Ένας στο χώμα- χιλιάδες στα κάγκελα
Οι προαιώνιοι αντίπαλοι οπαδοί του Ηροδότου και του Εθνικού συνεπλάκησαν με αποτέλεσμα έναν νεκρό. Μην πει κανείς ότι είμαστε βίαιη κοινωνία!
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Η Ελλάδα στέκεται και σκέφτεται τι πάει λάθος μόνο αν πάρει αφορμή από κάποια τραγωδία. Ο πρόσφατος θάνατος του οπαδού του εθνικού, Κατσούλη είναι μία από αυτές τις ευκαιρίες.
Η εκ μέρους του υπουργείου αναστολή των αθλητικών δραστηριοτήτων για το Σαββατοκύριακο 4 και 5 Οκτωβρίου είναι στη σωστή κατεύθυνση, αφού έχει σημασία να συμβαίνει κάτι διαφορετικό από την συνήθη πορεία των πραγμάτων για να έχει τον χρόνο η κοινή γνώμη- τουλάχιστον εκείνο το μέρος της που ασχολείται με τα αθλητικά- να συλλογιστεί. Αυτή όμως η ίδια κίνηση εκ μέρους της πολιτείας, που τείνει να γίνει συνήθεια και να χάσει το νόημά της, δεν σημαίνει τίποτα αν μένει στο επίπεδο της «λύπης».
Γιατί το κράτος καλό είναι να λυπάται, αλλά ακόμη καλύτερο είναι να κάνει κάτι για να μην υπάρχει λόγος να λυπάται ούτε αυτό ούτε κανείς. Το αξιοσημείωτο είναι το ότι το συμβάν συνέβη ανάμεσα σε οπαδούς της τρίτης εθνικής. Αυτό, όπως σωστά λέει και ο Αντώνης Πανούτσος , αδυνατίζει το σενάριο των «οπαδικών στρατών»- των επαγγελματιών φιλάθλων δηλαδή που περιμένουν οδηγίες από τον σούπερ πρόεδρο για να βγουν και να πιούν αίμα. Προφανώς η τρίτη εθνική ούτε τόσο δημοφιλές προϊόν είναι, ούτε και έχει χρήματα να πληρώνει τέτοιους επίστρατους. Αυτές οι συμπλοκές είναι δείγμα ύπαρξης διάχυτης βίας.
Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν highlights με επεισόδια καταστροφών για να καταλάβει κανείς ότι μια κοινωνία είναι εθισμένη στη βία. Αρκεί να υπάρχει η ευκολία μετασχηματισμού μιας κατάστασης σε βίαιο συμβάν, όπως στη συμπλοκή των… «προαιώνιων εχθρών» Ηροδότου- Εθνικού.
Τί μπορεί να κάνει το κράτος; Οι φιλελεύθεροι θα πουν να αστυνομεύει καλύτερα τους αθλητικούς χώρους και τα αθλητικά γεγονότα γενικά, ενώ οι αριστεροί και οι αριστερίζοντες θα ζητήσουν «αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών που καταπιέζουν τον λαό και τον στρέφουν σε βίαιες αντιδράσεις».
Δεν θα διαφωνήσω απολύτως με καμία άποψη. Θα έλεγα όμως πως μέχρι να γίνει η επανάσταση, όποιος συλλαμβάνεται για πράξη βίας σε αθλητικό πλαίσιο, μπορεί και να έχει τις συνέπειες που ορίζει ο νόμος. Τουλάχιστον ίσως πάψει να ενοχλεί τους υπόλοιπους.
Η εκ μέρους του υπουργείου αναστολή των αθλητικών δραστηριοτήτων για το Σαββατοκύριακο 4 και 5 Οκτωβρίου είναι στη σωστή κατεύθυνση, αφού έχει σημασία να συμβαίνει κάτι διαφορετικό από την συνήθη πορεία των πραγμάτων για να έχει τον χρόνο η κοινή γνώμη- τουλάχιστον εκείνο το μέρος της που ασχολείται με τα αθλητικά- να συλλογιστεί. Αυτή όμως η ίδια κίνηση εκ μέρους της πολιτείας, που τείνει να γίνει συνήθεια και να χάσει το νόημά της, δεν σημαίνει τίποτα αν μένει στο επίπεδο της «λύπης».
Γιατί το κράτος καλό είναι να λυπάται, αλλά ακόμη καλύτερο είναι να κάνει κάτι για να μην υπάρχει λόγος να λυπάται ούτε αυτό ούτε κανείς. Το αξιοσημείωτο είναι το ότι το συμβάν συνέβη ανάμεσα σε οπαδούς της τρίτης εθνικής. Αυτό, όπως σωστά λέει και ο Αντώνης Πανούτσος , αδυνατίζει το σενάριο των «οπαδικών στρατών»- των επαγγελματιών φιλάθλων δηλαδή που περιμένουν οδηγίες από τον σούπερ πρόεδρο για να βγουν και να πιούν αίμα. Προφανώς η τρίτη εθνική ούτε τόσο δημοφιλές προϊόν είναι, ούτε και έχει χρήματα να πληρώνει τέτοιους επίστρατους. Αυτές οι συμπλοκές είναι δείγμα ύπαρξης διάχυτης βίας.
Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν highlights με επεισόδια καταστροφών για να καταλάβει κανείς ότι μια κοινωνία είναι εθισμένη στη βία. Αρκεί να υπάρχει η ευκολία μετασχηματισμού μιας κατάστασης σε βίαιο συμβάν, όπως στη συμπλοκή των… «προαιώνιων εχθρών» Ηροδότου- Εθνικού.
Τί μπορεί να κάνει το κράτος; Οι φιλελεύθεροι θα πουν να αστυνομεύει καλύτερα τους αθλητικούς χώρους και τα αθλητικά γεγονότα γενικά, ενώ οι αριστεροί και οι αριστερίζοντες θα ζητήσουν «αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών που καταπιέζουν τον λαό και τον στρέφουν σε βίαιες αντιδράσεις».
Δεν θα διαφωνήσω απολύτως με καμία άποψη. Θα έλεγα όμως πως μέχρι να γίνει η επανάσταση, όποιος συλλαμβάνεται για πράξη βίας σε αθλητικό πλαίσιο, μπορεί και να έχει τις συνέπειες που ορίζει ο νόμος. Τουλάχιστον ίσως πάψει να ενοχλεί τους υπόλοιπους.
