Ο Πρετεντέρης και ο Μπάτμαν

Ένα από τα οφέλη του διαδικτύου, ίσως το σημαντικότερο, είναι η «δημοκρατικοποίηση» της πληροφορίας. Η ελεύθερη δηλαδή πρόσβαση του κοινού σε πληροφορίες που παλιά τις είχαν μόνο όσοι τρέφονταν από τις εκάστοτε εξουσίες και τις χορηγούσαν στον κόσμο με το σταγονόμετρο.

Ήταν οι εποχές που η δημοσιογραφία έχαιρε μεγάλης εκτίμησης και οι δημοσιογράφοι θεωρούνταν άνθρωποι με κύρος. Κάπου εκεί ορισμένοι θεωρητικοί των μέσων μίλησαν και για «λειτούργημα», επιχειρώντας να ωραιοποιήσουν ένα κατ΄ εξοχήν αγοραίο επάγγελμα. Η δεοντολογία, η “υπηρεσία της ενημέρωσης” και διάφορες άλλες αξίες δημιουργήθηκαν εκ του μηδενός και επιστρατεύθηκαν για να ωραιοποιήσουν δια των ευχών το αποκρουστικό πρόσωπο της δημοσιογραφίας.

Τα τελευταία χρόνια, όποιος δημοσιογράφος θέλει να βγάλει λεφτά από το λειτούργημά του, καλείται να ξεδιπλώσει πιο σύνθετες αρετές από το να μεσολαβεί απλώς ανάμεσα στον έχοντα τις πληροφορίες και σε αυτόν που θέλει να τις μάθει. Η δημόσια γραφή πρέπει πλέον να είναι ολοκληρωτικά υποστηρικτική του εξουσιάζοντος, προλαμβάνοντας ακόμη και τις τυχόν αντιρρήσεις όσων την διαβάζουν.

Ο Γιάννης Πρετεντέρης είναι σίγουρα ένας από τους δημοσιογράφους που βγάζει χρήματα και που ίσως θέλει να βγάζει περισσότερα. Στην κατεύθυνση αυτή κάνει αυτό που πρέπει εκ θέσεως και –ίσως, δεν το γνωρίζω- εκ φύσεως. Με τον καιρό, καταλαβαίνει κανείς ότι είναι πιο εύκολο να κάνεις σκόντο στην αξιοπρέπειά σου, αν πραγματικά ενστερνιστείς μια θέση που για επαγγελματικούς λόγους πρέπει να υποστηρίξεις.

Την ώρα λοιπόν που ο δημοσιογράφος βουτάει την πένα του στον κυνισμό και τη σκοπιμότητα, εμφανίζονται διάφοροι αριστεροπερίεργοι και ωρύονται για το ότι ταυτίζει την Ζωή Κωνσταντοπούλου με τον Ηλία Κασιδιάρη.

Αυτοί οι τύποι μου θυμίζουν τη γιαγιά μου. Όταν έβλεπε τα απογευματινά σήριαλ του Αντέννα- Λάμψη και Καλημέρα Ζωή- συνέπασχε με τους ήρωες. «Αλήθεια σου λέω! Μόνο εσένα αγαπάω», έλεγε ο μοιχός στο σήριαλ, έτριζε τα δόντια της η γιαγιά μου που ήξερε την αλήθεια: «Ναι, παλιάνθρωπε… μόνο αυτήν αγαπάς…», αντιγύριζε στην οθόνη.

Οι τύποι αυτοί που πραγματικά εξανίστανται με τον Γιάννη Πρετεντέρη, είναι τυπική περίπτωση τηλεθεατών στο μυαλό των οποίων το δίπολο «καλό- κακό» είμαι κομβικής σημασίας για τη λήψη απόφασης. Είναι τύποι που μάλλον θα θύμωναν με τον άκαρδο αντίπαλο του Ζορό ή που θα δάκρυζαν όταν ο Μπάτμαν έπεφτε στα χέρια του Τζόκερ στην θρυλική σειρά των ‘60s.

Οι υπόλοιποι που είδαν πιο ψύχραιμα το δημοσίευμα του Βήματος, εικάζω ότι ανέτρεξαν στους από καιρό στενούς δεσμούς που διατηρεί ο δημοσιογράφος με τον Βαγγέλη Βενιζέλο και τη νέα αυτή κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ. Εκ των περιστάσεων η υποστήριξη Πρετεντέρη στον Β. Βενιζέλο έχει μεταφερθεί σε υποστήριξη προς την κυβέρνηση Σαμαρά. Τι είχε να χάσει ο Πρετεντέρης; Σάμπως υπήρχε πια περίπτωση να τον αγαπήσουν οι Συριζαίοι;