Like στο ξένο «όχι»

Η ιστορία με την Κύπρο και η υποδοχή της από την ελληνική κοινή γνώμη, μού θυμίζει το ανέκδοτο με τον ελέφαντα και τα μυρμήγκια.

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια σειρά με μυρμήγκια που προχωρούσε επιστρέφοντας στη φωλιά και κουβαλώντας τις τροφές που κατάφερε να μαζέψει μέσα στην ημέρα. Ξαφνικά η πατούσα ενός ελέφαντα καταπλακώνει τη μισή σειρά και μετά από δευτερόλεπτα, μια άλλη ελεφαντοπατούσα κάνει το ίδιο με την άλλη μισή. Μοναδικοί επιζώντες το πρώτο και το τελευταίο μυρμήγκι της σειράς.

Ενώ το τελευταίο έχει μείνει κάτω, έντρομο από τον όλεθρο, το πρώτο, χωρίς να καταλάβει κάτι, συνεχίζει την πορεία του ανεβαίνοντας πάνω στον ελέφαντα. Όταν φτάνει στο λαιμό του παχύδερμου, το οργισμένο μυρμήγκι του φωνάζει; Μπράβο Μήτσο! Πνίξ΄τον τώρα!

Η ελληνική κοινή γνώμη πανηγύρισε το κυπριακό «όχι» σχεδόν όσο και οι Κύπριοι, την ίδια ώρα που η ελληνική κυβέρνηση ευχόταν με όλη τη δύναμη της ψυχής της να φάνε μια γερή μπούφλα από εδώ μέχρι απέναντι το κυπρικαό κοινοβούλιο, η ίδια η Μεγαλόνησος και όσοι «διασπείρουν καινά δαιμόνια» στον φιλήσυχο ελληνικό λαό.

Μπορεί εμείς να μην κουνήσαμε από την καρέκλα μας, αλλά αφού ο διπλανός διαμαρτύρεται υπάρχει λύση. Θα του κάνουμε Like. 

Γιατί να το γράφουμε με δικά μας λόγια αφού το έχει γράψει στο περίπου κάποιος άλλος; Κάνε ένα Like και ξεμπέρδευε. Έτσι η πολιτική δράση αντικαθίσταται με την τηλεοπτική συνείδηση και τα πράγματα δεν διαταράσσονται.

Τώρα όμως; Πως θα αντιδράσει η ελληνική κοινή γνώμη με τη διαφαινόμενη κωλοτούμπα των Κυπρίων ηγητόρων που είναι πολύ πιθανό να τη δούμε μπρος τα μάτιαν μας;

Όσο χαμερπής και δουλοπρεπής και αν είσαι, τον ήρωά σου τον θέλεις καλογυαλισμένο, οπότε μαντεύω ότι έρχονται απογοητεύσεις. Όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τους ίδιους τους Κυπρίους- όσους τουλάχιστον εξ αυτών ψηφίζουν κόμματα εξουσίας. Γιατί ό, τι φαίνεται πολύ καλό για να είναι αληθινό, μάλλον δεν είναι.

Νομίζω ότι μπορούμε να σταματήσουμε να μαθαίνουμε νέα από τη μεγαλόνησο. Έτσι και αλλιώς την δουλειά μας την κάναμε: το βγάλαμε το άχτιν μας.