Δεν είναι οι δικαστές που πρέπει να νικήσουν τη ΧΑ

Σε οποιαδήποτε χώρα του δυτικού κόσμου, οι αποφάσεις της δικαιοσύνης γίνονται ήσυχα δεκτές και αποτελούν απόδειξη ότι η πολιτεία τιμωρεί τους παρανομούντες, γεγονός που καθησυχάζει τους φιλήσυχους πολίτες και τους προσφέρει ηθική ανταμοιβή για το ότι δεν παρανομούν και οι ίδιοι.

Σε περιπτώσεις που η κοινή γνώμη λειτουργεί αγελαία, όπως συνήθως συμβαίνει στους παθιασμένους μεσογειακούς λαούς, η στάση έναντι των αποφάσεων της δικαιοσύνης συχνά θυμίζει εκείνη ενός φιλάθλου ποδοσφαιρικού αγώνα. Τότε ο πολίτης- θεατής νιώθει «προπονητής» και εκστομίζει ατάκες σχολιασμού της δικονομίας του στυλ «εμ, δεν τους βάζεις για απολογία πριν από αστυνομική ανάκριση…».

Ας πούμε ότι και αυτό είναι ανεκτό.

Στην ελληνική κοινή γνώμη το πράγμα πηγαίνει παρακάτω. Μετά την αποφυλάκιση κάποιων βουλευτών της Χρυσής Αυγής, κάποιοι εμφανίστηκαν βέβαιοι ότι οι δικαστικοί καλύπτουν τους Χρυσαυγίτες, κάποιοι άλλοι ότι οι Δικαστικοί παίζουν το παιχνίδι της αντιπολίτευσης για να φανεί άχρηστη η κυβέρνηση και πάντως σχεδόν όλοι πίστεψαν ότι η απόφαση για την απελευθέρωση των βουλευτών της Χρυσής Αυγής δεν υπαγορεύτηκε από αμιγώς νομικά κριτήρια.

Σε αυτή τη βάση ξεκίνησε ένα μπαράζ αλληλοκατηγοριών που “πάγωσε” με την απόφαση προφυλάκισης των Μιχαλολιάκου και Παππά, οπότε εκεί… ξαναμείναμε ήσυχοι ότι η ελληνική δικαιοσύνη έκανε καλά τη δουλειά της.

Αρκετοί εξ ημών μπερδεύουν την απονομή δικαιοσύνης με την τιμωρία. Η ευρέως διαδεδομένη άποψη «άμα θέλουν αυτοί σε χώνουν μέσα στο πίτσι- φυτίλι» είναι επικίνδυνη και πρέπει πάση θυσία να αποφεύγεται- τουλάχιστον για όσους επιθυμούν να διατηρηθούν οι παρούσες αστικές δομές του πολιτεύματος. Η δικαιοσύνη έχει καθήκον να δυσπιστεί για την ενοχή οποιουδήποτε, ακόμα και αν αυτή είναι του μισητού χρυσαυγίτη που μάθαμε (;) να απεχθανόμαστε. Αυτό μας προστατεύει όλους από την αυθαιρεσία της πολιτείας. Ή τουλάχιστον πρέπει να μας προστατεύει.

Είναι αυτή η προστασία που ο Κώστας Σακκάς, έχοντας περάσει προφυλακισμένος 31 μήνες της ζωής του, πέραν κάθε νόμιμου ορίου και χωρίς να δικαστεί, θα χαρακτήριζε «κάπως αναποτελεσματική»,.

Η σωστή συμπεριφορά δεν είναι ο κατόπιν εορτής «θυμός» του όχλου. Το ακροδεξιό θηρίο τρέφεται από αυτού του τύπου τον θυμό τον οποίο μπορεί εύκολα να μετασχηματίσει σε υποστήριξη.

Όσοι φωνάζουν λιγότερο θα βοηθήσουν τους θεσμούς της πολιτείας τους να λειτουργήσουν αποτελεσματικότερα αποφεύγοντας σπασμωδικές κινήσεις εκλογικής λογικής υπαγορευμένες από την πολιτική ηγεσία.

Σε κάθε περίπτωση, οι δικαστικές αρχές δεν πρόκειται να ανοίξουν το δρόμο για να ξεμπερδέψουμε με τη Χρυσή Αυγή. Αυτό θα πρέπει το κάνει η κοινωνία. Αφού συμβεί αυτό, θα ακολουθήσουν και διάφορες δικαστικές αποφάσεις ώστε να πιστοποιηθεί τελετουργικά ότι η ακροδεξιά δεν βρήκε χώρο να ριζώσει. Μέχρι να γίνει κάτι τέτοιο όμως, τα σήριαλ της Ευελπίδων θα είναι βούτυρο στο ψωμί των καναλιών και τροφή για τους τηλεθεατές που, σε αυτή τη σεκάνς, μπορούν χωρίς τύψεις να συνδυάσουν τη δίψα τους για θέαμα, με την πολιτική ορθότητα. Δεν είναι και εύκολο.