Sucker punch

γράφει ο Θοδωρής Διάκος

Γελάσαμε πάλι. Δεν θα γράψω πεντακόσιες λέξεις, γιατί δεν γίνεται να γράψεις πεντακόσιες λέξεις, κι ούτε το αξίζει για να είμαι ειλικρινής. Αυτό που συνέβη χτες το πρωί στο στούντιο του Σκάι ήταν η πιο ωμή, αισχρή απόδειξη πως ζούμε σ’ έναν τόπο που έχει χάσει τον μπούσουλα.

Δεν είναι θέμα σεξισμού, όπως προσπάθησε να το θέσει η Πόπη Τσαπανίδου –όχι λιγότερο σοκαρισμένη– και δεν είναι θέμα σάτιρας, παρωδίας ή απλά ενός χοντροκομμένου αστείου που πήγε στραβά. Δεν μπορώ να φανταστώ, ή έστω θέλω να φαντάζομαι, πόσο άσχημα νιώθουν αυτή τη στιγμή οι συντελεστές της εκπομπής που σκέφτηκαν να εκπλήξουν την Κανέλλη με ένα ζευγάρι γάντια του μποξ και μια ελληνική σημαία. Είναι θέμα κακής κρίσης και απλής έλλειψης σεβασμού.

Όχι μόνο επειδή ακόμα πονάνε οι δαχτυλιές απ’ το χαστούκι. Η Λιάνα Κανέλλη είναι, αν όχι η σημαντικότερη, μία απ’ τις πιο επιφανείς αντιφασιστικές φιγούρες στην ελληνική επικαιρότητα. Είτε την λατρεύεις, είτε την μισείς, μα δεν μπορείς να αρνηθείς πως είναι ντόμπρα, άφοβη και αξιοπρεπής. Δεν αναλώθηκε σε αναλύσεις, καταγγελίες και απανωτές εμφανίσεις σε παράθυρα για να κλαίει τη μοίρα της, όπως φαίνεται να κάνουν όλο και περισσότεροι πολιτικοί τελευταία. Η δουλειά της είναι να μιλάει για το κόμμα της και να προβάλλει αντίσταση. Και είναι μια αντίσταση απ’ την οποία, θες ή δε θες να το παραδεχτείς, κρατιούνται πολλοί άνθρωποι.

Είχε απόλυτο δίκιο σ’ αυτό που είπε, πως όταν ο φασισμός φτάνει στο σημείο να γίνεται αστείο, έχει ήδη πιάσει ρίζες. Τον περασμένο Μάιο, βλέποντας τα ποσοστά το βράδυ των εκλογών, κατέληξα να περπατάω στην πόλη σαν χαμένος, κι έβλεπα ανθρώπους που το βλέμμα τους έλεγε το ίδιο: Τι κάνουμε τώρα; Υπήρχε απόγνωση, υπήρχε τρόμος. Ήταν κάτι άγνωστο και ξαφνικό. Σχεδόν ένα εξάμηνο μετά, κάνουμε αστεία. Προσπαθούμε κάπως να το εκλογικεύσουμε και το χιούμορ είναι ο πιο εύκολος τρόπος. Πόσοι χρυσαυγίτες χρειάζονται για να βιδώσουν μία λάμπα;

Ναι, όλοι μας είχαμε κάποτε μια ιδέα που στο κεφάλι μας ακουγόταν καλή, διάολε, εγώ το παθαίνω σχεδόν καθημερινά. Μερικές φορές απλά υπερτιμάς το χιούμορ σου. Και όπως το χαστούκι του Κασιδιάρη ήταν χαστούκι στην αριστερά, η κακή αυτή φάρσα ήταν σαν αστείο με κλανιές πάνω στην αξιοπρέπεια αυτής της γυναίκας. Και δεν υπάρχει αρκετή δικαιολογία γι’ αυτό.