Αίμα, δάκρυα και κάλος στον εγκέφαλο
Η Βίκυ Σταμάτη δηλώνει έτοιμη να θυσιαστεί για το κοινό καλό. Όπως η μέση Ελληνίδα, στα πρότυπα της οποίας ζούσε όλα αυτά τα χρόνια.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει ο Θοδωρής Διάκος
Η σύγχρονη Ελληνίδα είναι μία μοντέρνα γυναίκα! Εργάζεται! Μορφώνεται! Μεγαλώνει μόνη της τα παιδιά! Η σύγχρονη ελληνίδα είναι μία γυναίκα με δύναμη! Σθένος! Λαμπερά μαλλιά! Και shopping spree στη Νέα Υόρκη.
Σε μια συνέντευξη που σόκαρε, η Βίκυ Σταμάτη δήλωσε στο πανελλήνιο το προφανές: πως ζούσε σαν τη μέση Ελληνίδα. Άρα ήταν άδικο που προφυλακίστηκε, κι έτσι αντέδρασε με τον πιο φυσιολογικό τρόπο, έκανε απεργία πείνας. Και μη γελιέσαι, η απεργία πείνας δεν ήταν κανένα τέχνασμα. Ήταν μια ειλικρινής, απελπισμένη κραυγή διαμαρτυρίας, που την οδήγησε στο νοσοκομείο, σε κατάσταση πλήρους κατάρρευσης, να διαβιεί «εντός των ορίων της ψυχοσωματικής αδυναμίας»!
Το ερώτημα είναι κατά πόσο η Βίκυ Σταμάτη είναι ένα εξιλαστήριο θύμα. Σίγουρα, μπορεί το χαρτί υγείας της να ήταν φτιαγμένο από φύλλα χρυσού, αλλά ίσως δεν ήξερε τι γινόταν στα παρασκήνια. Ίσως ο Άκης Τσοχατζόπουλος να ήταν απλά ένας άντρας που του άρεσε να φροντίζει την οικογένειά του. Ποιος μπορεί να το κρίνει αυτό; Η Δικαιοσύνη, συνεχίζει στην χειμαρρώδη συνέντευξή της, κατά τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό μας είναι έννοια ιερή, «ομογάλακτη αδερφή της επιείκειας». Που είναι αλήθεια, γιατί στην αρχαία Ελλάδα έδειχναν επιείκεια ακόμα και στο σοβαρότερο έγκλημα, το να φοράς παπούτσια μέσα στον ναό. Αν το σύστημα δεν αποφασίσει την αποφυλάκισή της, υπογράφει την αυτοκτονία της, λέει.
Και είναι, πάνω από όλα μητέρα. Είναι μητέρα ενός ανθρώπου, που έχει υποστεί σοβαρά παιδοψυχολογικά τραύματα, ζώντας χωρίς την μητέρα και τον πατέρα του, και με το οργανωμένο έγκλημα να είναι στο κατόπι του… Δεν μπορεί παρά να προσεύχεται ταπεινά για το παιδί της. Όλα καταρρέουν γύρω της, σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, τα ακριβά πλακάκια, τα επίχρυσα πόμολα, τα γυάλινα μπουκάλια με φιλτραρισμένο νερό που κάθονταν ήσυχα στο ψυγείο… Τον αγαπούσε, τον αγαπούσε, τον αγαπούσε, κι αυτός της χάρισε τα πάντα, τα πάντα, και τον βλέπει τώρα τρελαμένο, σκιά του εαυτού του, να τριγυρνάει γυμνός στους κρύους διαδρόμους, με βλέμμα χαμένο, το μυαλό του παραδόθηκε στην παράνοια. Και τώρα είναι πρόθυμη, πρόθυμη να πεθάνει για την αγάπη της, να γονατίσει κάτω απ’ την γκιλοτίνα.
Εγώ θα το πω δίχως φόβο και με πολύ πάθος, γιατί αυτές οι καταστάσεις είναι παθιάρικες. Αγαπώ τον Άκη και τη Βίκυ, είναι ένα δυνατό ζευγάρι ανθρώπων που έγιναν αποδιοπομπαίοι τράγοι για τις βρωμιές όλων των άλλων. Είναι να μην τρελαθείς και να τριγυρνάς ξεβράκωτος στον Κορυδαλλό; Είναι να μην ζητάει τώρα η άλλη διαζύγιο, μπας και σώσει ό,τι αρπάξει ο κώλος της; Πίσω από όλα αυτά όμως, κρύβεται μια παθιασμένη ιστορία που επισκιάζει και το καλύτερο άρλεκιν. Και είναι μια ιστορία που αξίζει να ειπωθεί.
Επίσης, στα what the fuck νέα, η Χρυσή Αυγή δημιούργησε μονάδα αιμοδοσίας ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ. Αν δεν είσαι ΕΛΛΗΝΑΣ, να πας να γ@μηθείς, να ψοφήσεις μες στα σοκάκια με μια ένεση στο χέρι, χεστήκαμε, εμείς δώσαμε τον Όρκο του Ιπποκράτη, και ο Ιπποκράτης ήταν ΕΛΛΗΝΑΣ.
