"Πλιάτσικο" από ΜΜΕ με αφορμή την απεργία πείνας

Η απεργία πείνας του Σακκά επιτρέπει να πάρουμε άλλη μια ιδέα για το τι είναι και πως λειτουργούν τα ελληνικά μέσα. Το κάθε ένα από αυτά κάνει ό,τι νομίζει ότι μπορεί να το βοηθήσει να αυτοπροσδιοριστεί ή/ και να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του.   
Η σχέση του Τύπου με τα όσα συμβαίνουν και με την κοινή γνώμη είναι μπερδεμένη ιστορία. Επί παραδείγματι, στην υπόθεση Σακκά. Ο άνθρωπος κάνει απεργία πείνας για να διαμαρτυρηθεί για την παράνομη κράτησή του.

Η συντριπτική πλειοψηφία του κοινού συμφωνεί με την απελευθέρωσή του ή με την προσαγωγή του σε δίκη- πάντως με τον τερματισμό της παρούσας κατάστασης. Είναι κάποια θέματα της επικαιρότητας που ωθούν τα μέσα να… ψάξουν τον εαυτό τους. Νιώθουν ότι πρέπει να δώσουν το στίγμα τους παίρνοντας θέση. Η υπόθεση Σακκά είναι ένα από αυτά.

Έτσι λοιπόν, τα μέσα στήνουν το δικό τους γαϊτανάκι γύρω από όλη αυτή την ιστορία αποσκοπώντας το καθένα στο δικό του σχέδιο.

Άλλος θέλει να ακολουθήσει την κυβερνητική γραμμή, άλλος δίνει μαθήματα συριζοφροσύνης και βδελύσσεται τις πρακτικές των αρχών, άλλος πάλι βρίσκει ευκαιρία να δηλώσει το εναλλακτικό του στυλ και λέει μια προκλητική μπαρούφα για να ξεχωρίσει. Αρκετός κόσμος λοιπόν παρακολουθεί αυτή την αυνανιστική και άχρηστη σχολιογραφική τοποθέτηση που το μόνο καλό που κάνει είναι ότι συντηρεί το θέμα στην επικαιρότητα και αυξάνει τις πιθανότητες να ακούσει κάποιος τη φωνή του απεργού πείνας.

«Εγώ, που είμαι και αριστερής προέλευσης, αφού έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τους αντιφασιστικούς αγώνες των λαών, μετά έβλεπα μια συζήτηση μαρξιστών, ούτε ξέρω για ποιο θέμα και στο τέλος, μου κοπανούσε και ένα σοβιετικό φιλμ. Ούτε ο 902 δεν τα κάνει αυτά». Τάδε έφη Θόδωρος Πάγκαλος για να εξηγήσει ότι η ΕΡΤ ήταν όργανο του Κομμουνισμού.

Το «αριστερής προέλευσης» έχει τόση σημασία για το τι είναι κανείς σήμερα, όση το να βρίσκεσαι στο Χαλάνδρι και να πληροφορείς ότι το πρωί είχες ξεκινήσει από το Παγκράτι για να έρθεις. Είναι χρήσιμο ίσως για τον βιογράφο σου, αλλά για κανέναν άλλον.

Η περίπτωση του Θεόδωρου Πάγκαλου εμπεριέχει πρόβλημα γραφειοκρατίας. Αυτός ή αυτοί που ενημερώνουν τις λίστες με τους αριστερούς, τους δεξιούς, τους ακροδεξιούς, τους συστηματικούς κλπ κλπ είναι προγραμματισμένο να ελέγχει τις μετακινήσεις στις σχετικές λίστες μία φορά κάθε 10 χρόνια. Ζούμε τα χρόνια που ο Θόδωρος Πάγκαλος μετέχει ως νοοτροπία στη λίστα «συντηρητικών καραδεξιών», ενώ επισήμως είναι ακόμη γραμμένος σε εκείνη των «παπανδρεϊκών με ανταύγειες μαρξισμού».

Σε λίγο καιρό τα πράγματα θα εξομαλυνθούν.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v