Και αν είσαι και παπάς...

Τα άτακτα τέκνα του κυρίου, όταν αυτός κοιμάται, βρίσκουν ευκαιρία για να πλακωθούν στις καρπαζιές, αδιαφορώντας για τα μηνύματα που εκπέμπουν στο ευσεβές ποίμνιό τους.

Τα γεγονότα στη Μονή του Εσφιγμένου καταδεικνύουν για μία ακόμη φορά πώς οι σειρήνες των «κοσμικών» μπορούν να παρασύρουν τους αγνούς εν χριστώ αδελφούς. Η αστυνομία δεν ήταν ο κύριος αντίπαλος των μοναχών που έχουν κλειστεί μέσα στη Μονή. Ο βασικός τους αντίπαλός είναι μια άλλη αδελφότητα, η οποία με όπλο μια δικαστική απόφαση ζητά την εκκένωση της Μονής.

Δεν έχω προσωπική αντίρρηση να καταπιάνονται οι ιερείς με τα πάθη της κοσμικής ζωής. Κάνουν και οι άνθρωποι ένα διάλειμμα από την αφοσίωση στα θεία, αφού, όπως λέει και ο λαός, το πολύ το κυρ- ελέησον…

Όταν όμως συνδυάζω τέτοιες ειδήσεις και με ορισμένες άλλες, μου φαίνονται στα όρια του εξοργιστικού. Επί παραδείγματι η πρόσφατη εγκύκλιος του υπουργείου Παιδείας (της οποίας την επίσημη ύπαρξη διέψευσε ο… αρμόδιος υπουργός). Σύμφωνα με αυτή, οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί θα υπάγονται πλέον στο υπουργείο Εργασίας, όπως όλοι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, και τα ιδιωτικά σχολεία στο υπουργείο Εμπορίου.

Η συνταγματική δηλαδή κατοχύρωση της ισότητας της εκπαίδευσης στην επικράτεια του ελληνικού κράτους μας αποχαιρετά. Και θεσμοθετημένα θα μιλάμε για εκπαίδευση δύο ταχυτήτων, όπου επιφανείς επιχειρηματίες χωρίς κανέναν έλεγχο από την ελληνική πολιτεία θα προετοιμάζουν τους γόνους εύπορων οικογενειών για την αγορά εργασίας και τις συνθήκες της «πραγματικής ζωής».

Η εθνική εκπαιδευτική πολιτική μας θα ισχύει μόνο για όσους δεν θέλουν ή δεν έχουν τα χρήματα να παρέχουν στα παιδιά τους την κατάρτιση που επιλέγουν οι ίδιοι. Βέβαια οι βαθμοί και οι τίτλοι του παιδιού αυτών θα είναι διαφορετικής αξίας απο εκείνους των ιδιωτικών σχολείων. Λογικό αφού όντας στην απόλυτη ευχέρεια του κάθε ιδιοκτήτη σχολείου να τους απολύσει ποιος καθηγητής θα ρισκάρει να δυσαρεστήσει τους γονείς ενός παιδιού-πελάτη με βαθμό κάτω από τη βάση ή με ένα 15 αντί για 18;

Τι σχέση έχει η εγκύκλιος του υπουργείου με τη μονή Εσφιγμένου; Θα εξηγηθώ.

Και τα δύο λειτουργούν εντός ενός κράτους στο οποίο το υπουργείο Παιδείας μισθοδοτεί και έχει στην αρμοδιότητά του τους ιερείς, αλλά παραδίδει στην επιχειρηματικότητα τις χιλιάδες των εκπαιδευτικών που απασχολούνται στην ιδιωτική εκπαίδευση.

Πιθανότατα το ελληνικό κράτος δεν ξοδεύει κάτι για τη Μονή Εσφιγμένου και για τις υπόλοιπες μονές του Αγίου Όρους για τις οποίες ισχύει το αυτοδιοίκητο- ομολογώ πως δεν γνωρίζω τι ακριβώς ισχύει. Ούτως ή άλλως, δεν έχω σκοπό μου μια τέτοια τοποθέτηση.

Πρέπει όμως επιτέλους, αυτές τις εποχές που «οι δημοσιονομικές ανάγκες» εξαχρειώνουν κάθε σχεδόν κρατική συμπεριφορά, ο διαχωρισμός του Κράτους και Εκκλησίας να τεθεί στα σοβαρά- χωρίς να το εμποδίσει η εκλογική υστεροβουλία.