Να περάσει ο επόμενος

Κι εκεί που σχεδόν διασκεδάζαμε με το πόσο βουβός παραμένει ο Κώστας Καραμανλής ενώπιον των εξελίξεων στη χώρα, και με το πόσο εντέχνως βυθίζεται στην αφάνεια, εγκαταλείποντας τυχόν ευθύνες για την «ελληνική τραγωδία», να που το χαχανητό μάς κόπηκε εν μέσω θέρους.

Ο Κώστας Καραμανλής ο «Β’» εγκατέλειψε στην ουσία την πολιτική σκηνή, γιατί προφανώς η φαμελιά έβγαλε νέο, πιο μοντέρνο μοντέλο. Και το όνομα αυτού – μαντέψτε – Κώστας Καραμανλής. Ο τρίτος.

Ο γιος του Αχιλλέα και εγγονός του Κωνσταντίνου Καραμανλή απ’ ό,τι φαίνεται ετοιμάζεται να μπει γερά στον στίβο της πολιτικής ζωής της χώρας, κάνοντας ένα σωρό επαφές και φροντίζοντας να δώσει το στίγμα του σε συνεντεύξεις. Όπως την πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε σε κυριακάτικη εφημερίδα, στην οποία αναφέρει ότι «είναι ώρα προσφοράς και αλλαγής νοοτροπίας σε Αγγλοσαξονικά πρότυπα ώστε οι πολιτικοί και στην Ελλάδα να μπορούν να επιστρέψουν στον ιδιωτικό τομέα ικανότεροι και πιο έμπειροι μετά από την θητεία τους σε δημόσια αξιώματα».

Αυτό δεν είναι άλλωστε που χρειαζόμαστε όλοι; Να επανεντάσσονται ομαλότερα στην «κανονική τους ζωή» οι έλληνες πολιτικοί. Αυτή είναι η προσφορά που περιμένει ο μέσος συνταξιούχος και ο μέσος μισθωτός. Κι αυτή είναι η προσφορά που είναι διατεθειμένοι να κάνουν οι νεόκοποι πολιτικοί, που απ’ ό,τι φαίνεται δεν βάζουν μυαλό.

Πέρα από τις πιθανές ερμηνείες για το τι μπορεί να σημαίνει η ξαφνικά εντατική εμφάνιση του Καραμανλή τζούνιορ στο προσκήνιο των κοινών, το θέμα εγείρει μια βασική απορία: Υπάρχουν ακόμα ψευδαισθήσεις; Πιστεύουμε ακόμα πως θα εμφανιστούν πολιτικοί που θα έχουν κάποια διαφορετική ατζέντα στο μυαλό τους από το πώς να διαιωνίσουν το είδος τους;

Για όσους δεν διάβαζαν ανάμεσα στις εκλογικές γραμμές, ο 39χρονος Καραμανλής τζούνιορ πρωτοεμφανίστηκε στις προηγούμενες εκλογές, ως υποψήφιος στην περιοχή των Σερρών, προικισμένος με πείρα τραπεζική και ναυτιλιακή από προηγούμενες σπουδές και εργασίες του. Προικισμένος, όμως, κυρίως με ονοματεπώνυμο που προοικονομεί αναταράξεις στην καραμανλική πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας.

Κανείς δεν ξέρει πώς θα είναι το πολιτικό σκηνικό σε έναν χρόνο. Μπορεί όμως εύκολα να φανταστεί, χάρη στην προβλεψιμότητα των ελλήνων ψηφοφόρων, πώς θα είναι σε δέκα ή είκοσι χρόνια. Θα έχει ακόμα Παπανδρέου, θα έχει ακόμα Καραμανλήδες, θα έχει ακόμα ψηφοφόρους που είναι πρόθυμοι να πειστούν για την πολιτική δεινότητα κάποιου, ο οποίος απλώς έτυχε να γεννηθεί με συνημμένο το διαβατήριο προς ένα ακριβό αμερικανικό κολλέγιο.

«Στις εκλογές, ο λαός αποφάσισε και έβγαλε κάποιον με δέκα μονάδες διαφορά ο οποίος έλεγε λεφτά υπάρχουν και πράσινη ανάπτυξη. Σίγουρα η μεγάλη ευθύνη ανήκει στους ηγέτες. Αλλά και το εκλογικό σώμα δεν έχει ευθύνη με τις επιλογές που κάνει όταν επιλέγει να εμπιστευτεί τους δημαγωγούς και τους λαϊκιστές;», δηλώνει ο ηγέτης-in-the-making. Δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με την τελευταία, ακουσίως ειρωνική, πρότασή του.