Η λίστα Λαγκάρντ και τα "καθωσπρέπει" διλήμματα

Έστω και την έχεις στα χέρια σου. Τη δημοσιεύεις ή όχι; Είναι σωστό να δημοσιευθεί;
Υπάρχει ή όχι δίλημμα; Η λίστα Λαγκάρντ και η δημοσίευσή της από το περιοδικό του Κώστα Βαξεβάνη ήγειρε μια σειρά ερωτημάτων ηθικής κυρίως φύσης που μπορεί να μας κρατά απασχολημένους τις ώρες της σχόλης.

Η δημοσιότητα και η δημοσιογραφία έχουν μια ισχύ στην οποία ο μέσος άνθρωπος δεν έχει πρόσβαση. Αν δημοσιευθεί κάτι αρνητικό για κάποιον, τι πρόσβαση έχει αυτός στη δημοσιότητα για να ανασκευάσει την δυσάρεστη εντύπωση που δόθηκε στην κοινή γνώμη;

Ποιες δυνατότητες έχει για να ακουστεί η δική του άποψη; Αν το δράμα του δεν «πουλάει», σχεδόν μηδαμινές.

Από αυτή την άποψη, καλό θα είναι κάποιος να δημοσιεύει κάτι μόνο αν είναι απολύτως σίγουρος ότι η εμπλοκή του θιγόμενου είναι βέβαιη. Αν όμως συνέβαινα αυτό η ειδησεογραφία θα έπρεπε να ακολουθεί την ταχύτητα(;) της δικαιοσύνης και οι «ειδήσεις» να γίνονται κατευθείαν… αλμανάκ.

Η ελευθεροτυπία και η «ενημέρωση του κοινού» είναι συνταγματικά κατοχυρωμένες αξίες, εν ονόματι όμως των, οποίων πολλά χρήματα έχουν μπει στις τσέπες αυτών που τις επικαλέστηκαν. Άρα; Να γίνουμε μια κοινωνία που φοβάται να κάνει έστω και ένα βήμα για να μην πατήσει τα μυρμηγκάκια;

Ακόμη και αν το θέλαμε, δεν νομίζω ότι θα είχαμε τέτοια δυνατότητα. Η οικονομία της αγοράς θα ωθεί πάντα κάποιους να δημοσιοποιήσουν οτιδήποτε, ακόμη και αν είναι έτσι περπατήσουν βαθιά μέσα στο χωράφι της ανηθικότητας, έχοντας ασπίδα την ελευθεροτυπία και την ενημέρωση του κοινού που λέγαμε. η περίπτωση Βαξεβάνη δεν είναι τέτοια- όχι γιατί γνωρίζω ότι οι προθέσεις του είναι διαφορετικές, αλλά γιατί δεν είναι σημαντική η ανηθικότητα του προκείμενου.

Και δεν είναι σημαντική γιατί και οι δύο αιτιάσεις («δεν θα έπρεπε να τη δημοσιεύσει», και «είχε καθήκον να τη δημοσιεύσει») είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά.

Πιο ενοχλητικοί είναι όλοι αυτοί που βρήκαν ευκαιρία να δείξουν πόσο ηθικοί είναι οι ίδιοι, καταδικάζοντας την κίνηση Βαξεβάνη- όχι βάσει της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, αλλά βάσει της ηθικής (καθωσπρέπει συμπολίτες μας να σπιλώνονται άδικα;). Είναι η ίδια ηθική που, όταν διαπόμπευαν τα ονόματα των οροθετικών πορνών, μάλλον είχε πέσει για ύπνο.