Παλιό ΠΑΣΟΚ- μόνο- ψάχνει

Ο μόνος λόγος που η Δημοκρατική Αριστερά χρειάστηκε τρεις μέρες για να απαντήσει στην εξόφθαλμα υστερόβουλη πρόταση Βενιζέλου για συμμετοχή της στον προσυνεδριακό διάλογο του ΠΑΣΟΚ είναι ότι έπρεπε, έστω και τυπικά, η ηγεσία να συμβουλευτεί διάφορα στελέχη που, το καθένα από αυτά είχε τη δική του αποψούλα να προσθέσει στο θέμα της πιθανής συνεργασίας με το άλλοτε κραταιό κόμμα εξουσίας.

«Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται», είναι νομίζω η παροιμία που περιγράφει με τον πιο εύγλωττο τρόπο την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το ΠΑΣΟΚ που προσπαθεί έστω μόνο δια της προτάσεως να τσιμπήσει καμιά συμπάθεια και να εγγραφεί στη συνείδηση των ψηφοφόρων ως κάτι ψιλοαριστερό που πάντα πασχίζει για τα συμφέροντα του λαού, αλλά, να, κάτι οι αναποδιές, κάτι οι κακοί ξένοι, παραγκώνισε τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα. Τώρα βέβαια μετανοεί.

Το συνέδριο που το ΠΑΣΟΚ έχει μπροστά του πιέζει τον πρόεδρο να δείξει πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση και- κυρίως- για την επιστροφή των εραστών της εξουσίας που μόλις κατάλαβαν ότι το πλοίο βουλιάζει, πήραν το τυράκι τους και πήγαν παραδίπλα. Θα ξαναέρθουν; Πολύ αμφιβάλω. Μάλλον θα φροντίσουν να εδραιώσουν τη θέση τους στο νέο μαγαζί- αυτό της Κουμουνδούρου.

Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ δεν είναι οι παλαιότερες αμαρτίες του- αυτό θα ήταν πρόβλημα αν οι Έλληνες ψηφοφόροι είχαν μνήμη. Το πρόβλημά του είναι ότι δεν έχει προσωπικότητα- δεν έχει τι να προτείνει. Ακόμη και ο τρίτος δρόμος του σοσιαλισμού φαίνεται πλέον κατειλημμένος, μια που τουλάχιστον άλλες δύο παρατάξεις είναι πρόθυμες να υποστηρίξουν το αριστερό προφίλ με τα καλά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ίσως η αλλαγή ηγεσίας να είναι λύση για το ΠΑΣΟΚ. Ίσως όχι. Σε κάθε περίπτωση δεν νομίζω ότι θα προλάβουμε να μάθουμε, αφού ο πρόεδρος θα προτιμήσει να γίνει το κόμμα χίλια κομμάτια πριν κατέβει από την καρέκλα.