μου.
Πόσο θα αντέξω;
Όσον αφορά την ίδια τη δήλωση, μου φαίνεται πιο πολύ «άστοχη», παρά λανθασμένη. Όχι, δεν μιλούσαν όλοι οι κάτοικοι της Μακεδονίας βουλγάρικα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του χώρου που ορίστηκε ως Μακεδονία στα τέλη του 19ου αιώνα κατοικούνταν και από Σλάβους- οι οποίοι μάλιστα συχνά περνούσαν σε αριθμό τους Έλληνες ή τους Οθωμανούς κατοίκους.
Τότε, γύρω στο 1900 που το μακεδονικό εμαίνετο και Οθωμανοί, Βούλγαροι, Σλάβοι αυτονομιστές και Έλληνες πάλευαν λυσσαλέα για τις πεδιάδες στο Βορά, η ελληνικότητα ήταν απλώς μια από τις φωνές που πάσχιζε να ακουστεί δυνατότερα. Το Πατριαρχείο και η ελληνική κυβέρνηση προσπαθούσαν να κερδίσουν τη Μακεδονία από τους Σλάβους. Βασικά ο τρόπος τους ήταν η ανάπτυξη ελληνικών σχολείων όπου διδάσκονταν η γλώσσα και βεβαίως η ορθοδοξία. Το σχέδιο ήταν η πολιτισμική υπεροχή του ελληνικού στοιχείου να δημιουργούσε τετελεσμένο όταν ξεκινούσε ο πολιτικο-στρατιωτικό-διπλωματικός αγώνας για τη Μακεδονία, που όλοι πίστευαν ότι δεν θα αργούσε.
Όταν είδαν ότι δεν μπορούσε έναν τέτοιο σχέδιο να εφαρμοστεί για όλη την έκταση της Μακεδονίας, «εφηύραν» τους όρους «νότια Μακεδονία» και «Βόρεια Μακεδονία». Στην πρώτη υποτίθεται πως πλειοψηφούσαν οι ορθόδοξοι και στην δεύτερη οι Σλάβοι. Ούτε το ένα ίσχυε ούτε το άλλο. Οι πληθυσμοί ήταν ανακατεμένοι και φυσικά παρέμειναν έτσι και μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης- μια απελευθέρωση που όταν συνέβη, το 1913, βρήκε τον ελληνικό πληθυσμό τρίτο σε μέγεθος, πίσω από τους Οθωμανούς και τους Εβραίους.
Αλλά ο πόλεμος, οι κατακτήσεις και οι ήττες, δημιουργούν νέες πραγματικότητες.
Το ελληνικό στοιχείο στις περιοχές της «νότιας Μακεδονίας» έγινε πλειοψηφία μετά την μικρασιατική καταστροφή και τις ανταλλαγές πληθυσμών του βενιζέλου, όταν εκεί εγκαταστάθηκαν κανένα εκατομμύριο πρόσφυγες και έκαναν την περιοχή μία από τις πληθυσμιακά ομοιογενέστερες των Βαλκανίων. Μέχρι τότε είτε βουλγάρικα πει κανείς ότι μιλούσαν εκεί, είτε σλάβικα, είτε ελληνικά, είτε τούρκικα ούτε εντελώς λάθος θα είναι ούτε εντελώς σωστός.
Ψιλά γράμματα για την κ. Βούλτεψη και το επιτελείο της η ιστορική αλήθεια. Όπως άλλωστε έλεγε και ο Μάρκ Τουάιην, «μην αφήνετε τα γεγονότα να χαλάσουν μια καλή ιστορία». Έτσι, η ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας ζητούσε από τον ΣΥΡΙΖΑ τα ρέστα που ένας συμπαθών κάνει «αντεθνικές δηλώσεις».
Φαντάζομαι τον εαυτό μου να περιβάλλεται από μία «ασπίδα» σαν αυτή που θα είχε ένα διαστημόπλοιο σε ηλεκτρονικό παιχνίδι. Πρόκειται για μία ασπίδα που αντέχει σε συγκεκριμένα πλήγματα και μετά καταρρέει αφήνοντας το διαστημόπλοιο ακάλυπτο. Αν καταρρεύσει η ασπίδα θα ψηφίσω Σύριζα- κάτι που δεν θέλω καθόλου. Τέτοιες επικοινωνιακές κινήσεις της κυβέρνησης κυριολεκτικά καταρρακώνουν την ασπίδα μου.
Πόσο θα αντέξω;
