Η κ. Κλούνι στο κυνήγι των μαρμάρων
Η κ. Κλούνι μετέχει στην χάραξη της εθνικής στρατηγικής για την επιστροφή των μαρμάρων βασικά με την ιδιότητα της «συζύγου διασήμου». Βοηθάτε δικοί και ξένοι…
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Η ελληνική κοινή γνώμη ζει στο ρυθμό των αρχαίων μνημείων. Η αναγνωρίσιμη πια σύζυγος Κλούνι έθεσε εαυτόν στην υπηρεσία της εθνικής διεκδίκησης των «Ελγινείων» και το εθνικό μας φρόνημα ήδη νιώθει λίγο καλύτερα.
Τι κι αν στο παρελθόν το υπουργείο Πολιτισμού είχε απορρίψει την στρατηγική της ένδικης διεκδίκησης πιστεύοντας ότι οι μέθοδοι πρέπει να είναι πιο ακτιβιστικοί; Τώρα ήρθε η διάσημη κ. Αμάλ, που τυγχάνει και νομικός, για να δει τον υπουργό και τον Πρωθυπουργό, να πει τη γνώμη της και να κάνει ό,τι νομίζει.
Αυτό που ο κάθε διάσημος ή και σύζυγος διασήμου μπορεί να δει τον Πρωθυπουργό μου κάνει λίγο μπανανία και-θα είμαι ειλικρινής- δεν μου αρέσει. Όπως δεν μου αρέσει και το ότι όποιος είναι αναγνωρίσιμος μπορεί να περάσεις μια βόλτα και να αλλάξει/επηρεάσει την πολιτική του υπουργείου για την επιστροφή των μαρμάρων.
Κατά τα λοιπά, μακάρι να τα καταφέρει το κορίτσι και να μας τα φέρει πίσω τα μάρμαρά μας που με αδικία μας τα κρατάνε εκεί στην ξενιτιά.
Αλλάζω και λέω:
Η κυριακάτικη Contra News ισχυρίστηκε ότι υπάρχει «κουμπαράς» που περιφέρεται από την
Κυβέρνηση σε διάφορους επιχειρηματίες ώστε να εξαγοραστούν οι 180 βουλευτές που απαιτούνται για την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας. Ο κ. Σκουρλέτης του ΣΥΡΙΖΑ αναπαρήγαγε το δημοσίευμα αυτό σε τηλεοπτική εκπομπή, εκτοξεύοντας το πολιτικό θερμόμετρο.
Δεν θα σχολιάσω τις ίδιες τις δηλώσεις Σκουρλέτη. Εντάσσονται σε μια τακτική πόλωσης του τύπου δεξιά- αντιδεξιά που πρωτοπαρατηρήθηκαν σε προηγούμενες δεκαετίες και που έχει ωφελήσει έως τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν φαντάζομαι ότι στην πραγματικότητα ετοιμάζεται όντως μια μεγάλης κλίμακας επιχείρηση εξαγοράς βουλευτών, αλλά πάλι, κανείς δεν μπορεί να ξέρει.
Αυτό που κρατώ από όλο αυτό είναι το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να αναπαράξει δημόσια δημοσίευμα μιας εφημερίδας που θυμίζει ξεκάθαρα, σε ό,τι αφορά το ήθος και τις στοχεύσεις της, την Αυριανή της δεκαετίας του 1980. Είναι η εφημερίδα που στην ραδιοφωνική της διαφήμιση προβάλει ως προσόν ότι έχει «διευθυντή τον Αιμίλιο Λιάτσο».
