Μην κυνηγάμε την πολιτικοποίηση στα σχολεία

Σε άλλες εποχές παραπέμπει η είδηση που θέλει την έναρξη ένορκης διοικητικής εξέτασης για την απόφαση εκπαιδευτικών σε σχολείο της Βέροιας να καλέσουν ως ομιλίτρια την Αλέιδα Γκεβάρα, κόρη του Τσε Γκεβάρα, γιατρό, επικεφαλής του ιδρύματος Γκεβάρα και άνθρωπο με πολυσχιδή ανθρωπιστική δράση κυρίως στον τομέα της παροχής κοινωνικής περίθαλψης σε παιδιά.

Η ΕΔΕ διατάχθηκε μετά από παρέμβαση της τοπικής οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας, μέλη της οποίας διαμαρτυρήθηκαν για την πρόσκληση της κ. Αλέιδα στο σχολείο της Ημαθίας. Από μερίδα δεξιόστροφων αρθρογράφων η επιλογή της κ. Αλέιδα επικρίθηκε, αφού ήρθε στο φως η υπόθεση της ΕΔΕ. Δηλαδή, πήραν το μέρος της κομματικής οργάνωσης, κρίνοντας ότι «ε, αφού ήρθε η κόρη του Τσε Γκεβάρα, τι θα τους είπε; Τίποτα κουμουνιστο-επαναστατικά θα τους είπε- κάτσε να επικροτήσω τη διαδικασία».

Η απόφαση της τοπικής του κυβερνώντος κόμματος να παρέμβει κατά τη γνώμη μου πάσχει ηθικά, αν και από ό,τι φαίνεται όχι νομικά. Όμως η ΕΔΕ είναι διοικητική πράξη, είναι πράξη της πολιτείας που πιθανόν έχει συνέπειες για τους δημόσιους λειτουργούς. Με άλλα λόγια η πολιτεία επιλέγει να βάλει τους εκπαιδευτικούς υπό πειθαρχικό έλεγχο με πιθανή την επιβολή πονών λόγω μιας ομιλίας, της οποίας το περιεχόμενο απλώς το υποθέτουμε!

Ο πειθαρχικός έλεγχος για μια ομιλία επιφανούς προσώπου δεν έχει λογική. Αν η διαφωνία έγκειται στην πολιτικοποίηση, αυτό πιθανότητα παραπέμπει σε ένα απολιτίκ σχολείο, από το οποίο δεν έχει να ωφεληθεί κανένας – είτε θέλει την… επαναστατική ανατροπή, είτε την διατήρηση της κυριαρχίας των αγορών. Και αυτό για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων και γιατί η σημερινή πολιτικοποίηση είναι διαφορετική από ότι ίσως νομίζει και η τοπική της Νέας Δημοκρατίας και η επιτροπή που κάλεσε την κόρη Γκεβάρα. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. 

Η πολιτική και η συζήτηση για την πολιτική είναι η ενασχόληση με τα κοινά και από αυτό δεν γίνεται να θέλουμε ως κοινωνία να ξεφύγουμε. Είναι θέμα αυτοσυντήρησης της πολιτείας μας. Το μάθημα της κοινωνικής και πολιτικής αγωγής αποδεικνύει ότι κάποιος, κάπου έχει επίγνωση της σημασίας που έχει το μην αφήνεται κανείς να «ιδιωτεύει» και να αδιαφορεί.

Κάθε ΕΔΕ που διατάσσεται για την όποια πολιτικοποίηση είναι παράλογη και επικίνδυνη. Είναι μάλιστα καιρός να δούμε πώς γίνονται δεκτές και από ποιον οι ΕΔΕ και πώς αποφασίζεται να ξεκινήσουν. Μια τέτοια ΕΔΕ θα μου έκανε περισσότερο νόημα.