Παιχνίδι με την Προεδρία

Οι συζητήσεις για την προεδρία της Δημοκρατίας και τους πιθανούς υποψήφιους για αυτήν ξεκίνησαν νωρίς και φαίνεται ότι έχουν το σύνηθες αποτέλεσμα :τον ευτελισμό του θεσμού σε επίπεδο αναζήτησης τακτικής για την βασική πολιτική σκηνή.

Άκουγα την Πέμπτη το βράδυ τον Αλέξη Τσίπρα να σχολιάζει τις συζητήσεις που ξεκινούν με την αγαπημένη δημοσιογραφική ερώτηση «ποια χαρακτηριστικά πιστεύετε ότι πρέπει να έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας;».

Έλεγε λοιπόν ο πρώην πρωθυπουργός, ψέγοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι δεν είναι θεσμικά σωστό να κυκλοφορεί μια τέτοια συζήτηση όταν η σημερινή πρόεδρος έχει τη δυνατότητα μιας ακόμη θητείας.  Αν ο πρωθυπουργός που την πρότεινε δεν έχει σκοπό να την ξαναπροτείνει, έλεγε σωστά ο Α. Τσίπρας, πρέπει να μας πει γιατί: σε ποιο σημείο η πρόεδρος φάνηκε ανεπαρκής.   

Το πιθανότερο είναι ότι ο Πρωθυπουργός διερευνά κατά πόσον θα αποκομίσει περισσότερα οφέλη από το να μην προτείνει την ανανέωση της θητείας Σακελαροπούλου. Ψάχνει δηλαδή αν τον συμφέρει να δελεάσει άλλους χώρους- εντός ή εκτός της παράταξής του- με μια νέα πρόταση που ταυτόχονα θα λάβει και τη στήριξη από κόμματα της αντιπολίτευσης για να μην γίνει καμιά στραβή και εμφανιστεί ο Βελόπουλος με κανένα 12% και καμιά Λατινοπούλου με 5%.

Όμως είναι το θέμα. Δεν γίνεται από τη μια να μιλάμε για το «ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας» και να το περιβάλουμε με κύρος και σεβασμό, και από την άλλη να το κάνουμε κλωτσοσκούφι, αναγνωρίζοντας ευθαρσώς ότι «έχει μόνο διακοσμητικό ρόλο» και άρα είναι πιο σημαντικό το ότι μπορεί να οδηγήσει σε εκλογές από ό,τι η ίδια η επιλογή και η εκλογή προέδρου.

Εν πάση περιπτώσει ας απενεργοποιήσουμε τη δυνατότητα της εκλογής να οδηγεί σε εθνικές εκλογές, αλλάζοντας τα δεδομένα και ορίζοντας την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας απευθείας από τον λαό. Έτσι θα ξέρουμε τουλάχιστον με τι έχουμε να κάνουμε και δεν θα σύρετε ο θεσμός του πρώτους πολίτη της χώρας πίσω από τους τακτικισμούς της εκάστοτε κυβέρνησης που μετράει κουκιά.

Για να έχουν οι θεσμοί κύρος που μπορεί να χρησιμοποιήσει η πολιτεία όταν και αν της χρειαστεί, πρέπει να φροντίζουμε να περιβάλλονται από κύρος και σε ανύποπτες στιγμές. Γιατί μετά θα τους χρειαστείς (ίσως) και θα μοιάζουν με καρικατούρες που δεν μπορούν να απευθυνθούν στην κοινή γνώμη και να λειτουργήσουν «εθνικώ τω τρόπω».