Πρέπει να είσαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα

Είναι τόσο μονότονα προβλέψιμη η συμπεριφορά της ελληνικής πολιτικής σκηνής που ορισμένες φορές καταλαβαίνω εκείνους που έχουν σταματήσει να διαβάζουν πολιτικές ειδήσεις και πλέον πετούν το αντίστοιχο τμήμα των κυριακάτικων εφημερίδων μαζί με το «ροζ» ένθετο των οικονομικών.

Οι κινητοποιήσεις στην υπόθεση της Ελληνικός Χρυσός είχαν ως αποτέλεσμα τα επεισόδια και τη σύλληψη ενός 54χρονου με την κατηγορία της «ηθικής αυτουργίας». Ο 54χρονος προφανώς ανάλογα δασκαλεμένος άρχισε να φωνάζει ότι συνελήφθη λόγω του ότι είναι μέλος του Σύριζα και ότι στο πρόσωπό τους στοχοποιείται η παράταξη κλπ κλπ. Από την άλλη πλευρά, έμμεσα ή άμεσα, κυβερνητικές πηγές αποδίδουν οτιδήποτε μοιάζει αντικαθεστωτικό στο Σύριζα: Από γκαζάκια και αριστεριστές τρομοκράτες, έως επεισόδια στις πορείες και απεργίες.

Αυτό θα είναι το χαΐρι τώρα. Οι μεν θα λένε ότι οι άλλοι είναι που τα κάνουν όλα και οι άλλοι θα λένε ότι τους στοχοποιούν μόνο και μόνο επειδή είναι οι άλλοι. Τόσο γόνιμα!

Ακόμη και κάποιος που δεν θα ήθελε να επαναλάβει τους χαρακτηρισμούς περί ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ για τον Σύριζα, θα ήταν δύσκολο να μην θεωρήσει ότι ακόμη περισσότερη ομοιότητα με το παρελθόν παρουσιάζει όλο μαζί το δίπολο των κομμάτων εξουσίας. Ακόμη δηλαδή και αν το ο Σύριζα δεν μοιάζει με το ΠΑΣΟΚ, το σύστημα ΝΔ- Σύριζα είναι σχεδόν ολόιδιο με το σύστημα ΠΑΣΟΚ- ΝΔ. Όπερ σημαίνει;

Κατά τη γνώμη μου αυτό δεν είναι απόδειξη ότι τα σενάρια της φοιτητοαριστερίκης φαντασίας αληθεύουν και ημισκοτεινά κέντρα εξουσίας μαζεύουν γύρω από ένα τραπέζι τους πολιτικούς αρχηγούς εκβιάζοντάς τους. Όχι, το ότι δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι η κοινοβουλευτική διαδικασία διοίκησης δεν τεκμαίρεται από τόσο άμεσες και απροκάλυπτες ενέργειες.

Απλώς “that’s the name of the game”: Κατασκευάζεις έναν εχθρό ή εν πάση περιπτώσει υπερβάλεις τις προθέσεις του αντιπάλου σου. Με τον τρόπο αυτό ενώνεις τους δικούς σου και τους ποδηγετείς με παιδαριώδη τρόπο τύπου «καλός- κακός». Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε παράταξη εξουσίας, πάντα, υπόσχεται τη σωτηρία από μία κρίση. Στην πράξη το παιχνίδι του Κοινοβουλευτισμού είναι απλώς η τέχνη της διαχείρισης της δυσαρέσκειας του εκλογικού σώματος και η χρησιμοποίησή του ως ανελκυστήρα για την εξουσία.

Το σύνηθες αντεπιχείρημα των απανταχού οπαδών του Σύριζα στην κριτική αυτή, που εύστοχα μπορεί να συνοψιστεί στο «πρέπει να’ σαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα», είναι το λαϊκίστικο ερώτημα «δηλαδή, εννοείς ότι είμαστε ίδιοι; Αυτό δεν το δέχομαι!». Δεν είναι όμως η πρόθεσή μου να μπουν όλοι στο ίδιο καλάθι. Φοβάμαι ωστόσο όλο και περισσότερο ότι είναι η δική τους.