Ο Βύρων Πολύδωρας δεν είχε άδικο

Οι νεοδημοκράτες που δεν μπήκαν στην κυβέρνηση έχουν βαλθεί να δίνουν αφορμή για παραπολιτικά σχόλια.

Τόσο οι δηλώσεις Βορίδη, όσο και οι δηλώσεις Πολύδωρα, εξέθεσαν την ηγεσία της κυβερνητικής παράταξης. Στη μία περίπτωση αυτό υπαγορεύτηκε από αφέλεια που δεν είχε κακό σκοπό, στη δε δεύτερη από υπολογισμούς καρεκλολατρείας.

Κατ΄ αρχάς να ξεκαθαρίσω κάτι. Αγαπώ τον Βύρωνα Πολύδωρα. Δεν ξεκινώ tabula rasa να κρίνω τις δηλώσεις του, και λόγω συναισθηματικής εγγύτητας υιοθετώ το δικαίωμα να τον αποκαλώ με το μικρό του. Ο αξεπέραστος Βύρων λοιπόν είπε το εξής απλό με το οποίο συμφωνώ: Δεν γίνεται να κλείνουμε τα μάτια στο 7% του εκλογικού σώματος που ψήφισε Χρυσή Αυγή επειδή θεωρούμε ακραία αυτά που πιστεύει. Και προσθέτω: Όχι γιατί δεν έχουμε δίκιο να τα θεωρούμε ακραία, αλλά επειδή όποιος αποδέχεται το σύστημα του κοινοβουλευτισμού και των εκλογών είναι υποχρεωμένος να δέχεται όλα τα αποτελέσματα που θα βγάλουν οι κάλπες. Η Χρυσή Αυγή είναι μια πραγματικότητα και καλά θα κάνουμε, αντί να αφορίζουμε τους ψηφοφόρους της και τους δυνητικούς ψηφοφόρους της, να ασχοληθούμε με τα δεδομένα που οδηγούν τον κόσμο κοντά της.

Το «λάθος» του Πολύδωρα είναι ότι μίλησε για τη μισητή χρυσή Αυγή (που εκτιμάται ότι θα πάρει περίπου 12% από την εκλογική δύναμη της Ν.Δ. στις επόμενες εκλογές…) χωρίς να φτύσει δέκα φορές, χωρίς να κάνει το σταυρό του και χωρίς να θυμηθεί να πει ότι είναι ναζιστές. Αναρωτιέμαι μια τέτοια συμπεριφορά που, αντί να ανοίγει το κεφάλαιο «αύξηση της δύναμης της Χρυσής Αυγής» το θάβει, πόσο χρήσιμη είναι στην πραγματικότητα.

Δηλαδή ο Βύρων έκανε τις δηλώσεις για να ανοίξει ουσιαστικά την συζήτηση για την Χρυσή Αυγή; Φυσικά και όχι. Ο Βύρων το έκανε πρωτίστως από αφέλεια («από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια») και δευτερευόντως από την «ανεμελιά άνευ χαρτοφυλακίου». Υπέρ της εκδοχής της αφέλειας άλλωστε συντείνουν και οι δηλώσεις που έκανε ο Βύρων προ ημερών όταν ξέσπασε για την αδικία και ζήτησε λευτεριά- όχι για τον Κώστα Σακκά αλλά- για τον Λάκη Γαβαλά.

Από την άλλη, ο κ. Βορίδης παίζει άλλου τύπου μπάλα. Βλέποντας ότι έμεινε εκτός κυβέρνησης είπε να τσιγκλίσει λίγο τον Σαμαρά. Μάλιστα, βρήκε τρόπο να πετύχει ένα διπλό χτύπημα. Με την επίθεση στα έργα και τις ημέρες του Ανδρέα Παπανδρέου αφενός ψέγει την τωρινή ηγεσία της ΝΔ για τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, για την οποία γκρινιάζουν αρκετοί ψηφοφόροι της παράταξης, αφετέρου κλείνει το μάτι στους παλιούς νεοδημοκράτες που το ΄80 τσακώνονταν στα καφενεία με τους ΠΑΣΟΚους.

Το ενδιαφέρον που προκύπτει από το σκάκι Βορίδη για μια καρέκλα, είναι ότι αποδεικνύεται πολύ εύκολο να δώσεις μια τσιμπιά στο Μαξίμου, αφού, όπως τα έφερε η ζωή, αν πεις κάτι κακό για το ΠΑΣΟΚ, τσούζει τη Νέα Δημοκρατία. Το εύστοχο της κίνησης Βορίδη φάνηκε και από την άμεση παρέμβαση Μητσοτάκη- τη σημαία του αντιπαπανδρεϊσμού- που έβαλε στην θέση του τον «νέοπα» λέγοντας στο FB ότι «δεν είναι σήμερα η ώρα να ανασκαλεύουμε το παρελθόν» και «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω».

Όποιος νομίζει ότι ο Μητσοτάκης κάνει πράγματα χωρις λόγο, ας το ξανασκεφτεί.