Αρχαίο πνεύμα θνητών
Μήπως κάπου χάσαμε το νόημα, υπεραναλύοντας κάτι που (θα έπρεπε να) μιλάει από μόνο του; Ναι, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την τελετή έναρξης θα πούμε πάλι.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει ο Θοδωρής Διάκος
Ενώ όλος ο κόσμος παρακολουθούσε καθηλωμένος την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, εγώ ήμουν ζαρωμένος σ’ έναν καναπέ με συμπτώματα ναυτίας, την κολλητή μου να χτυπιέται από τα γέλια λίγο πιο δίπλα, παρακολουθώντας ένα εξίσου σημαντικό πολιτισμικό γεγονός με gritty, λονδρέζικο setting: το Human Centipede 2. Αυτό λέει αρκετά.
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πέρασα την επόμενη μέρα να το συζητάω και να ρωτάω τους πάντες πώς τους φάνηκε. Και μετά να τους κάνω διάλεξη με τους λόγους που δεν πρέπει να δουν ποτέ το Human Centipede 2. Αλλά η τελετή έναρξης ήταν αναμφισβήτητα ένα καυτό θέμα. Κι άρχισα να συλλέγω απόψεις. Πολλοί λάτρεψαν ξεδιάντροπα την σεκάνς με τον Μποντ και την βασίλισσα –μέσα σ’ αυτούς κι εγώ. Δεν μπορείς να μην αγαπήσεις οτιδήποτε έχει να κάνει με την βασίλισσα Ελισάβετ, η κοπέλα είναι αξιαγάπητη.
Και δεν ήταν μόνο ο Μποντ, η Μαίρη Πόπινς ή ο Mr. Bean, ήταν η μουσική και ήταν οι ολυμπιακοί κύκλοι να έρχονται ο ένας κοντά στον άλλο, για να ενωθούν και να βρέξουν φως σε χαμογελαστά πρόσωπα. Αυτό είναι το αρχαίο πνεύμα αθάνατο, η αντίληψη της ένωσης. Πέρα από το σόου και την εμπορευματοποίηση και οτιδήποτε άλλο σύγχρονο, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ένα… παιχνίδι. Ένα παιχνίδι με τον πιο ευγενή σκοπό. Κι αυτός είναι ο λόγος που καλά έκαναν και απέκλεισαν την Παπαχρήστου, παρεμπιπτόντως. Αν δεν μπορείς ούτε να υποκριθείς τον ευγενή, μάθε να το βουλώνεις μπροστά σε κάτι μεγαλύτερο από εσένα.
Και την επόμενη μέρα έπρεπε προφανώς να αρχίσουν οι συγκρίσεις. Πώς οι Βρετανοί δεν έφτασαν ούτε στο ελάχιστο τη δικιά μας τελετή, πώς έφτιαξαν ένα βαρετό έκτρωμα, με κορυφή μια εικόνα που αντιπαρέβαλε στιγμιότυπο από την ελληνική τελετή έναρξης, με το καράβι, και στιγμιότυπο από την βρετανική, με τον Βόλντεμορτ. Υπότιτλος, "Ο κόσμος που φτιάξαμε, ο κόσμος που θέλουν". Γιατί είναι αλήθεια πως ο συμβολισμός του Χάρι Πότερ φτάνει σε επίπεδα παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και δυστοπίας. Μιλάμε για χοντρό ταξικό μίσος, οι muggles είναι το προλεταριάτο, και σταματάω με την ανάλυση γιατί νομίζω πως αρχίζω να βγάζω νόημα και η Παπαρήγα μέσα μου σκίζει με τα νύχια το κλουβί της για να βγει.
Καλώς ή κακώς (κακώς) η γνώμη μου είναι πως κάθε τελετή έναρξης σε κάνει να "βγάζεις αφρούς από την βαρεμάρα", όπως είπε ένας φίλος μου, επειδή κατά βάθος είναι μια τρίωρη avant-garde παράσταση. Ή ένα τρίωρο μάθημα ιστορίας, αν θες, αλλά πάντα μέσα από ένα πρίσμα. Το θέμα είναι πως αυτό το πρίσμα δεν χρειάζεται ανάλυση. Είναι η πιο μεγαλοπρεπώς απλή ένδειξη ευγνωμοσύνης που μπορεί να δείξει μια χώρα στην τιμή που της δόθηκε, να προσθέσει μια ακόμα πέτρα στο ατελείωτο κτίριο που λέγεται Ολυμπιακοί Αγώνες.
Καλό, κακό, βαρετό, Μπιορκ –ό,τι κι αν έχεις να δείξεις, είσαι εσύ αυτός που έκανε όλο τον κόσμο να παρακολουθεί καθηλωμένος.
