Να αφήσουμε τους εγωισμούς και να μιλήσουμε για τον εαυτό μας

Με στόχο την «Ανασύσταση» του Πασοκ (από τις στάχτες του) είναι σε εξέλιξη οι εργασίες της Εθνικής Συνδιάσκεψης του κινήματος υπό το βλέμμα- και το βάρος- του Ευάγγελου Βενιζέλου (“Βαγγέλης” για τους συντρόφους).

Ένα εγχείρημα που φαίνεται να μην πολυψήνει ούτε τους ίδιους τους ΠΑΣΟκους, αρκετοί εκ των κορυφαίων (μέχρι πρότινος;) δεν δίνουν καν το παρόν. Ο Γιώργος Παπανδρέου βρίσκεται στη Ρόδο όπου θα παραλάβει τιμητική διάκριση για τη συμβολή του στη διεθνοποίηση της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (sic) και η Άννα Διαμαντοπούλου δήλωσε ότι θα είναι στις Βρυξέλες σε αναζήτηση εργασίας στην Ε.Ε. Ο Πάγκαλος είπε ότι θα πάει «αν και δεν έλαβε κάλεσμα»- πράγμα που είναι οπωσδήποτε πιο ανησυχητικό από το δήλωνε ενοχλημένος ότι θα καθίσει σπίτι του.

Ο ίδιος ο Βενιζέλος τώρα, με αφορμή την ανακατάταξη στα του οίκου του, έκανε λόγο για «ανεπίτρεπτες, μικρόψυχες συμπεριφορές ανθρώπων που απλώς έχουν το θράσος να επιδίδονται σε αυτές» πρόσθεσε, μάλιστα, ότι τις τελευταίες ημέρες έχει αρχίσει να «χάνεται η αίσθηση των πολιτικών μεγεθών, ατομικών και συλλογικών», εννοώντας- αν αποκρυπτογραφώ καλά τον ομφαλοσκόπο πολιτικό- ότι «διάφορα τσουτσέκια του κουνιούνται».

Όπως πρόσθεσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, εκλέχθηκε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε πολύ κρίσιμη περίοδο για το κόμμα, σημειώνοντας όμως ότι η αλλαγή ηγεσίας έγινε «με μεγάλη καθυστέρηση, παρά τις αντίθετες και επίμονες προτάσεις μου. Έκανα ό,τι μπορούσα στο όνομα της αλήθειας και του εθνικού συμφέροντος με μία διαμορφωμένη κατάσταση και μέσα σε πολύ αρνητικούς ευρωπαϊκούς συσχετισμούς» είπε.

Όπως μάλιστα προσέθεσε, στρατεύτηκε στο ΠΑΣΟΚ «μέσα στις διαλυτικές για τη χώρα και την παράταξη συνθήκες του 1989, όταν κάποιοι έφευγαν σαν τα ποντίκια από το βυθιζόμενο σκάφος». Εικάζω ότι σε αυτό το σημείο απαντά στον Θεόδωρο Πάγκαλο, ο οποίος θυμήθηκε πρόσφατα ότι «όταν τότε αυτός ίδρυε μαζί με άλλους το ΠΑΣΟΚ, κάποιοι άλλοι παράδερναν στα ΚΟΔΗΣΟ».

«Στάθηκα στο πλευρό του κατηγορούμενου Ανδρέα Παπανδρέου όταν πολλοί έσπευδαν να τον απαρνηθούν και να τον απαξιώσουν. Αποδέχθηκα το αποτέλεσμα της διαδικασίας του 2007 με σεβασμό στην ενότητα της παράταξης και στάθηκα στο πλευρό του Γιώργου Παπανδρέου ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, δίνοντας σκληρούς αγώνες στη Βουλή, χωρίς να ενδώσω σε προεκλογικές ευκολίες και λαϊκισμούς το 2009. Άσκησα με αίσθημα εθνικής ευθύνης και κυβερνητικής αλληλεγγύης τα καθήκοντα του υπουργού Άμυνας, διατυπώνοντας με αγωνία κρίσιμες προτάσεις για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης, όπως η επίμονη πρότασή μου να ζητήσουμε αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών για την έγκριση της πρώτης δανειακής σύμβασης», συνέχισε ο κ. Βενιζέλος.

Εγώ θα απορήσω: Ρε Πρόεδρε εκεί πήγατε να βρείτε μια άκρη μπας και γλιτώσετε το γκρεμό, πάλι για εσένα καταλήγεις να μιλάς;

Και άντε και θέλεις να μιλάς για εσένα. Δεν εξηγείς στους άλλους από κάτω πως κατάφερες να κάνεις ένα τόσο μεγάλο σφάλμα κρίσης και να πιστέψεις ότι ο υπουργός Οικονομικών για (σχεδόν) ένα αιματηρό για τους Έλληνες έτος είναι κατάλληλος για να ηγηθεί του προεκλογικού αγώνα;

Πως αξιολόγησες τόσο λάθος τις μετοχές του «πολιτικού σου κεφαλαίου»;

Εκτός και εάν, επειδή αμφότερες οι διαπιστώσεις αυτές είναι δυσάρεστες για την ηγεσία, προτίμησες να μην τις κάνεις- αν και όφειλες.

Σε τέτοια περίπτωση, νομίζω ότι αυτό είναι σημαντικότερο να συζητάς με τους άλλους Πασόκους και όχι το «ποιος στάθηκε στο πλευρό του κατηγορούμενου Ανδρέα Παπανδρέου» το 1989. Για εσάς δηλαδή, όχι για εμένα...

«Δεν έχω να αποδείξω σε κανέναν τίποτα. Αναφέρομαι στη βάση της παράταξης και στον ελληνικό λαό. Δεν με δελεάζει τίποτα που συνδέεται με την κομματική ή την κυβερνητική εξουσία, αλλά και δεν με κάμπτει τίποτα στην εκτέλεση της εντολής που έλαβα από τη βάση της παράταξης και θα την τιμήσω» κατέληξε για να δεχθεί το θερμό χειροκρότημα.