Πες τα ρε Ροζίτα και μη σε νοιάζει

Μια κατηγορία ανθρώπων απασχολεί την επικαιρότητα βγάζοντας κορώνες και βρίσκοντας ταυτότητα μέσω της παραγωγής λιβέλων. Πρόκειται για ανθρώπους που έχουν αποφασίσει ότι πληρώνοντας με νόμισμα τη δημόσια ξεφτίλα τους θα πάρουν δημοσιότητα που έχουν ανάγκη για να μην λησμονηθούν. Έτσι κάνουν διάφορες «πικάντικες» και εμπαθείς δηλώσεις κατά άλλων επιφανών.

Διασκεδάζω πάντα πολύ όταν κάποιος λίγο μυστήριος, λίγο στριμμένος ή λίγο πικρόχολος ξεσκεπάζει τις «μεγάλες αξίες» που επειδή έχουν ήδη πάρει δημοσιότητα και
θεωρούνται «κλασικές» βρίσκονται στο απυρόβλητο. Η περίπτωση της Ροζίτας Σώκου είναι μία από αυτές. Ασφαλώς και αυτέ ς οι «βλάσφημες» παρατηρήσεις δεν είναι πάντα σωστές ή τουλάχιστον δεν συμφωνώ πάντα μαζί τους. Αλλά η ταραχή που προκαλούν στους mainstream οπαδούς του κλασικού, μού δημιουργεί παιγνιώδη ικανοποίηση όμοια με αυτή που θα μου προκαλούσε μια μπουφόνικη σκηνή, όπως π.χ. το να πάρει ο αέρας μια περούκα από το κεφάλι ενός μεσήλικα.

Συμπτωματικά, για τα περισσότερα από αυτά που είπε ο Ρ. Σώκου δεν διαφωνώ. Ήταν προφανές ότι η Μερκούρη ήταν μια εξαιρετικά λαμπερή περσόνα, αλλά καλή ηθοποιός μόνο όταν έπαιζε τον εαυτό της και ότι η Βουγιουκλάκη είχε παίξει σε σαχλαμάρες που τις ανεχόμαστε ευχάριστα μόνο και μόνο επειδή μεγαλώσαμε μαζί τους.

Είναι ο Αγγελόπουλος «γελοίος»; Δεν θα έφτανα μέχρι εκεί. Ναι, οι ταινίες ου έχουν κάτι κουμουνιστο-ξύλινο και αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στους διαλόγους, αλλά ο Θίασος είναι ταινιάρα, οπότε μόνο και μόνο για αυτό εγώ θα ήμουν πιο σεμνός στην κριτική μου. Επίσης ο Δαλιανίδης δεν κατέστρεψε το ελληνικό σινεμά, αλλά σε ένα συγκεκριμένο είδος του, το εμπορικό, εισήγαγε εξ Αμερικής το μιούζικαλ και έβγαλε χρήματα από τα κακέκτυπά του. Αλλά αυτά είναι γούστα.

Βγαίνει ίσως κάποιο δίδαγμα από τις δηλώσεις της κ. Σώκου, που άλλωστε ήταν μία από τις πρώτες μεταφράστριες του Αστερίξ στα ελληνικά κατά τη δεκαετία του 1960;

Μήπως θα μπορούσαμε να πούμε ότι «όταν τα δημόσια πρόσωπα κατακτήσουν αυτή την ανυστερόβουλη ειλικρίνεια ένα μεγάλο μέρος της υποκρισίας και του στημένου comme il faut θα πάει περίπατο»;

Ίσως και ναι, αλλά δεν με αφορά κάτι τέτοιο. Με νοιάζει ότι προτιμώ να ακούω δηλώσεις α λα Σώκου παρά το «τιμώ όλους αυτούς τους μεγάλους καλλιτέχνες που αναφέρατε. Θεωρώ ότι ο καθένας με τον τρόπο του και από τη θέση του έβαλαν το λιθαράκι τους σε αυτό που ονομάζουμε ε-λ-λ-η-ν-ι-κ-ό π-ο-λ-ι-τ-ι-σ-μ-ό».

Στο ίδιο μήκος κύματος ακολουθεί η απολαυστική συνέντευξη (;) του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου στην Πόπη Τσαπανίδου επ΄ αφορμή της άρνησής του να παραλάβει ένα κρατικό βραβείο, τον Ιανουάριο του 2012, καθώς και μια παλιότερη της κ. Σώκου όπου τα χώνει και πάλι σε Μελίνα- Βουγιουκλάκη.