Και επανέρχομαι στο γνωστό ερώτημα που πρέπει κατά τη γνώμη μου να απασχολεί τους ψηφοφόρους του ΖΥΡΙΖΑ- ειδικά όσους δεν έχουν κάποιο οφίτσιο να περιμένουν από την εκλογή του : Είναι όλες οι εκπτώσεις θεμιτές για να γίνει εξουσία ακόμη και αυτός που έχεις τις καλύτερες προθέσεις; Πως διασφαλίζεται το διαφορετικό πολιτικό ήθος όταν μια παράταξη οικειοποιείται σταδιακά όλο και περισσότερο τις μεθόδους του συστήματος που θέλει να αλλάξει.
Τι κι αν στο παρελθόν το υπουργείο Πολιτισμού είχε απορρίψει την στρατηγική της ένδικης διεκδίκησης πιστεύοντας ότι οι μέθοδοι πρέπει να είναι πιο ακτιβιστικοί; Τώρα ήρθε η διάσημη κ. Αμάλ, που τυγχάνει και νομικός, για να δει τον υπουργό και τον Πρωθυπουργό, να πει τη γνώμη της και να κάνει ό,τι νομίζει.
Αυτό που ο κάθε διάσημος ή και σύζυγος διασήμου μπορεί να δει τον Πρωθυπουργό μου κάνει λίγο μπανανία και-θα είμαι ειλικρινής- δεν μου αρέσει. Όπως δεν μου αρέσει και το ότι όποιος είναι αναγνωρίσιμος μπορεί να περάσεις μια βόλτα και να αλλάξει/επηρεάσει την πολιτική του υπουργείου για την επιστροφή των μαρμάρων.
Κατά τα λοιπά, μακάρι να τα καταφέρει το κορίτσι και να μας τα φέρει πίσω τα μάρμαρά μας που με αδικία μας τα κρατάνε εκεί στην ξενιτιά.
Αλλάζω και λέω:
Η κυριακάτικη Contra News ισχυρίστηκε ότι υπάρχει «κουμπαράς» που περιφέρεται από την
Κυβέρνηση σε διάφορους επιχειρηματίες ώστε να εξαγοραστούν οι 180 βουλευτές που απαιτούνται για την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας. Ο κ. Σκουρλέτης του ΣΥΡΙΖΑ αναπαρήγαγε το δημοσίευμα αυτό σε τηλεοπτική εκπομπή, εκτοξεύοντας το πολιτικό θερμόμετρο.
Δεν θα σχολιάσω τις ίδιες τις δηλώσεις Σκουρλέτη. Εντάσσονται σε μια τακτική πόλωσης του τύπου δεξιά- αντιδεξιά που πρωτοπαρατηρήθηκαν σε προηγούμενες δεκαετίες και που έχει ωφελήσει έως τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν φαντάζομαι ότι στην πραγματικότητα ετοιμάζεται όντως μια μεγάλης κλίμακας επιχείρηση εξαγοράς βουλευτών, αλλά πάλι, κανείς δεν μπορεί να ξέρει.
Αυτό που κρατώ από όλο αυτό είναι το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να αναπαράξει δημόσια δημοσίευμα μιας εφημερίδας που θυμίζει ξεκάθαρα, σε ό,τι αφορά το ήθος και τις στοχεύσεις της, την Αυριανή της δεκαετίας του 1980. Είναι η εφημερίδα που στην ραδιοφωνική της διαφήμιση προβάλει ως προσόν ότι έχει «διευθυντή τον Αιμίλιο Λιάτσο».
Και επανέρχομαι στο γνωστό ερώτημα που πρέπει κατά τη γνώμη μου να απασχολεί τους ψηφοφόρους του ΖΥΡΙΖΑ- ειδικά όσους δεν έχουν κάποιο οφίτσιο να περιμένουν από την εκλογή του : Είναι όλες οι εκπτώσεις θεμιτές για να γίνει εξουσία ακόμη και αυτός που έχεις τις καλύτερες προθέσεις; Πως διασφαλίζεται το διαφορετικό πολιτικό ήθος όταν μια παράταξη οικειοποιείται σταδιακά όλο και περισσότερο τις μεθόδους του συστήματος που θέλει να αλλάξει.
