ΠΑΜΕ σαν άλλοτε

Έπεσε στα χέρια μου η ανακοίνωση που κυκλοφόρησε το ΠΑΜΕ στους μαθητές επ΄ αφορμή του εορτασμού της 25ης Μαρτίου του 1821. Η ανακοίνωση που τιτλοφορείται «Οι λαϊκές επαναστάσεις μπορούν να νικήσουν!», λέει ορισμένα ενδιαφέροντα πράγματα για τον «ξεσηκωμό του έθνους» εντός ή εκτός εισαγωγικών.

Πρώτο και σωστό που λέει η ανακοίνωση είναι ότι η επανάσταση δεν κηρύχθηκε από την εκκλησία, όπως μαρτυρά η κατασκευασμένη από το μετεπαναστατικό κράτος ιστορία με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό. Για την ακρίβεια και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και άλλοι επιφανείς πελοποννήσιοι αντιμετώπισαν περιφρονητικά τον απλό Παπαφλέσσα που απεστελμένος της φιλικής εταιρίας, προσπαθούσε να ξεσηκώσει τον πληθυσμό.

Το δεύτερο που λέει η ανακοίνωση είναι πιο σχετικό και πιο δύσκολο να αποδειχθεί. Το ΚΚΕ, προκειμένου να χρησιμοποιήσει την δημοτικότητα των «ηρώων του ‘21» στο μέσο άνθρωπο, δεν επιχειρεί να υποτιμήσει την ελληνική επανάσταση εν γένει, αλλά θέλει να περάσει την άποψη ότι πρόκειται περί κοινωνικής και όχι εθνικής επανάστασης. Αυτό είναι εν μέρει μόνο σωστό.

Ναι μεν το ξεκίνημα του ξεσηκωμού είχε οπωσδήποτε κριτήρια οικονομικοκοινωνικά- αφού ως γνωστόν κανένας εύπορος δεν εξεγείρεται- αλλά μετά τους πρώτους μήνες της επανάστασης οι ιστορικές πηγές μοιάζουν να συγκλίνουν στο ότι δημιουργήθηκε εθνική συνείδηση ικανή να κινητοποιήσει τις μάζες. Βέβαια, ένα πράγμα που δεν αναφέρεται πουθενά στα σχολικά εγχειρίδια είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού «στρατού» και ναυτικού ήταν έμμισθο. Μάλιστα, καλή- καλή η εθνική συνείδηση και το όνειρο για απελευθέρωση, αλλά όταν σταματούσε το μπαγιόκο να πέφτει οι μαχητές μας την έκαναν για τα σπίτια τους αφήνοντας στη μέση στρατιωτικές επιχειρήσεις και στέλνοντας στα σκουπίδια κάθε στρατηγικό σχεδιασμό.

Ένα άλλο πράγμα που αναφέρεται στο μανιφέστο του ΠΑΜΕ είναι η φυλετική σύνθεση των μαχητών μας, οι οποίοι βεβαίως πόρρω απείχαν από την “εθνική καθαρότητα”. Οι υπερήφανοι σουλιώτες για παράδειγμα ήταν Αλβανοί, ενώ «στα πλοία του Μιαούλη, το πλήρωμα δεν ήξερε καθόλου την ελληνική γλώσσα και ότι μιλούσε Αρβανίτικα».

Ξεκινώντας να διαβάζω την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ, ήμουν- όπως πάντα- αρνητικά προκατειλημμένος. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να διαφωνήσω όσο θα ήθελα με το περιεχόμενό της.

Η αποσπασματική αναφορά σε ιστορικά γεγονότα και το μπλέξιμο με «την πολιτική της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του συστήματος των εφοπλιστών, των επιχειρηματιών που κάνουν επίθεση στη ζωή σου και στην οικογένειά σου» όμως, μου θυμίζουν ότι ακόμα και αν περιέχουν αλήθειες, οι πολιτικές ανακοινώσεις δεν είναι ιστορία. Ακόμα μου θυμίζουν πόσο ανάγκη είναι να γίνει μια ουσιαστική αναμόρφωση της ελληνοκεντρικής ιστορίας που διδάσκονται τα παιδιά στα σχολεία.