Ομοιοφοβία

γράφει ο Θοδωρής Διάκος

Ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο κομμάτι του ρατσισμού; Το πόσο γρήγορα διαδίδεται παθητικά. Το να κουνάς το κεφάλι σου και να κοιτάς απ’ την άλλη πλευρά δεν απέχει πολύ απ’ την ίδια την βιαιοπραγία. Είναι σαν τα αγριόχορτα.

Οπότε ήταν κακή βδομάδα για να είσαι γκέι. Ένα ζευγάρι έπινε την μπύρα του σε ένα παγκάκι και κατέληξαν ο ένας με σπασμένο πόδι και ο άλλος λουσμένος με χλωρίνη. Χλωρίνη. Μετά ο Νίκος Νικολόπουλος αποκάλεσε τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου ‘πουσταριό’ στο twitter. Ακόμα πιο μετά, ο γραμματέας του ΚΚΕ, μέσα σε όλο το συρφετό, ρωτήθηκε για τις απόψεις του κόμματος πάνω στα ομόφυλα ζευγάρια. Δικαιοσύνη για κανέναν.

Καταρχάς, είσαι βουλευτής του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος. Και μόνο που το κόμμα σου έχει το Χριστιανο- σαν πρώτο συνθετικό, πρέπει να περάσεις έξω. Έξω απ’ την Βουλή, έξω απ’ την Ελλάδα, έξω απ’ το σύμπαν, δεν με ενδιαφέρει. Έπειτα, δες λίγο την θέση σου στην πολιτική ιεραρχία αυτού του τόπου. Θα τα βάλεις με τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου; Του Λουξεμβούργου, που έχει το ένα εικοστό του πληθυσμού μας και είναι είκοσι φορές πιο αναπτυγμένο; Στο twitter; Ο Μπετέλ έχει περισσότερους ακολούθους εκεί από τα άτομα που σε ψήφισαν να μπεις στη Βουλή! Α, διόρθωση, η φράση που δημοσίευσε δεν ήταν δική του, όπως ενημέρωσε μετά, αλλά αντιγραφή-επικόλληση του τίτλου ενός άρθρου. Που κάνει τη θέση σου ακόμα χειρότερη. Όχι μόνο είσαι βουλευτής, δημόσιο πρόσωπο και δημόσιος εκφραστής των ιδεών των υποστηρικτών σου, και δεν έχεις μια ομάδα ατόμων να σε ελέγχουν λιγάκι, αλλά απλά αντιγράφεις τα λόγια κάποιου άλλου;

Κι εκεί το θέμα γίνεται επικίνδυνο. Γιατί ο κύριος Νικολόπουλος ξέρει πως είναι πρακτικά μια κουκίδα στον πολιτικό χάρτη, αλλά με μια ατάκα θα ξεφυτρώσουν πολλοί που –γελώντας– θα τον χειροκροτήσουν. Κι έτσι δικαιολογούν το ότι ορίζουν τα δικαιώματα συμπολιτών τους.

Είναι προσεκτική η στοχοποίηση. Όταν χτυπούσαν μετανάστες, ο μέσος Έλληνας γύρισε το κεφάλι γιατί οι μετανάστες του κλέβουν τις δουλειές. Τώρα που χτυπάνε ομοφυλόφιλους, ο μέσος Έλληνας θα αδιαφορήσει, γιατί σιγά μην ασχολούμαστε με τους ανώμαλους. Μετά τι; Λογικά οι γυναίκες, γιατί πολύ μπαϊράκι σήκωσαν οι πατσαβούρες. Μιλάμε για περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες, ασχέτως του μεγέθους της περιθωριοποίησης.

Γιατί ένας μετανάστης μπορεί να ζει στοιβαγμένος με άλλους δέκα σε ένα δωμάτιο και ένας γκέι μπορεί να διοικεί εταιρία, αλλά το κοινό τους είναι πως στερούνται κάποια βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.

Και ας πάρουμε άλλη μια γραμμή για να ξαναπώ: χλωρίνη.

Και μετά το ΚΚΕ. Που, προφανώς, η ερώτηση ήταν σκόπιμη, γιατί όλοι ξέρουμε τις απόψεις τους για το ζήτημα. Αλλά η επανάληψη των απόψεων αυτών στον αέρα, τώρα που το θέμα κάνει τζιζ, δημιουργεί κι άλλα μέτωπα, περισσότερους κακούς. Προφανώς, η δεξιά κι ο φασισμός θα σύρουν από τα μαλλιά και το άλλο άκρο – γιατί ο λαός πρέπει να θυμάται με κάθε ευκαιρία ότι υπάρχουν δύο άκρα. Το ΚΚΕ, λοιπόν, πιστεύει πως ο καθένας μπορεί να μένει με όποιον θέλει, αλλά αυτό δεν μπορεί να αναγνωριστεί νομικά. Για υιοθεσία ούτε λόγος, το παιδί χρειάζεται πρότυπα. Αλλά, συνεχίζει, δεν πρέπει να υπάρχει ρατσιστική συμπεριφορά και να διώκονται αυτά τα άτομα. Που, οκέι, αυτό ήταν… υποκριτικό. Όχι ρατσιστική συμπεριφορά αλλά όχι δικαιώματα; Ακόμα χειρότερα, το ΚΚΕ δικαιολογεί τις απαρχαιωμένες του απόψεις λέγοντας ότι υπάρχουν πολύ σοβαρότερα πράγματα να παλέψουμε. Έχω ακούσει σοβαρά άτομα του κόμματος να λένε πως η διεκδίκηση συμφώνου συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια είναι κόλπο του συστήματος για να μας αποτρέψει από τον αληθινό λαϊκό αγώνα. Εχμ. Οι γκέι είναι μέρος του λαού. Αγωνίζονται για το δικαίωμα στην οικογένεια. Καλημέρα.

Επίσης αυτό που με εξοργίζει ακόμα περισσότερο με το ΚΚΕ είναι πως – αντικειμενικά – κι αυτό αποτελεί μειονότητα. Έχουν υποστεί διωγμούς. Η αντικομμουνιστική προπαγάνδα είναι καθημερινό φαινόμενο. Είτε με την μορφή βίας, είτε με την μορφή εμπαιγμού από άλλα αριστερά κόμματα. Και ίσως ο εικοσάχρονος κνίτης δεν έχει ζήσει την Μακρόνησο, αλλά την έχει σίγουρα διαβάσει, και θα σπεύσει να την χρησιμοποιήσει σαν επιχείρημα σε κάθε συζήτηση. Άρα με ποιο δικαίωμα τώρα ασκεί παρόμοια στάση περιθωριοποίησης σε μια εξίσου αδύναμη ομάδα;

Έχει καταντήσει γελοίο. Έχουμε 2014. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν θέματα διεκδίκησης, θέματα ανοχής. Δεν θα ‘πρεπε να υπάρχουν θέματα γενικά. Και στο τέλος, αν δεν είμαστε ικανοί να συμβιώνουμε και να παλεύουμε όλοι για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε αυτούς που έχουν ήδη λύσει τα θέματά τους να συμβιώνουν ελεύθερα.