5 βιβλία για καλές διακοπές
αδσφαδ
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Εδώ θα αφήσετε τα κόκκαλά σας ρεε. Εδώ ρε, ρεμάλια σιδεράδες, γυφτόσκυλα. Σουηδέζες από 15 μέχρι 18. Από το βυζί της μάνας τους κατευθείαν στην κατανάλωση. Ταχύπλοο υπό το σεληνόφως. I love you my darling, I love you my baby!
Εδώ θα γίνει ο τάφος σας! (…). Ρίγανη, λαδολέμονο αστακό βραστό 2 μέτρα να μια τσιπούρα! Νούμερα! Κορόιδα, ε, κορόϊδα!
Με τα ηρωικά αυτά λόγια των οποίων την αναλήθεια γνωρίζει, ο χαρακτήρας του Παναγιώτη- για τους φίλους Πάνου- (Γιάννη Ζουγανέλη)αποχαιρετά τους συναδέλφους του στην ταινία του Σταύρου Τσιώλη «Ας περιμένουν οι γυναίκες», φεύγοντας για διακοπές. Τα οικειοποιούμαι πλήρως καθώς ετοιμάζω τις βαλίτσες μου για διακοπές, χωρίς ωστόσο να έχω την πρόθεση να σταματήσω να ποστάρω τα δέοντα.
Βάζοντας βιβλία στη βαλίτσα και σε συνέχεια του προχθεσινού post για την αγαπητή Χρυσηίδα Δημουλίδου και το συγγραφικό στυλ που εκπροσωπεί σκέφτηκα να αντιπροτείνω πέντε τίτλους βιβλίων που διάβασα σε προηγούμενες διακοπές και συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Όχι, δεν χρησιμοποιώ κάποιο κριτήριο για να χαρακτηρίσω ένα βιβλίο καλοκαιρινό ή μη.
Δεν πιστεύω ότι η παραλία, το κυματάκι, η θάλασσα ή ό,τι άλλο απαιτεί να διαβάζεις σαχλαμάρες αν δεν το κάνεις και σε άλλες περιστάσεις. Άρα, δεν θα είχα να προτείνω πιο ελαφρά βιβλία από ό,τι θα έκανα ούτως ή άλλως, αφού θεωρώ ότι αυτό που διαφοροποιεί αναγνωστικά τις καλοκαιρινές διακοπές από τις άλλες περιστάσεις είναι ο περισσότερος χρόνος.
Το πρώτο είναι λογοτεχνία. Είναι το ιστορικό μυθιστόρημα «Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά» από τις εκδόσεις Καστανιώτη, το οποίο εξιστορεί μυθιστορηματικά τα γεγονότα έως τη δολοφονία του Λέων Τρότσκυ από το σταλινικό καθεστώς. Ο συγγραφέας αφηγείται την ιστορία του Ρώσου πολιτικού και παράλληλα εκείνη του δολοφόνου του, του Ραμόν Μερκαντέρ. Διαβάζεται απνευστί και περιέχει ιδανικές δόσεις ιστορίας και λογοτεχνίας.
Το δεύτερο και το τρίτο είναι ιστορία. Η Σκοτεινή Ήπειρος του Mark Mazower, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια, αφηγείται με πυκνό τρόπο την ιστορία της Ευρώπης του 20ου αιώνα. Ο συγγραφέας, ένας από τους μεγαλύτερους ιστορικούς της εποχής μας, είναι αναμφισβήτητα προικισμένος με το χάρισμα της συγγραφής- πράγμα καθόλου αυτονόητο για επιστήμονες.
Ο αναγνώστης που θα επιλέξει να διαβάσει τα βιβλία του Mazower λοιπόν ας γνωρίζει ότι θα έχει απέναντί του ένα εξαιρετικά ευανάγνωστο κείμενο, χωρίς ακαδημαϊκές φιοριτούρες, αλλά με ουσία και εύστοχες παρατηρήσεις. Η ματιά του στο «Σκοτεινή Ήπειρος» είναι φρέσκια και μαζί διαφορετική. Τα ιστορικά στοιχεία συμπληρώνουν τις προτεινόμενες ερμηνείες των γεγονότων με τρόπο αριστοτεχνικό.