Ενώ όλος ο κόσμος παρακολουθούσε καθηλωμένος την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, εγώ ήμουν ζαρωμένος σ’ έναν καναπέ με συμπτώματα ναυτίας, την κολλητή μου να χτυπιέται από τα γέλια λίγο πιο δίπλα, παρακολουθώντας ένα εξίσου σημαντικό πολιτισμικό γεγονός με gritty, λονδρέζικο setting: το Human Centipede 2. Αυτό λέει αρκετά.
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πέρασα την επόμενη μέρα να το συζητάω και να ρωτάω τους πάντες πώς τους φάνηκε. Και μετά να τους κάνω διάλεξη με τους λόγους που δεν πρέπει να δουν ποτέ το Human Centipede 2. Αλλά η τελετή έναρξης ήταν αναμφισβήτητα ένα καυτό θέμα. Κι άρχισα να συλλέγω απόψεις. Πολλοί λάτρεψαν ξεδιάντροπα την σεκάνς με τον Μποντ και την βασίλισσα –μέσα σ’ αυτούς κι εγώ. Δεν μπορείς να μην αγαπήσεις οτιδήποτε έχει να κάνει με την βασίλισσα Ελισάβετ, η κοπέλα είναι αξιαγάπητη.
Και δεν ήταν μόνο ο Μποντ, η Μαίρη Πόπινς ή ο Mr. Bean, ήταν η μουσική και ήταν οι ολυμπιακοί κύκλοι να έρχονται ο ένας κοντά στον άλλο, για να ενωθούν και να βρέξουν φως σε χαμογελαστά πρόσωπα. Αυτό είναι το αρχαίο πνεύμα αθάνατο, η αντίληψη της ένωσης. Πέρα από το σόου και την εμπορευματοποίηση και οτιδήποτε άλλο σύγχρονο, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ένα… παιχνίδι. Ένα παιχνίδι με τον πιο ευγενή σκοπό. Κι αυτός είναι ο λόγος που καλά έκαναν και απέκλεισαν την Παπαχρήστου, παρεμπιπτόντως. Αν δεν μπορείς ούτε να υποκριθείς τον ευγενή, μάθε να το βουλώνεις μπροστά σε κάτι μεγαλύτερο από εσένα.
Και την επόμενη μέρα έπρεπε προφανώς να αρχίσουν οι συγκρίσεις. Πώς οι Βρετανοί δεν έφτασαν ούτε στο ελάχιστο τη δικιά μας τελετή, πώς έφτιαξαν ένα βαρετό έκτρωμα, με κορυφή μια εικόνα που αντιπαρέβαλε στιγμιότυπο από την ελληνική τελετή έναρξης, με το καράβι, και στιγμιότυπο από την βρετανική, με τον Βόλντεμορτ. Υπότιτλος, "Ο κόσμος που φτιάξαμε, ο κόσμος που θέλουν". Γιατί είναι αλήθεια πως ο συμβολισμός του Χάρι Πότερ φτάνει σε επίπεδα παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και δυστοπίας. Μιλάμε για χοντρό ταξικό μίσος, οι muggles είναι το προλεταριάτο, και σταματάω με την ανάλυση γιατί νομίζω πως αρχίζω να βγάζω νόημα και η Παπαρήγα μέσα μου σκίζει με τα νύχια το κλουβί της για να βγει.
Καλώς ή κακώς (κακώς) η γνώμη μου είναι πως κάθε τελετή έναρξης σε κάνει να "βγάζεις αφρούς από την βαρεμάρα", όπως είπε ένας φίλος μου, επειδή κατά βάθος είναι μια τρίωρη avant-garde παράσταση. Ή ένα τρίωρο μάθημα ιστορίας, αν θες, αλλά πάντα μέσα από ένα πρίσμα. Το θέμα είναι πως αυτό το πρίσμα δεν χρειάζεται ανάλυση. Είναι η πιο μεγαλοπρεπώς απλή ένδειξη ευγνωμοσύνης που μπορεί να δείξει μια χώρα στην τιμή που της δόθηκε, να προσθέσει μια ακόμα πέτρα στο ατελείωτο κτίριο που λέγεται Ολυμπιακοί Αγώνες.
Καλό, κακό, βαρετό, Μπιορκ –ό,τι κι αν έχεις να δείξεις, είσαι εσύ αυτός που έκανε όλο τον κόσμο να παρακολουθεί καθηλωμένος.
Αυτό είναι το αρχαίο πνεύμα αθάνατο, η αντίληψη της ένωσης. Πέρα από το σόου και την εμπορευματοποίηση και οτιδήποτε άλλο σύγχρονο, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ένα… παιχνίδι. Ένα παιχνίδι με τον πιο ευγενή σκοπό.
