"Πρώτα φόρτωσέ τους και μετά το συζητάμε"

«Είμαστε πολύ χαρούμενοι όλοι εδώ με αυτό που συμβαίνει», μου είπε αυθόρμητα μαγαζάτορας στην οδό Φυλής σχολιάζοντας το μάζεμα των λαθρομεταναστών (συγγνώμη για τη λέξη αγαπητοί Συριζαίοι, αλλά όσοι δεν έχουν μπει νόμιμα έχουν μπει «λάθρα») στα κέντρα συγκέντρωσης των δήμων ή του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.

«Ήμουν έτοιμος να το κλείσω και εγώ όπως και τόσοι ακόμη», μου είπε ο ίδιος, που διατηρεί κατάστημα με είδη μαναβικής και κρέατα στην ίδια γωνία τα τελευταία 20 -25 χρόνια. «Έχουν μείνει μόνο οι συνταξιούχοι που τρώνε μια μπριζόλα την εβδομάδα. Οι οικογένειες που σου κάνουν την κατανάλωση έφυγαν. Τι να κάτσω να κάνω; Και ξαφνικά ανακοινώνει το μέτρο για τις συλλήψεις και τις απελάσεις και λέω κάτσε να δούμε τι θα γίνει».

Ο κύριος Αντώνης δεν είναι «ρατσιστής». Πιστεύω ότι θεωρεί πως ως λαός είμαστε «γαμάτοι» και μάλλον καλύτεροι από όλους τους άλλους, ότι «όλοι τον Έλληνα τον ζηλεύουν» κλπ κλπ, αλλά αυτά τα πιστεύει λίγο ως πολύ το 90% των Ελλήνων και μόνο το υπόλοιπο 10% τους παρεξηγεί.

Ο κύριος Αντώνης εξέφρασε αυτό που προσπαθούν να πουν εδώ και χρόνια οι κάτοικοι του Άγιου Παντελεήμονα, της Αχαρνών και λοιπών περιοχών: Με τη μεγάλη συγκέντρωση μεταναστών υπάρχει πρόβλημα.

Έπρεπε όμως τα ψηφαλάκια να αρχίσουν στα σοβαρά να πηγαίνουν στη Χρυσή Αυγή για να κινητοποιηθεί το κράτος, αψηφώντας τις ρητορείες της αριστεράς που ελαφρότατα χαρακτήριζε «φασίστες» όποιον δεν είχε τη διάθεση να θεωρήσει χαριτωμένη έθνικ συνήθεια το να κατουράνε οι πακιστανοί παντού. Και γιατί κατουρούσαν παντού; Γιατί οι συμπολίτες μας Έλληνες φρόντιζαν να θησαυρίζουν νοικιάζοντας δίχωρες γκαρσονιέρες για να μένουν 30 και 40 άτομα.

Ακόμη και χθες οι ανακοινώσεις του Σύριζα και του ΚΚΕ για τις προσαγωγές μου φάνηκαν εκτός πραγματικότητας. Αυτή του Συριζα έκανε λόγο για «επικοινωνιακό πυροτέχνημα» και ταυτόχρονα για «πογκρόμ». Εδώ που τα λέμε ή κάτι είναι πυροτέχνημα, οπότε δεν έχει ουσία, ή είναι πογκρόμ οπότε πολλά πράγματα μπορείς να το πεις αλλά πυροτέχνημα όχι.

Δεν θεωρώ ότι το να μαζωχτούν από διάφορα σημεία οι μετανάστες και να συγκεντρωθούν σε στρατόπεδα είναι η καλύτερη λύση. Δεν θεωρώ επίσης ότι θα έπρεπε ως κοινωνία να καταλήξουμε στην απέλασή τους. Είναι εξαιρετικά σκληρό να έχεις δώσει οικονομίες μιας ζωής για να σκυλοπνιγείς στο Αιγαίο και μετά να σε στέλνουν πίσω.

Κάτι όμως έπρεπε να γίνει.

Όταν «καπακώνουμε» τα πράγματα και τα αφήνουμε να φτάσουν στο μη παρέκει, αυτές που θα έπρεπε να είναι οι ύστατες επιλογές, είναι οι μόνες που μοιάζουν με λύσεις. Το επικίνδυνο είναι ότι έτσι, οι περισσότεροι καταλήγουν να πιστεύουν ότι είναι κιόλας.