Resolutions 2
Σοβαρά τώρα, πόσο καλύτερους ανθρώπους πιστεύετε ότι θα σας κάνει το να γράψετε σε μια κόλλα χαρτί "θα κόψω το κάπνισμα";
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει ο Θοδωρής Διάκος
Πάντα πίστευα (εγώ και όλοι οι μανιοκαταθλιπτικοί που ξέρω) πως οι γιορτές είναι περίοδος θλίψης. Αρνείσαι να συμμετέχεις στο συλλογικό πνεύμα του καταναλωτισμού, των ψεύτικων χαμόγελων και της καταναγκαστικής αγκαλιάς με την κάθε θεία που θα προτιμούσες να δεις σταυρωμένη στη πλατεία με παιδάκια να την χτυπάνε με ραβδιά, Blair witch style. Νομίζω πως εγώ και οι μανιοκαταθλιπτικοί κάναμε λάθος.
Μερικές φορές απλά ανοίγεις τα μάτια σου και δεν σκέφτεσαι πώς θα βγάλεις κι αυτή τη μέρα, εσύ και όσοι αγαπάς. Μερικές φορές το μόνο που σε νοιάζει είναι να ανοίξεις το παράθυρο, να αεριστεί το δωμάτιο, να φύγει η τσιγαρίλα, να βάλεις σκούπα, να πιεις ένα μεγάλο ποτήρι νερό και να ουρλιάξεις από μέσα σου. Γιατί αν αρχίσω τα ουρλιαχτά μέσα στην πολυκατοικία θα γίνω επίσημα ο τρελός της γειτονιάς, εντάξει, ο διαφωτισμός έχει όρια. Είναι σαν να έχεις παρέλαση 4th of July στο κεφάλι σου.
Αν οι στρουθοκάμηλοι χώνουν το κεφάλι τους στο χώμα για να κρυφτούν από τον κίνδυνο –που δεν το κάνουν, αλλά ας δουλέψουμε μ’ αυτή την αναλογία– ίσως ήρθε η ώρα να μάθουμε κάτι απ’ αυτές. Αν συνεχίσουμε να πέφτουμε (τρίτο κόμμα η ΧΑ, yay), ας πέσουμε με χαμόγελο. Ένα γλυκόπικρο χαμόγελο σαν τις Σουλιώτισσες. Ούτως ή άλλως, κάπου κάποτε κάτι θα γίνει. Ίσως στην επόμενη γενιά. Ίσως του χρόνου. Ίσως ο Σαμαράς ανακαλύψει τον βουδισμό. Ίσως η Ευρώπη γίνει ένα μεγάλο, παγκόσμιο φεντεραλιστικό χωριό και όλοι θα ενώσουμε τα χέρια, σαν όλα τα παιδιά της γης.
Μοιρολατρικό; Χέστηκα.
Το απόλυτο resolution για τη νέα χρονιά: στου κουφού τη πόρτα πες "οκέι, εκεί μέσα υπάρχει ένας κουφός, ώρα να σπάσω το παράθυρο και να του διαρρήξω το σπίτι". Αυτή ίσως ήταν η χειρότερη συμβουλή που έχω δώσει μετά το "μην τρως άλλο μπισκότο, έχουν πολλές θερμίδες" που είπα σ’ ένα πεντάχρονο, αλλά ίσως πρέπει κι εσύ να σταματήσεις να υποτιμάς την ψυχική ισορροπία που φέρνει η απλή καλοπέραση.
Δεν θα σας κρατήσω πολύ ακόμα, ξέρω πως έχετε να φάτε με την οικογένεια. Εξακολουθώ να θεωρώ χαζή την ιδέα του να φτιάχνεις λίστες με πράγματα που θες να πετύχεις τη χρονιά που έρχεται. Ξέρω πως δεν πρόκειται να πάω στο γυμναστήριο, ξέρω πως δεν πρόκειται να κόψω το κάπνισμα και το αλκοόλ, δε θα πιεστώ να περνάω περισσότερη ώρα με τους δικούς μου και για κανένα απολύτως λόγο δεν θα σταματήσω να είμαιαξιολάτρευτος αγενής. Όλες αυτές οι αποφάσεις μπορούν να χωρέσουν σε μια μικρή συμβουλή: κάνε ό,τι είναι καλό για τον εαυτό σου. Αυτή τη χρονιά, κάνε ό,τι είναι καλό για τον εαυτό σου.