«Η μικρή ιστορία του κόσμου» είναι γραμμένη από τον Ernst Gombrich, περισσότερο γνωστό από το εξαιρετικό Χρονικό της Τέχνης. Πρόκειται για την συμπύκνωση όλης της ιστορίας του κόσμου σε λίγες (349) και εξαιρετικά ευκολοδιάβαστες σελίδες. Αν και το ύφος μοιάζει να απευθύνεται σε πιτσιρίκια («έχεις σκεφτεί ποτέ ότι η ιστορία που διαβάζουμε στα σχολικά βιβλία…»), η Μικρή Ιστορία του Κόσμου είναι ένα εξαιρετικός τρόπος να μυηθεί στην ιστορία αυτός που δεν γνωρίζει αρκετά, αλλά και να φτιάξει ένα πρώτο ιστορικό «φόντο» αυτός που έχει κάποιο συγκεκριμένο ιστορικό ενδιαφέρον.
«Στοιχεία για τη δεκαετία του 1960» λέγεται το ιδιόμορφο λογοτέχνημα του έμπειρου Θανάση Βαλτινού που κυκλοφόρησε πριν από κάμποσα χρόνια από τις εκδόσεις της Εστίας. Ο Βαλτινός διαλέγει να μιλήσει για τη συγκεκριμένη δεκαετία χρησιμοποιώντας χωρία δεδομένων (αποκόμματα εφημερίδων, επιστολές ενδιαφερομένων για μετανάστευση, αγγελίες), τα οποία αραδιάζει στον αναγνώστη που νιώθει σαν να συγκεντρώνει κομμάτια από ένα παζλ. Όλο το βιβλίο είναι αυτά τα στοιχεία, τα οποία παρά το ότι φαίνονται ως αυθεντικά, έχουν κατασκευαστεί από τον συγγραφέα. Έτσι, το στυλ της γραφής και η επιλογή της θεματολογία γίνονται μαζί με τα ίδια τα «δεδομένα» μάρτυρες για την εποχή εκείνη και για όσα απασχολούσαν τότε τους έλληνες. Διακριτικό και πνευματώδες.
Η τελευταία μου επιλογή είναι ένα «δύσκολο» μυθιστόρημα, το Βάλτεμπεργκ. Γραμμένο από τον ποιητή Εντί Καντούρ, το Βάλτεμπεργκ των εκδόσεων Πατάκη θα ανταμείψει τον απαιτητικό αναγνώστη και ίσως κουράσει τον άλλον. «Πολλά Βάζεις, πολλά παίρνεις», όμως λέει ο λαός. Στο φόντο της κατασκοπικής ιστορίας εκτυλίσσεται αρκετή απο την νεότερη πολιτική ιστορία της Ευρώπης, ενώ στους ευφυέστατους διαλόγους του ξεδιπλώνονται αριστερόστροφες αναρωτήσεις και ακόμη πιο ενδιαφέρουσες αμφιβολίες.
Εδώ θα γίνει ο τάφος σας! (…). Ρίγανη, λαδολέμονο αστακό βραστό 2 μέτρα να μια τσιπούρα! Νούμερα! Κορόιδα, ε, κορόϊδα!
Με τα ηρωικά αυτά λόγια των οποίων την αναλήθεια γνωρίζει, ο χαρακτήρας του Παναγιώτη- για τους φίλους Πάνου- (Γιάννη Ζουγανέλη)αποχαιρετά τους συναδέλφους του στην ταινία του Σταύρου Τσιώλη «Ας περιμένουν οι γυναίκες», φεύγοντας για διακοπές. Τα οικειοποιούμαι πλήρως καθώς ετοιμάζω τις βαλίτσες μου για διακοπές, χωρίς ωστόσο να έχω την πρόθεση να σταματήσω να ποστάρω τα δέοντα.
Βάζοντας βιβλία στη βαλίτσα και σε συνέχεια του προχθεσινού post για την αγαπητή Χρυσηίδα Δημουλίδου και το συγγραφικό στυλ που εκπροσωπεί σκέφτηκα να αντιπροτείνω πέντε τίτλους βιβλίων που διάβασα σε προηγούμενες διακοπές και συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Όχι, δεν χρησιμοποιώ κάποιο κριτήριο για να χαρακτηρίσω ένα βιβλίο καλοκαιρινό ή μη.
Δεν πιστεύω ότι η παραλία, το κυματάκι, η θάλασσα ή ό,τι άλλο απαιτεί να διαβάζεις σαχλαμάρες αν δεν το κάνεις και σε άλλες περιστάσεις. Άρα, δεν θα είχα να προτείνω πιο ελαφρά βιβλία από ό,τι θα έκανα ούτως ή άλλως, αφού θεωρώ ότι αυτό που διαφοροποιεί αναγνωστικά τις καλοκαιρινές διακοπές από τις άλλες περιστάσεις είναι ο περισσότερος χρόνος.
