Δεν μπορώ να ξέχάσω μια φορά πριν από δύο χρόνια που με είχαν καλέσει σε μία πρωινή τηλεοπτική εκπομπή για να μιλήσω για τα κρασιά των νησιών μας, και όταν ανέφερα το Ασύρτικο της Σαντορίνης, σύσσωμο το πάνελ με ρώτησε με απορία "Βγάζει κρασί η Σαντορίνη;"... Και σκέφτηκα μέσα μου "Χμμμ... Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε ακόμα...".
Έτσι είναι όμως, και αυτό μπορεί να ξενίσει ή ακόμα και να δυσαρεστήσει κάποιους. Μπορεί το κρασί της Σαντορίνης να είναι από τις αδυναμίες των ειδικών εντός και εκτός Ελλάδος, αλλά υπάρχουν πολλοί αρχάριοι (και ενδεχομένως επίδοξοι γνώστες) οινόφιλοι που δεν το γνωρίζουν καν. Όπως επίσης υπάρχει αρκετός κόσμος που πίνει κρασί αλλά - και εδώ μπορεί να δυσαρεστηθούν κάποιοι ακόμα - δεν του αρέσει το κρασί της Σαντορίνης. Είτε απλά λόγω γούστου, είτε επειδή, σε έναν όχι εκπαιδευμένο ουρανίσκο, το Ασύρτικο ή - για να ακριβολογούμε - μία σκληροπυρηνική Σαντορίνη είναι πολύ πιθανό να φανεί "επιθετική". Είμαστε λαός που του αρέσει να πίνει σκέτο λευκό κρασί σε μία μάζωξη ή γενικά εκτός τραπεζιού, ενώ - και λόγω κουζίνας - γενικά δείχνουμε να προτιμάμε τα αρωματικά, ευχάριστα, "γλυκόπιοτα" κρασιά. Είναι αρκετά πιθανό, λοιπόν, μία τυπική Σαντορίνη, με την εκρηκτική οξύτητα και τα έντονα ορυκτά της αρώματα, η οποία θα ενθουσιάσει έναν έμπειρο γνώστη του κρασιού από τη μία, να φοβίσει και εν τέλει να "χάσει" τον αρχάριο από κοντά της, από την άλλη...
Μακρόσυρτη η εισαγωγή, αλλά με φέρνει τελικά στο θέμα μου: τη Σαντορίνη 2012 από το Κτήμα Αβαντίς, την πρώτη εσοδεία του Απόστολου Μούντριχα μακριά από την γενέτειρά του Εύβοια, αυτή την φορά στην καρδιά των Κυκλάδων. Το εγχείρημα κρατήθηκε για κάμποσο καιρό μυστικό και εν τέλει ανακοινώθηκε επίσημα στους επαγγελματίες στις 7 Φεβρουαρίου (και στο ευρύ κοινό μία μέρα αργότερα, στην έκθεση Διονύσια). Εγώ, λόγω φορτωμένου προγράμματος, δεν κατάφερα να δοκιμάσω τη νέα αυτή ετικέτα ούτε με τους επαγγελματίες, ούτε με το κοινό. Τη δοκίμασα λίγο αργότερα μόνος, στο σπίτι, με καθαρό μυαλό, ησυχία και συγκέντρωση, όμως αφού είχα ακούσει πολλά και ποικίλα σχόλια σχετικά με αυτήν.
Τι εννοώ; Πριν δοκιμάσω το κρασί πληροφορήθηκα ότι οι οινοποιοί του νησιού δεν είδαν με καθόλου καλό μάτι την παραγωγή κρασιού από έναν οινοποιό εκτός του νησιού τους (δεν νομίζω ότι ήταν προσωπικό). Όσο για τους συναδέλφους μου, τους οποίους ρώτησα για γνώμες και απόψεις (λάθος μου, ομολογουμένως, πριν δοκιμάσω το κρασί ο ίδιος), από τους περισσότερους εισέπραξα "χλιαρές" αντιδράσεις, καθώς μου είπαν ότι πρόκειται για "μία όχι τυπική Σαντορίνη", μία "εμπορική Σαντορίνη", ένα "τεχνολογικό κρασί" κλπ. Ώσπου, εν τέλει, δοκίμασα ο ίδιος τη Σαντορίνη Αβαντίς 2012. Και ενθουσιάστηκα!
