Η Κική Δημουλά και το λάθος της αριστεράς

Δεν ανήκω σε εκείνους που εκτιμούν την Κική Δημουλά και το είδος της ποίησης που εκπροσωπεί. Γέλασα πολύ με το Δημουλά generator και προσκαλώ όποιον δεν έχει δογματική αγάπη για την καλλιτέχνη να το δοκιμάσει για να αποδομήσει (το λέω σωστά κ. Κική;) τον οίστρο της.

Εν πάση περιπτώσει, τις τελευταίες μέρες η ποιήτρια απασχολεί την κοινή γνώμη για κάτι διαφορετικό από την τέχνη της: Για τις δηλώσεις που έκανε κατά τη διάρκεια μιας ξενάγησης των Atenistas στην Κυψέλη και για τις φερόμενες ως ρατσιστικές δηλώσεις της για τους μετανάστες.

Το θέμα ανέδειξε η Εφημερίδα των Συντακτών που δεν δίστασε να ξεφωνήσει την κ. Δημουλά εστιάζοντας σε μια φράση της για τα παγκάκια της Πλατείας Κυψέλης και το ότι είναι πολύ συχνά κατειλημμένα από τους μετανάστες.

Ιδού τι ακριβώς είπε:

«(…) Πάντως εάν πάει κανείς στην πλατεία της Κυψέλης, δεν έχει χώρο να πατήσει. Στα δε παγκάκια κάθονται άνθρωποι ξένοι - πολύ φυσικό βέβαια πώς να περάσουν την ώρα τους;- και παίζουν κάτι δικά τους χαρτιά και με χαρτάκια γεμίζει ο τόπος».

Και παρακάτω:

«(…)Βεβαίως οι Κυψελιώτες έχουν εκτοπιστεί, αυτό είναι μια πραγματικότητα, βεβαίως τους αγάπαμε τους ξένους αφού φύγαν από εκεί για έλθουν και να ζήσουν να δουλέψουν αλλά κάπως πρέπει να μοιραστούν οι χώροι».

Και τώρα, να πως περιέγραψε η δημοσιογράφος της καλής εφημερίδας τα όσα ανέφερε η Κική Δημουλά:

«(…)Στο τέλος της περιήγησης στην αυλή του σχολείου περιμέναμε ν' ακούσουμε κάτι ωραίο και αξέχαστο από τα χείλη πνευματικών ανθρώπων. Και τι είπε η ποιήτρια; Ότι δεν αντέχει τους μετανάστες στην Κυψέλη, τόσοι πολλοί που είναι, πιάνουν και τα παγκάκια, δεν βρίσκεις να καθίσεις στην πλατεία, άσε που κλέβουν και φοβάται να βγει από το σπίτι της, α-πα-πα! χάλια. Εντάξει δεν χρειαζόταν να είσαι διακεκριμένη ποιήτρια για να πεις τέτοια. Τα λένε κάθε μέρα γριές στο τρόλεϊ για να πιάσουν κουβέντα. Κι ούτε καν όλες, κάμποσες έχουν καταλάβει ότι δεν μπορείς να γενικεύεις έτσι και συγκρατούνται».

Και σε άλλο σημείο:

«Η ποιήτρια επιβεβαίωσε ότι στην Ελλάδα η μπαναλιτέ του ξενοφοβικού λόγου δεν γνωρίζει σύνορα, ταξικά και άλλα. Με άνεση μπορείς να γενικεύεις, να βγάζεις το ρατσισμό σου χωρίς άγχος, ακόμα και δημόσια, ακόμα και σε πρωτοποριακές συναντήσεις γνωριμίας με το χώρο και τους γείτονες. Αλίμονο, τι είναι η πολιτική ορθότης για μια ποιήτρια που έφτασε στην κορυφή; Ξενέρωτες αμερικανιές».

Κατ΄εμέ, τα δύο χωρία, παραβαλλόμενα, μπορούν να χρησιμεύσουν ως πρότυπο διδασκαλίας της πολιτικής χειραγώγησης μέσω του τύπου. Και αυτό ακριβώς γιατί, αν και το σχολιογραφικό κείμενο δεν περιέχει καμία στρέβλωση που να το καθιστά νομικά κολάσιμο, παρακινεί τους αναγνώστες να νιώσουν αυτή την «ηθικού τύπου» βδελυγμία για όποια ιδέα δεν ταιριάζει ακριβώς στο προφίλ της εφημερίδας.

Το περιστατικό αυτό είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό σχετικά με το μεγάλο λάθος της ελληνικής αριστεράς που συντέλεσε στην άνοδο της Χρυσής Αυγής και της κουλτούρας του ρατσισμού- της πραγματικής κουλτούρας του ρατσισμού, όχι τις υποψίες που μια ζηλώτρια ίσως βρει στην από στήθους ομιλία μιας γηραιάς κυρίας.

Τι λέει η Δημουλά και τι έλεγαν παλιότερα οι κάτοικοι των περιοχών της Πλατείας Αμερικής, του Αγίου Παντελεήμονα και της Κυψέλης; Ότι η συμβίωση με τους μετανάστες έχει προβλήματα. Κοινός τόπος για την κοινή λογική. Βάλε 100 καλούς ανθρώπους σε ένα κουτί που χωράει 20 και μετά από καμιά ώρα δες αν θα συμπεριφέρονται «όπως πρέπει».

Όμως , όχι!

Για την ελληνική αριστερά δεν έχεις και δεν είχες δικαίωμα να έχεις παράπονα από την πολυπολιτισμική συμβίωση. Δεν έχεις δικαίωμα να μην θεωρείς σωστή την συγκέντρωση χιλιάδων μεταναστών στην γειτονιά σου. Αν το κάνεις, είσαι ρατσιστής. Αφού λοιπόν ένα κομμάτι της κοινωνίας ήδη σε θεωρεί ρατσιστή το βηματάκι που έχεις να κάνεις μέχρι το ψηφοδέλτιο της Χρυσής Αυγής είναι πολύ μικρό. Μετά είναι ακόμη πιο εύκολο να διαπιστώσεις ότι τα συμφέροντά σου συμπίπτουν με αυτά που λένε τα παιδιά με τα μαύρα και να γίνεις από περιστασιακός, μόνιμος ψηφοφόρος.

Οι αριστεροί που έκαναν τότε το καθήκον τους στηλιτεύοντας τις απανταχού «ρατσιστικές» συμπεριφορές, λείαναν το έδαφος για να μετατραπεί μια δυσαρέσκεια προς την αδράνεια της πολιτείας σε συνειδητή στροφή προς το να «φύγουν οι ξένοι».
 
Από το πάθος της συντάκτριας για τα λόγια της Κικής Δημουλά φαίνεται ότι και σήμερα απαγορεύεται να είσαι προοδευτικός και να μην είσαι χαρούμενος με την ανύπαρκτη μεταναστευτική μας πολιτική.

Λυπάμαι, αλλά δεν συμφωνώ.