Το σωματίδιο του θείου

Ξεκίνησα προ περίπου τριετίας- δεν θυμάμαι και εγώ πότε ακριβώς- να ενημερώνομαι για το πείραμα του CERN.

Το όλο θέμα είχε ξεκινήσει ιδανικά, καθώς είχε όλα τα συστατικά μιας προορισμένης να επιτύχει είδησης: Αφορούσε ενδεχόμενη ιστορική επιστημονική ανακάλυψη (από αυτές που όλοι θέλουν στον καιρό τους να έχουν ζήσει), ήταν εκλαϊκευμένη επιστήμη και ενέπλεκε –έστω έμμεσα- τον Αινστάιν, την λατρεμένη περσόνα των Ελλήνων που μπορούν εύκολα να ταυτίσουν με τον «εξυπνότερο άνθρωπο», ακόμα και αν δεν υπάρχει σαφής έννοια ούτε της εξυπνάδας ούτε της λιγότερο αγοραίας αδελφής της, της ευφυΐας.

Η συνταγή χάλασε λίγο μετά, όταν οι βλάβες και εμπόδια τρομπάρησαν στο κοινό πληροφορίες που απαιτούσαν λίγη έστω προσπάθεια για να καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει το πείραμα στο CERN. Μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο, και το δικό μου θαυμαστικό χαμόγελο για τα επιτεύγματα της σύγχρονης επιστήμης έμεινε μετέωρο και διακόπτες ου έκλεισαν αφήνοντας εκτός τις μπερδεμένες πληροφορίες.

Όταν προ ημερών το CERN ξαναέσκασε στην επικαιρότητα και η εγχώρια ειδησεογραφία υποσχόταν ότι βρέθηκε το σωματίδιο του Θεού, είχα ήδη ξεχάσει τι ήταν αυτό και για ποιον ακριβώς λόγο ήταν σημαντικό. Δοκίμασα να ξαναπιάσω το νήμα από την αρχή, αλλά αυτό είχε κοπεί για πάντα. Στο μυαλό μου, ακόμη και αν επαληθευτεί η ύπαρξη του μποζονίου του Higgs, θα πρόκειται για ένα ακόμη "θαυμαστό επιστημονικό επίτευγμα".

Γιατί συμβαίνει αυτό; Νομίζω γιατί το μυαλό του ανθρώπου διασκεδάζει με τα οικεία πράγματα και επιφυλάσσει μικρή μόνο ποσότητα ενδιαφέροντος για «να μάθει». Μπορεί, επί παραδείγματι, να ακούσει δύο ή τρία τραγούδια που δεν έχει ξανακούσει, μετά θα ζητήσει να ακούσει κάτι που του είναι γνωστό. Το ίδιο νομίζω ισχύει στην εγχώρια πολιτική σκηνή.

Ο Έλληνας ψηφοφόρος μπορεί να παρακολουθήσει τον πολιτικό του μέχρι του σημείου που εκείνα που υπόσχεται θα απαιτήσουν λίγο παραπάνω κόπο- θα γίνουν δηλαδή συγκεκριμένα (=μπερδεμένα). Από τη μεριά τους οι υποψήφιοι βουλευτές δεν χαλούν το χατήρι των… τηλεθεατών και τους ταΐζουν το πολιτικό αντίστοιχο της σαπουνόπερας.

Η αναζήτηση των «ισοδύναμων» που αναζητά τώρα η κυβέρνηση και το επιτελείο του κ. Στουρνάρα δεν είναι πρωτότυπη, ακόμα και αν προηγουμένως είχε άλλο όνομα. Αυτό που θεωρώ ότι μπορεί να κερδίσουμε είναι χρόνος, αφού οι ξένοι ίσως νομίσουν ότι τα σχέδια που θα τους παρουσιαστούν θα λειτουργήσουν και το δημόσιο θα περικόψει από εκεί 11-12 δισ. ευρώ (μπουχαχα).

Υπάρχει βέβαια και το άλλο σενάριο που κάπως να σα να μου φαίνεται πιθανότερο: Οι ξένοι διασκεδάζουν με το «οικείο» παραμύθι του “κάπως θα τα βολέψουμε αφεντικό- μη βαράς” και σφίγγουν περισσότερο τα γκέμια.

Τότε, με την επαναδιαπραγμάτευση ταπετσαρία για να τη βλέπεις και να γελάς, δεν χρειάζεται να είσαι και πυρηνικός φυσικός για να μαντέψεις την… επιτάχυνση της ζωής της κυβέρνησης Σαμαρά. Εκτός και αν έχεις χάσει το ενδιαφέρον σου…