Ο Απόστολος Μούντριχας, λοιπόν, οινοποίησε σε ένα συνεργαζόμενό του οινοποιείο στη Σαντορίνη, κρασί ΠΟΠ του νησιού από σταφύλια που ο ίδιος επέλεξε. Και κατάφερε να δημιουργήσει ένα κρασί που ταυτόχρονα εκφράζει το αδιάψευστο terroir της περιοχής αλλά φέρει και την σφραγίδα του προσωπικού του στυλ. Συγκεκριμένα η Σαντορίνη του είναι ένα κρασί φιλικό, προσιτό και ευχάριστο, που "παντρέυει" τα αρώματα φρέσκων καλοκαιρινών φρούτων με την ορυκτότητα που χαρίζει το άνυδρο, ηφαιστειογενές έδαφος της Σαντορίνης στα σταφύλια του. Έχει όμορφα δροσιστική οξύτητα και καλή διάρκεια, προσεγμένο αλκοόλ στο 13% και ανταγωνιστική τιμή (γύρω στα €12).
Νομίζω ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι τυπικότητα δεν σημαίνει ομοιομορφία. Η τυπικότητα στα κρασιά μιας περιοχής είναι, κατά την άποψή μου, εξίσου σημαντική με τη διαφορετικότητα, και θεωρώ ότι και τα δύο μπορούν πρέπει να συνυπάρχουν. Στη Νεμέα, στη Νάουσα, στη Μαντινεία, στη Ρόδο, στην Κεφαλονιά και - βέβαια - στη Σαντορίνη κάθε ετικέτα δεν είναι ίδια με την άλλη. Το ίδιο ισχύει στο Μπορντώ, στη Βουργουνδία, στην Τοσκάνη, στη Ριόχα και πάει λέγοντας. Αν σε κάθε ζώνη είχαμε κρασιά πανομοιότυπα, τότε θα μιλούσαμε για ένα βιομηχανικό προϊόν και - σίγουρα - όχι για κάτι ζωντανό, όπως το κρασί.
Η Σαντορίνη έχει αναμφίβολα εδώ και καιρό κερδίσει τους έμπειρους γνώστες και τους επαγγελματίες του κρασιού. Πρέπει όμως να συνεχίσει χωρίς σταματημό να φέρνει κοντά της και το "νέο αίμα" των ανθρώπων που θέλουν να γνωρίσουν και να αγαπήσουν το κρασί. Και η ενασχόληση άξιων οινοποιών με σωστή πορεία στο κρασί και δεδομένη αποδοχή από την ευρεία βάση του οινόφιλου κοινού, όπως ο Απόστολος Μούντριχας και το Κτήμα Αβαντίς, είναι χωρίς αμφιβολία ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Για μένα η μεγάλη πρόκληση για τον Απόστολο και τους συνεργάτες του θα είναι να συνεχίσουν να οινοποιούν τη Σαντορίνη Αβαντίς με τα ίδια πρότυπα και στην ίδια φιλοσοφία. Αυτό όμως θα μας απασχολήσει από του χρόνου και μετά. Για φέτος, εγώ σας προτείνω ανεπιφύλακτα να δοκιμάσετε την Σαντορίνη Αβαντίς 2012 και είμαι σίγουρος ότι θα την χαρείτε ταιριάζοντάς την με φρέσκο ψάρι, θαλασσινά, ελαφρά καλοκαιρινά μαγειρευτά και ό,τι άλλο καλό περάσει από το τραπέζι σας τώρα που αρχίζει να καλοκαιριάζει!...
(Σημείωση: Η φωτογραφία έχει τραβηχθεί στο νέο στούντιο του TeLeGourmet με κάμερα Sony NEX-F3.
© Θόδωρος Λέλεκας 2013)
