Ασ΄τον να λέει;

Ο αποχωρήσας Πρόεδρος του κινηματογράφου κ. Γιώργος Παπαλιός έσουρε διάφορα στους πολιτικούς του προϊστάμενους φεύγοντας από το πόστο του ως επικεφαλής του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

Για όσους δεν γνωρίζουν, το Ε.Κ.Κ. είναι ο μόνος στην ουσία θεσμός χρηματοδότησης ελληνικών ταινιών, οι οποίες ωστόσο τα τελευταία χρόνια συγκεντρώνουν όλο και περισσότερα ιδιωτικά κεφάλαια.

Ο καταγγέλλων λοιπόν Γ. Παπαλιός αφού ανέφερε ότι ο Σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής ζήτησε από το ΕΚΚ μέρος των χρημάτων που φέρεται να έδωσε για την προώθηση της ταινίας του στο εξωτερικό, ανέφερε ότι είναι παιδικός φίλος του υπουργού Πολιτισμού Π. Παναγιωτόπουλου. Και καλά μέχρι εδώ. Αν είναι αλήθεια τα όσα αναφέρει ο κ. Παπαλιός, ο καθένας έχει δικαίωμα να δηλώνει φίλος οποιουδήποτε του γουστάρει.

Μετά όμως, ο κ. Παπαλιός είπε κάτι πιο ενδιαφέρον. Δέχτηκε, είπε, τηλεφώνημα από την ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού που του ζήτησε «να δει θετικά» το θέμα της χρηματοδότησης Σμαραγδή.

Εδώ πράγματι υπάρχει θέμα. Το «να δει θετικά» στο δικό μου μυαλό σημαίνει «θέλω να του δώσεις τα λεφτά αλλά όχι και να χρεωθεί ο υπουργός ότι ζήτησε κάτι τέτοιο. Θέλω να είμαστε τυπικά νόμιμοι, αλλά- έλα μωρέ!- κάποιο παραθυράκι θα βρεις εσύ να του δώσεις ό,τι θέλει».

Πρόκειται για καταγγελία υψηλόβαθμου κρατικού λειτουργού ότι μέλη της ηγεσίας υπουργείου τού ζήτησαν να ερμηνεύσει τις διατάξεις του νόμου κατά τέτοιον τρόπο ώστε να εξυπηρετηθεί ο ημέτερος. Το ότι ο «ημέτερος» είναι διάσημος σκηνοθέτης λίγο ενδιαφέρει. Άλλωστε, νομικά τουλάχιστον, στον κ. Σμαραγδή επιτρέπεται να θυσιάσει ό,τι νομίζει στον βωμό της τέχνης (*).

Δεν γνωρίζω βεβαίως αν οι ισχυρισμοί Παπαλιού αληθεύουν. Θα περίμενα όμως να έχω δει ήδη την απάντηση του υπουργού Πολιτισμού, αφού το θέμα πλήττει ευθέως την χρηστή διαχείριση του χαρτοφυλακίου του. 

(*) Θυμίζω εδώ την επική μαντινάδα που ο Γιάννης Σμαραγδής αφιέρωσε στον Αντώνη Σαμαρά μετά την εpίσκεψη του τελευταίου στις ΗΠΑ και δύο μέρες πριν επισκεφθεί το ΕΚΚ ζητώντας την περί ου ο λόγος χρηματοδότηση: «Σαν ήλιος βγήκες φωτεινός / στς Αμερικής τ' αλώνι / κι έλαμψες και ήρθες νικητής / και σ' αγαπάμε όλοι».