Ιερές μανίες

Όσα παράπονα και να έχω από τη "δύση" τουλάχιστον δεν σκοτώνουμε κόσμο αν δεν μας αρέσει μια ταινία. Εδώ στο Ελλάντα, τις υστερίες μας όταν δείχνουμε κάτι για τον κύριο ημών τις βγάζουμε και τις παραβγάζουμε, αλλά τουλάχιστον δεν παίρνουμε κανέναν στο λαιμό μας.

γράφει:Ιοβόλος 21 Σεπτεμβρίου 2012 Παλαιότερο των 360 ημερών

Και εκεί που έχεις τα μύρια όσα να σούρεις στις δυτικές κοινωνίες και στον τρόπο ζωής τους, να σου και εμφανίζονται αυτοί οι απανταχού τρελοί μωαμεθανοί, μουσουλμάνοι και εγώ δεν ξέρω τι άλλο και αρχίζουν και σκοτώνουν κόσμο, να γκρεμίζουν κτίρια και άλλα απίστευτα επειδή κάπου σε κάποια χώρα, κάποιος έβγαλε μια ταινία ή δημοσίευσε κάποια σκίτσα.

Αυτό που ανέκαθεν μου έκανε εντύπωση με αυτούς τους τύπους είναι ότι εν έτει 2120 επιδεικνύουν πραγματική προθυμία να πολεμήσουν- αυτή ακριβώς είναι η λέξη- για την πίστη τους. Ο μόνος τρόπος για να χωνέψω μια τέτοια συμπεριφορά είναι πραγματικά να θεωρήσω ότι κάποια πράγματα «είναι έτσι», όπως ο θάνατος, το άπειρο, η τάση του ανθρώπου προς την απληστία κλπ κλπ.

Η αυτοθυσία για την πίστη λοιπόν, μού φαίνεται κάτι εξαιρετικά απίστευτο, αλλά εν πάση περιπτώσει μακρινό.

Στην ίδια λογική, αλλά- πρέπει να παραδεχτούμε- αρκετούς τόνους πιο ελαφριές, είναι κατ΄εμέ οι περιπτώσεις στις οποίες διάφοροι συμπολίτες μας επιδεικνύουν μένος για την «προσβολή των θείων» ή/και του Χριστού μας, της Παναγίας κλπ κλπ.

Προχθές τα παιδιά του In2life ανέβασαν στη fan page στο Facebook μια είδηση, κατά την οποία ένας πάπυρος ίσως να «αποδεικνύει» ότι ο Ιησούς ήταν παντρεμένος. Κάτω από το post αρκετά σχόλια ζητούσαν με μένος την διαγραφή του και κατηγορούσαν τους συντάκτες ως «άπιστους» που θέλουν το κακό της ορθοδοξίας. Δεν ήταν μία μόνο η τρελή- ήταν κάμποσοι.

Φαντάζομαι ότι και αυτοί οι άνθρωποι, όπως οι υπόλοιποι, έχουν στο μυαλό τους κάποια ιδανικά για την ανθρώπινη κοινωνία, τα οποία θεωρούν ότι πραγματώνονται ή ότι θα πραγματωθούν μέσα από την ορθοδοξία. Υποθέτω ότι μπορεί να πρόκειται για αξίες όπως η «χριστιανική αγάπη», η «δικαιοσύνη» ή η ειρήνη.

Ωστόσο, το να θεωρεί κανείς με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω του ότι ο μόνος τρόπος να επιτευχθούν οι προσδοκίες είναι ο πανταχόθεν απόλυτος σεβασμός στην θρησκεία, όπως τον εννοεί ο ίδιος, με κάνει να πιστέψω ότι πρόκειται για προσωπικότητες με ψυχοπαθολογικά σύνδρομα.

Αν έχω δίκιο, θα είναι ευτυχέστεροι μένοντας στην πλάνη τους. Αν δεν έχω, το ίδιο ισχύει για εμένα, που νομίζω ότι η "αλήθεια" ζυγίζει περισσότερο από την μακαριότητα του πιστού.