Το πρώτο είναι λογοτεχνία. Είναι το ιστορικό μυθιστόρημα «Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά» από τις εκδόσεις Καστανιώτη, το οποίο εξιστορεί μυθιστορηματικά τα γεγονότα έως τη δολοφονία του Λέων Τρότσκυ από το σταλινικό καθεστώς. Ο συγγραφέας αφηγείται την ιστορία του Ρώσου πολιτικού και παράλληλα εκείνη του δολοφόνου του, του Ραμόν Μερκαντέρ. Διαβάζεται απνευστί και περιέχει ιδανικές δόσεις ιστορίας και λογοτεχνίας.
Το δεύτερο και το τρίτο είναι ιστορία. Η Σκοτεινή Ήπειρος του Mark Mazower, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια, αφηγείται με πυκνό τρόπο την ιστορία της Ευρώπης του 20ου αιώνα. Ο συγγραφέας, ένας από τους μεγαλύτερους ιστορικούς της εποχής μας, είναι αναμφισβήτητα προικισμένος με το χάρισμα της συγγραφής- πράγμα καθόλου αυτονόητο για επιστήμονες.
Ο αναγνώστης που θα επιλέξει να διαβάσει τα βιβλία του Mazower λοιπόν ας γνωρίζει ότι θα έχει απέναντί του ένα εξαιρετικά ευανάγνωστο κείμενο, χωρίς ακαδημαϊκές φιοριτούρες, αλλά με ουσία και εύστοχες παρατηρήσεις. Η ματιά του στο «Σκοτεινή Ήπειρος» είναι φρέσκια και μαζί διαφορετική. Τα ιστορικά στοιχεία συμπληρώνουν τις προτεινόμενες ερμηνείες των γεγονότων με τρόπο αριστοτεχνικό.
«Η μικρή ιστορία του κόσμου» είναι γραμμένη από τον Ernst Gombrich, περισσότερο γνωστό από το εξαιρετικό Χρονικό της Τέχνης. Πρόκειται για την συμπύκνωση όλης της ιστορίας του κόσμου σε λίγες (349) και εξαιρετικά ευκολοδιάβαστες σελίδες. Αν και το ύφος μοιάζει να απευθύνεται σε πιτσιρίκια («έχεις σκεφτεί ποτέ ότι η ιστορία που διαβάζουμε στα σχολικά βιβλία…»), η Μικρή Ιστορία του Κόσμου είναι ένα εξαιρετικός τρόπος να μυηθεί στην ιστορία αυτός που δεν γνωρίζει αρκετά, αλλά και να φτιάξει ένα πρώτο ιστορικό «φόντο» αυτός που έχει κάποιο συγκεκριμένο ιστορικό ενδιαφέρον.
«Στοιχεία για τη δεκαετία του 1960» λέγεται το ιδιόμορφο λογοτέχνημα του έμπειρου Θανάση Βαλτινού που κυκλοφόρησε πριν από κάμποσα χρόνια από τις εκδόσεις της Εστίας. Ο Βαλτινός διαλέγει να μιλήσει για τη συγκεκριμένη δεκαετία χρησιμοποιώντας χωρία δεδομένων (αποκόμματα εφημερίδων, επιστολές ενδιαφερομένων για μετανάστευση, αγγελίες), τα οποία αραδιάζει στον αναγνώστη που νιώθει σαν να συγκεντρώνει κομμάτια από ένα παζλ. Όλο το βιβλίο είναι αυτά τα στοιχεία, τα οποία παρά το ότι φαίνονται ως αυθεντικά, έχουν κατασκευαστεί από τον συγγραφέα. Έτσι, το στυλ της γραφής και η επιλογή της θεματολογία γίνονται μαζί με τα ίδια τα «δεδομένα» μάρτυρες για την εποχή εκείνη και για όσα απασχολούσαν τότε τους έλληνες. Διακριτικό και πνευματώδες.
Η τελευταία μου επιλογή είναι ένα «δύσκολο» μυθιστόρημα, το Βάλτεμπεργκ. Γραμμένο από τον ποιητή Εντί Καντούρ, το Βάλτεμπεργκ των εκδόσεων Πατάκη θα ανταμείψει τον απαιτητικό αναγνώστη και ίσως κουράσει τον άλλον. «Πολλά Βάζεις, πολλά παίρνεις», όμως λέει ο λαός. Στο φόντο της κατασκοπικής ιστορίας εκτυλίσσεται αρκετή απο την νεότερη πολιτική ιστορία της Ευρώπης, ενώ στους ευφυέστατους διαλόγους του ξεδιπλώνονται αριστερόστροφες αναρωτήσεις και ακόμη πιο ενδιαφέρουσες αμφιβολίες.
