Αν ο "Κεμάλ" είναι ανθελληνικός, είμαι και εγώ

Η ισλαμοφοβία είναι η βασική ίσως ιστορική κληρονομιά των δυτικών κρατών στους λαούς τους και, κατά τη γνώμη μου, για αυτό ευθύνεται κυρίως ο χριστιανισμός. Ο Πάπας και το Βατικανό χρησιμοποίησαν τον εξ ανατολών κίνδυνο με δύο τρόπους.

Αφενός κατασκεύασαν τους συνήθεις «βαρβάρους» που κάθε απολυταρχικό καθεστώς έχει ανάγκη για να υπάρξει, και δεύτερον απέκτησαν άλλοθι για την κατάκτηση των εδαφών που εποφθαλμιούσαν στην Ανατολική Μεσόγειο με αυτή την υπέροχη σειρά εκδρομών που αποκλήθηκε Σταυροφορίες.

Αποτέλεσμα της θρησκευτικής προπαγάνδας αιώνων είναι τελικά ελάχιστοι δυτικοί να γνωρίζουν ότι για εκατοντάδες χρόνια, όταν η Δύση ζούσε τα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα, ο πολιτισμός και οι επιστήμες ήταν αποκλειστικό πεδίο δράσης των κακών Αράβων που σημείωσαν αξιοσημείωτη πρόοδο.

Όταν οι Έλληνες πήραν απόφαση να γίνουν κράτος και ξεκίνησαν την επανάσταση βρέθηκαν μπροστά σε ένα πρόβλημα. Για να αντιμετωπίσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία χρειάζονταν τη βοήθεια μιας μεγάλης δύναμης ακριβώς την εποχή που Μέττερνιχ και άλλοι στριμμένοι Ευρωπαίοι δεν ήθελαν ούτε να ακούν για επαναστάσεις. Οπότε οι δικοί μας το ρίχνουν στη θρησκεία: εμείς οι Χριστιανοί οι άλλοι οι βάρβαροι- δώστε ένα χέρι που τόσο καιρό οι τύραννοι μας καταπίεζαν και μπλα μπλα.

Με αυτά και με τα άλλα, η εθνική μας συνείδηση στα πρώτα στάδια του ελληνικού κράτους βασίστηκε στην ισλαμοφοβία για να συγκροτηθεί τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά. Η εθνική μας ιστορία έπρεπε να υπακούει σε αυτές τις ανάγκες, όπερ και εγένετο. Εδώ χρειάζεται προσοχή: Η νόθευση της αλήθειας από ένα κράτος δεν πρέπει να θεωρείται κάτι ανήθικο ή ασυνήθιστο. Γίνεται σχεδόν πάντα και εξυπηρετεί τη συνοχή του. Οι κρατιστές ας το πάρουν απόφαση.

Το λάθος του γονιού, που φοβήθηκε το να μαθαίνει το παιδί του στο δημοτικό τον Κεμάλ του Χατζηδάκη και διαμαρτυρήθηκε για ανθελληνική προπαγάνδα στις τάξεις, είναι το λάθος του ακαλλιέργητου και ταλαίπωρου ανθρώπου που έχει ανάγκη να είναι υπερήφανος για κάτι- για οτιδήποτε. Ας είναι η Ελλάδα ή ο Ολυμπιακός. Λίγη σημασία έχει για την ψυχική του κατάσταση.

Η διευθύντρια του δημοτικού σχολείου και προϊστάμενη της παραπάνω δασκάλας που θεωρεί ότι υπάρχει «κίνδυνος» από τον Κεμάλ είναι ο λάθος άνθρωπος για τη θέση και όσο νωρίτερα αυτό διορθωθεί τόσο το καλύτερο για τα πιτσιρίκια.

Ο παραλογισμός του μένους με τη Ρεπούση είναι στην ίδια κατεύθυνση. Πρέπει να προστατεύσουμε την ελληνικότητά μας που κινδυνεύει ακόμα και όταν κανείς δεν της δίνει σημασία. Αυτό όμως εξηγείται: όλοι μας ζηλεύουν και θέλουν να είναι στη θέση μας για αυτό και πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση!

Αυτό να θυμάστε και όλα εξηγούνται.