Άλογα πράγματα

Δύο πράγματα έκαναν τις τελευταίες ώρες εντύπωση στην κοινή γνώμη. Και για τα δύο θέλω να εκφράσω την απορία μου.

Θεωρώ τα άλογα συμπαθή ζώα. Θέλω κατ’αρχήν να διευκρινίσω αυτό για να μην παρεξηγηθώ.

Η είδηση ότι στα κεφτεδάκια του IKEA ανιχνεύτηκε κρέας αλόγου με σόκαρε, όπως θα με σόκαρε οτιδήποτε μη συνηθισμένο μάθαινα, αλλά δεν με φρίκαρε. Ο λόγος είναι ότι κατά τη γνώμη μου, στην περίπτωση που είσαι εντάξει με τη γεύση, το αν τρως άλογο ή πρόβατο λίγη σημασία έχει.

Ιδεολογικά και το πρόβατο ή το μοσχάρι είναι πλάσματα και πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο. Η μόνη διαφορά που παρατηρώ ότι αναγνωρίζουμε οι «πονόψυχοι» κρεατοφάγοι είναι στο υποκοριστικό: «το αλογάκι μωρέεεε;». Εγώ διαφωνώ. Μόνο κριτήριο που πρέπει να μείνει ενεργό πέρα από την υγειονομική καταλληλότητα και να αποτελεί μπούσουλα, είναι η γεύση. 

Πόσο σε πειράζει που προέρχεται από ένα ζώο και όχι ένα άλλο, υποκριτικέ «οικολόγε» ;

Χα! Και αφού ελπίζω ότι κατάφερα να εξασφαλίσω την δημοφιλή και επικερδή αντιπάθεια με τους τρόπους που έχει διδαχθεί και ο Πάσχος Μανδραβέλης να το παίξω και αλλιώς.

Είναι προφανώς απαράδεκτο ότι οι πελάτες του εστιατορίου του IKEA δεν γνώριζαν τι ακριβώς έχει μέσα αυτό που τρώνε, ούτε αν όντως τα συγκεκριμένα άλογα ήταν ποτισμένα με αναβολικά για να καταφέρουν τη νίκη στον ιππόδρομο. Φαντάζομαι ότι ούτε το IKEA το γνώριζε. Το IKEA προφανώς ζήτησε και πήρε προσφορές από διάφορους προμηθευτές κρέατος ώστε να πετύχει τη χαμηλότερη τιμή πρώτης ύλης. Ο προμηθευτής έβαλε και λίγο αλογάκι (για τη νοστιμιά) που το έβρισκε και φτηνό μια που όλοι οι ευρωπαίοι το σνόμπαραν. Πώς κάνετε έτσι;

Επίσης, βλέπω ότι προκαλεί απορία και θυμηδία σε αρκετούς το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών με την άνοδο του κωμικού Μπέμπε Γκρίλο και την αναγέννηση του Σίλβιο μπούνγκα μπούνγκα Μπερλουσκόνι. Μάλλον ξεχνούν ότι ανήκουν στον λαό που εξέλεξε τον Γιώργο Παπανδρέου με 43%.