Ο Ψινάκης και οι πλυμένοι υπάλληλοι του μέλλοντος
Ο Ηλίας Ψινάκης εξήγησε το όραμά του για πλυμένους δημοσίους υπαλλήλους μια εβδομάδα πριν, και εμείς ακόμη το συζητάμε.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Περνούν οι μέρες και η ομιλία του νέου Δημάρχου Μαραθώνα δεν λέει να ξεχαστεί. Αν και ο Ηλίας Ψινάκης μιλώντας… ημικαλιαρντά εξήγησε το όραμά του για τον δήμο όπου εξελέγη το πιο ενδιαφέρον σημείο της τοποθέτησής του ήταν εκείνο που αφορούσε την άποψή του για το πώς είναι οι δημοτικοί υπάλληλοι σήμερα και για το πώς δεν θα είναι επί δημαρχίας του.
Χάρηκαν οι «τηλεθεατές» γιατί δεν είναι συνηθισμένο να μιλάει κάποιος άρχοντας – έστω και τοπικός- για άπλυτους, για «παρανοϊκές που λένε πίπες» και για «φλασιές που παθαίνεις στα γεράματα».
Εγώ κανονικά δεν θα έμπλεκα με την πλέμπα των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά τι να κάνω που η φιλοδοξία μου με έφερε ως εδώ; μοιάζει να λέει ο νέος Δήμαρχος.
Η προσέγγιση είναι γνωστή αν και πιο κραυγαλέα στην περίπτωση Ψινάκη: κάποιος που δεν ανήκει στον χώρο της πολιτικής μπαίνει σε αυτόν με την απέχθεια του ψηφοφόρου, με την απόφαση να μείνει αμόλυντος και με την αφ’ υψηλού κριτική ανά χείρας.
Τι δεν είναι ωραίο εδώ; Ένα, δύο, τρία και θα το αλλάξουμε, γιατί εμείς δεν έχουμε εξαρτήσεις και μπλα μπλα μπλα. Από όσο μπορώ να θυμηθώ, ούτε ένας από όσους μπήκαν με αυτού του τύπου τη φόρα στην πολιτική δεν κατάφερε κάτι άξιο λόγου. Ή έφυγε άρον άρον μόλις κατάλαβε τι συμβαίνει, ή κάθισε και ακολούθησε το παράδειγμα αυτών που λοιδορούσε πριν βρεθεί στην καρέκλα.
Οι διακηρύξεις λοιπόν τύπου «επί δημαρχίας μου δεν θα έχει άπλυτους υπαλλήλους με πιτυρίδα» είναι καλές για να καμαρώνουν οι καθαροί και χωρίς πιτυρίδα φίλοι που κάποιος δικός τους ήρθε στα πράγματα, αλλά σοβαρές εξαγγελίες δεν είναι- όπως κατέδειξε η παρέμβαση Παπαρήγα ώρες μόνο μετά την ομιλία Ψινάκη, στην οποία του θύμισε ότι στον Μαραθώνα δεν έχουν ούτε αποχέτευση. Το «τα λέω έξω από τα δόντια» μπορεί να είναι πολιτική, με την ευρεία έννοια του λόγου, αλλά έργο δεν το λες.
Οι άνθρωποι που επιτυγχάνουν στην πολιτική οπωσδήποτε δεν είναι οι άνθρωποι που θέλουν πραγματικά «να τα αλλάξουν όλα». Αντιθέτως, είναι άνθρωποι που είτε μαθαίνουν γρήγορα, είτε ξέρουν ήδη πώς παίζει το σύστημα και έχουν αποφασίσει τι θέλουν να κάνουν μέσα σε αυτό- συνήθως να έχει ο κόσμος μια καλή γνώμη για αυτούς ώστε να προωθηθούν λίγο ψηλότερα στην επόμενη ευκαιρία.
Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι τέτοιου τύπου σχόλια σαν το δικό μου δεν θα αποτρέψουν το νέο δήμαρχο Μαραθώνα από ανάλογες τοποθετήσεις στο μέλλον. Εννοείται πως ασφαλώς και τις προτιμώ από τις γνωστές πληκτικές δηλώσεις που υπόσχονται «πολλή δουλειά με γνώμονα πάντα το συμφέρον των πολιτών».
Χάρηκαν οι «τηλεθεατές» γιατί δεν είναι συνηθισμένο να μιλάει κάποιος άρχοντας – έστω και τοπικός- για άπλυτους, για «παρανοϊκές που λένε πίπες» και για «φλασιές που παθαίνεις στα γεράματα».
Εγώ κανονικά δεν θα έμπλεκα με την πλέμπα των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά τι να κάνω που η φιλοδοξία μου με έφερε ως εδώ; μοιάζει να λέει ο νέος Δήμαρχος.
Η προσέγγιση είναι γνωστή αν και πιο κραυγαλέα στην περίπτωση Ψινάκη: κάποιος που δεν ανήκει στον χώρο της πολιτικής μπαίνει σε αυτόν με την απέχθεια του ψηφοφόρου, με την απόφαση να μείνει αμόλυντος και με την αφ’ υψηλού κριτική ανά χείρας.
Τι δεν είναι ωραίο εδώ; Ένα, δύο, τρία και θα το αλλάξουμε, γιατί εμείς δεν έχουμε εξαρτήσεις και μπλα μπλα μπλα. Από όσο μπορώ να θυμηθώ, ούτε ένας από όσους μπήκαν με αυτού του τύπου τη φόρα στην πολιτική δεν κατάφερε κάτι άξιο λόγου. Ή έφυγε άρον άρον μόλις κατάλαβε τι συμβαίνει, ή κάθισε και ακολούθησε το παράδειγμα αυτών που λοιδορούσε πριν βρεθεί στην καρέκλα.
Οι διακηρύξεις λοιπόν τύπου «επί δημαρχίας μου δεν θα έχει άπλυτους υπαλλήλους με πιτυρίδα» είναι καλές για να καμαρώνουν οι καθαροί και χωρίς πιτυρίδα φίλοι που κάποιος δικός τους ήρθε στα πράγματα, αλλά σοβαρές εξαγγελίες δεν είναι- όπως κατέδειξε η παρέμβαση Παπαρήγα ώρες μόνο μετά την ομιλία Ψινάκη, στην οποία του θύμισε ότι στον Μαραθώνα δεν έχουν ούτε αποχέτευση. Το «τα λέω έξω από τα δόντια» μπορεί να είναι πολιτική, με την ευρεία έννοια του λόγου, αλλά έργο δεν το λες.
Οι άνθρωποι που επιτυγχάνουν στην πολιτική οπωσδήποτε δεν είναι οι άνθρωποι που θέλουν πραγματικά «να τα αλλάξουν όλα». Αντιθέτως, είναι άνθρωποι που είτε μαθαίνουν γρήγορα, είτε ξέρουν ήδη πώς παίζει το σύστημα και έχουν αποφασίσει τι θέλουν να κάνουν μέσα σε αυτό- συνήθως να έχει ο κόσμος μια καλή γνώμη για αυτούς ώστε να προωθηθούν λίγο ψηλότερα στην επόμενη ευκαιρία.
Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι τέτοιου τύπου σχόλια σαν το δικό μου δεν θα αποτρέψουν το νέο δήμαρχο Μαραθώνα από ανάλογες τοποθετήσεις στο μέλλον. Εννοείται πως ασφαλώς και τις προτιμώ από τις γνωστές πληκτικές δηλώσεις που υπόσχονται «πολλή δουλειά με γνώμονα πάντα το συμφέρον των πολιτών».