Η σύγχρονη Ελληνίδα είναι μία μοντέρνα γυναίκα! Εργάζεται! Μορφώνεται! Μεγαλώνει μόνη της τα παιδιά! Η σύγχρονη ελληνίδα είναι μία γυναίκα με δύναμη! Σθένος! Λαμπερά μαλλιά! Και shopping spree στη Νέα Υόρκη.
Σε μια συνέντευξη που σόκαρε, η Βίκυ Σταμάτη δήλωσε στο πανελλήνιο το προφανές: πως ζούσε σαν τη μέση Ελληνίδα. Άρα ήταν άδικο που προφυλακίστηκε, κι έτσι αντέδρασε με τον πιο φυσιολογικό τρόπο, έκανε απεργία πείνας. Και μη γελιέσαι, η απεργία πείνας δεν ήταν κανένα τέχνασμα. Ήταν μια ειλικρινής, απελπισμένη κραυγή διαμαρτυρίας, που την οδήγησε στο νοσοκομείο, σε κατάσταση πλήρους κατάρρευσης, να διαβιεί «εντός των ορίων της ψυχοσωματικής αδυναμίας»!
Το ερώτημα είναι κατά πόσο η Βίκυ Σταμάτη είναι ένα εξιλαστήριο θύμα. Σίγουρα, μπορεί το χαρτί υγείας της να ήταν φτιαγμένο από φύλλα χρυσού, αλλά ίσως δεν ήξερε τι γινόταν στα παρασκήνια. Ίσως ο Άκης Τσοχατζόπουλος να ήταν απλά ένας άντρας που του άρεσε να φροντίζει την οικογένειά του. Ποιος μπορεί να το κρίνει αυτό; Η Δικαιοσύνη, συνεχίζει στην χειμαρρώδη συνέντευξή της, κατά τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό μας είναι έννοια ιερή, «ομογάλακτη αδερφή της επιείκειας». Που είναι αλήθεια, γιατί στην αρχαία Ελλάδα έδειχναν επιείκεια ακόμα και στο σοβαρότερο έγκλημα, το να φοράς παπούτσια μέσα στον ναό. Αν το σύστημα δεν αποφασίσει την αποφυλάκισή της, υπογράφει την αυτοκτονία της, λέει.
Και είναι, πάνω από όλα μητέρα. Είναι μητέρα ενός ανθρώπου, που έχει υποστεί σοβαρά παιδοψυχολογικά τραύματα, ζώντας χωρίς την μητέρα και τον πατέρα του, και με το οργανωμένο έγκλημα να είναι στο κατόπι του… Δεν μπορεί παρά να προσεύχεται ταπεινά για το παιδί της. Όλα καταρρέουν γύρω της, σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, τα ακριβά πλακάκια, τα επίχρυσα πόμολα, τα γυάλινα μπουκάλια με φιλτραρισμένο νερό που κάθονταν ήσυχα στο ψυγείο… Τον αγαπούσε, τον αγαπούσε, τον αγαπούσε, κι αυτός της χάρισε τα πάντα, τα πάντα, και τον βλέπει τώρα τρελαμένο, σκιά του εαυτού του, να τριγυρνάει γυμνός στους κρύους διαδρόμους, με βλέμμα χαμένο, το μυαλό του παραδόθηκε στην παράνοια. Και τώρα είναι πρόθυμη, πρόθυμη να πεθάνει για την αγάπη της, να γονατίσει κάτω απ’ την γκιλοτίνα.
Εγώ θα το πω δίχως φόβο και με πολύ πάθος, γιατί αυτές οι καταστάσεις είναι παθιάρικες. Αγαπώ τον Άκη και τη Βίκυ, είναι ένα δυνατό ζευγάρι ανθρώπων που έγιναν αποδιοπομπαίοι τράγοι για τις βρωμιές όλων των άλλων. Είναι να μην τρελαθείς και να τριγυρνάς ξεβράκωτος στον Κορυδαλλό; Είναι να μην ζητάει τώρα η άλλη διαζύγιο, μπας και σώσει ό,τι αρπάξει ο κώλος της; Πίσω από όλα αυτά όμως, κρύβεται μια παθιασμένη ιστορία που επισκιάζει και το καλύτερο άρλεκιν. Και είναι μια ιστορία που αξίζει να ειπωθεί.
Επίσης, στα what the fuck νέα, η Χρυσή Αυγή δημιούργησε μονάδα αιμοδοσίας ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ. Αν δεν είσαι ΕΛΛΗΝΑΣ, να πας να γ@μηθείς, να ψοφήσεις μες στα σοκάκια με μια ένεση στο χέρι, χεστήκαμε, εμείς δώσαμε τον Όρκο του Ιπποκράτη, και ο Ιπποκράτης ήταν ΕΛΛΗΝΑΣ.
Όλα καταρρέουν γύρω της, σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, τα ακριβά πλακάκια, τα επίχρυσα πόμολα, τα γυάλινα μπουκάλια με φιλτραρισμένο νερό που κάθονταν ήσυχα στο ψυγείο...
