Ελληνική κυβέρνηση για.... γερμανικές εκλογές

Μετά από μια σύντομη περίοδο κατά την οποία υπήρχε η άποψη ότι οι συνεργάτες του κυβερνητικού σχήματος αναζητούν τους καλύτερους για το καλό της χώρας (κοινοβουλευτικούς ή εξωκοινοβουλευτικούς) επιστρέψαμε στην παλιά καλή λειτουργία της υπουργοποίησης που δεν έχει καμία σχέση με ικανότητα: την διατήρηση ή τη δημιουργία ισορροπιών.

Είναι, πιστεύω, ο ίδιος βασικός λόγος πίσω από την απόφαση του Ευάγγελου Βενιζέλου να στηρίξει την νέα κυβέρνηση. Με την φόρα που είχαν πάρει τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ για υπουργοποίηση και αναζητώντας την ευκαιρία τους να πεταχτούν έξω από το αεροσκάφος που πέφτει, θα τον έτρωγαν ζωντανό τον Πρόεδρο αν αντί για να τους εξασφαλίσει υπουργείο τους έβγαζε πάλι στο εκλογικό πεζοδρόμιο και μάλιστα χωρίς να έχει γίνει κοινωνική πολιτική για να την πλασάρουν στους ψηφοφόρους 

Ιδού λοιπόν μια άκρως μνημονιακή κυβέρνηση για να καβατζάρουμε ως έθνος τις γερμανικές εκλογές και μετά βλέπουμε τι μπορούμε να μοιράσουμε στον κόσμο ώστε να κάνουμε και εμείς τις δικές μας εκλογές. Όσο για το μήλον της έριδος, την ΕΡΤ η κυβέρνηση φαίνεται να επενδύει σοφά στη δύναμη του ελληνικού καλοκαιριού και στην αμνησία της ελληνικής κοινής γνώμης.

Τις προάλλες επισκέφθηκα την ΕΡΤ και το… άτυπο μουσικό φεστιβάλ που πραγματοποιείται στο προαύλιό της στο πλαίσιο της συμπαράστασης καλλιτεχνών και κόσμου για να μην κλείσει. Είδα πράγματι άπειρο κόσμο. Κάποιοι απλώς άραζαν στο γρασίδι και κάποιοι άλλοι ήταν όρθιοι μπροστά στη σκηνή διασκεδάζοντας με το μουσικό πρόγραμμα.

Οι φάτσες που έβλεπα, παρά τις σημαίες με τα σφυροδρέπανα μου θύμιζαν πιο πολύ αστούς παρά ανθρώπους του μόχθου. Οπότε είπα δυνατά την ιδέα που σκέφτηκα, ότι δηλαδή δίπλα στα καροτσάκι με τις μπίρες και τα σουβλάκια θα έπρεπε να υπήρχαν καροτσάκια που θα πουλούσαν μοχίτο. «Τζιν τόνικ», αντιπρότεινε μονολεκτικά και χωρίς διάθεση για αστεία ένας φίλος. «Είναι πιο γρήγορο και πιο φτηνό. Θα γινόταν χαμός».
Ξανασκέφτηκα την πρότασή του και με έναν πρόχειρο υπολογισμό μέτρησα ότι θα μπορούσε κανείς να βγάζει κέρδος γύρω στα 100 ευρώ σερβίροντας 40 με 45 ποτά προς 3,5 ευρώ το ένα. Με τον χαμό μάλιστα που θα γινόταν τα 45 ποτά θα τα σέρβιρε σε περίπου 25 λεπτά. Όχι και άσχημα.

Μια και είμαι γέρος άνθρωπος, σκέφτηκα την επιχειρηματική μου ιδέα να την προτείνω στη μικρή αδελφή μου που, όπως όλοι οι φοιτητές των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων, αυτή την εποχή αναρωτιέται πως θα βγάλει λεφτά για να πάει διακοπές.

Απέρριψε την ιδέα μου. Όχι γιατί της φάνηκε επιχειρηματικά μη πρόσφορη, αλλά γιατί θεώρησε ότι είχε κάτι το ανήθικο.

-«Τι ανήθικο ρε; Δεν ενοχλείς κανέναν»
-«Δεν είναι σωστό όταν οι άλλοι διαμαρτύρονται για την απόλυση χιλιάδων ανθρώπων εγώ να είμαι απέξω και να κοιτάζω πως θα βγάλω λεφτά. Απλώς δεν μου φαίνεται σωστό», αντέτεινε και εξέθεσε την ηθική μου ανεπανόρθωτα.

Μα, βέβαια. Πώς δεν το σκέφτηκα; Είναι λίιιιγο ανήθικο. Όχι γιατί ζημιώνεις κάποιον πουλώντας τζιν τόνικ, αλλά γιατί σε όλο αυτό που συμβαίνει κάποιος βλέπει την επιχειρηματική ευκαιρία και όχι την ενδιαφέρουσα κοινωνική διεργασία- ασχέτως του αν την υποστηρίζει ή όχι.

Όσοι σκεφτούν ότι αυτά είναι ψιλά γράμματα ίσως ήδη βρίσκονται στο στρατόπεδο της συντήρησης στο οποίο μου φαίνεται ότι θα πρέπει να αρχίσω να προσαρμόζομαι, αφού «ου γαρ έρχεται μόνον», που έλεγε (;) και ο Τσώρτσιλ.