Πάντα πίστευα (εγώ και όλοι οι μανιοκαταθλιπτικοί που ξέρω) πως οι γιορτές είναι περίοδος θλίψης. Αρνείσαι να συμμετέχεις στο συλλογικό πνεύμα του καταναλωτισμού, των ψεύτικων χαμόγελων και της καταναγκαστικής αγκαλιάς με την κάθε θεία που θα προτιμούσες να δεις σταυρωμένη στη πλατεία με παιδάκια να την χτυπάνε με ραβδιά, Blair witch style. Νομίζω πως εγώ και οι μανιοκαταθλιπτικοί κάναμε λάθος.
Μερικές φορές απλά ανοίγεις τα μάτια σου και δεν σκέφτεσαι πώς θα βγάλεις κι αυτή τη μέρα, εσύ και όσοι αγαπάς. Μερικές φορές το μόνο που σε νοιάζει είναι να ανοίξεις το παράθυρο, να αεριστεί το δωμάτιο, να φύγει η τσιγαρίλα, να βάλεις σκούπα, να πιεις ένα μεγάλο ποτήρι νερό και να ουρλιάξεις από μέσα σου. Γιατί αν αρχίσω τα ουρλιαχτά μέσα στην πολυκατοικία θα γίνω επίσημα ο τρελός της γειτονιάς, εντάξει, ο διαφωτισμός έχει όρια. Είναι σαν να έχεις παρέλαση 4th of July στο κεφάλι σου.
Αν οι στρουθοκάμηλοι χώνουν το κεφάλι τους στο χώμα για να κρυφτούν από τον κίνδυνο –που δεν το κάνουν, αλλά ας δουλέψουμε μ’ αυτή την αναλογία– ίσως ήρθε η ώρα να μάθουμε κάτι απ’ αυτές. Αν συνεχίσουμε να πέφτουμε (τρίτο κόμμα η ΧΑ, yay), ας πέσουμε με χαμόγελο. Ένα γλυκόπικρο χαμόγελο σαν τις Σουλιώτισσες. Ούτως ή άλλως, κάπου κάποτε κάτι θα γίνει. Ίσως στην επόμενη γενιά. Ίσως του χρόνου. Ίσως ο Σαμαράς ανακαλύψει τον βουδισμό. Ίσως η Ευρώπη γίνει ένα μεγάλο, παγκόσμιο φεντεραλιστικό χωριό και όλοι θα ενώσουμε τα χέρια, σαν όλα τα παιδιά της γης.
Μοιρολατρικό; Χέστηκα.
Το απόλυτο resolution για τη νέα χρονιά: στου κουφού τη πόρτα πες "οκέι, εκεί μέσα υπάρχει ένας κουφός, ώρα να σπάσω το παράθυρο και να του διαρρήξω το σπίτι". Αυτή ίσως ήταν η χειρότερη συμβουλή που έχω δώσει μετά το "μην τρως άλλο μπισκότο, έχουν πολλές θερμίδες" που είπα σ’ ένα πεντάχρονο, αλλά ίσως πρέπει κι εσύ να σταματήσεις να υποτιμάς την ψυχική ισορροπία που φέρνει η απλή καλοπέραση.
Δεν θα σας κρατήσω πολύ ακόμα, ξέρω πως έχετε να φάτε με την οικογένεια. Εξακολουθώ να θεωρώ χαζή την ιδέα του να φτιάχνεις λίστες με πράγματα που θες να πετύχεις τη χρονιά που έρχεται. Ξέρω πως δεν πρόκειται να πάω στο γυμναστήριο, ξέρω πως δεν πρόκειται να κόψω το κάπνισμα και το αλκοόλ, δε θα πιεστώ να περνάω περισσότερη ώρα με τους δικούς μου και για κανένα απολύτως λόγο δεν θα σταματήσω να είμαι
Εξακολουθώ να θεωρώ χαζή την ιδέα του να φτιάχνεις λίστες με πράγματα που θες να πετύχεις τη χρονιά που έρχεται. Ξέρω πως δεν πρόκειται να πάω στο γυμναστήριο, ξέρω πως δεν πρόκειται να κόψω το κάπνισμα και το αλκοόλ.
