Μα καλά, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει;

Ο κοινωνικός ρόλος του ποδοσφαίρου και του επαγγελματικού αθλητισμού γενικότερα είναι κατά τη γνώμη μου ένα αρκετά "βαρύ" και τεράστιο θέμα που επιδέχεται πολλών ερμηνειών και ακόμη περισσότερων αντεγκλήσεων. Εγώ θα μείνω στο με πόση ευκολία ο σημερινός αγώνας με την Γερμανία μεατρέπεται στο μυαλό των Ελλήνων ψηφοφόρων σε «αναμέτρηση» λαών με πολιτικές προεκτάσεις.

Από όσους εύχονται «για έναν παραπάνω λόγο» να κερδίσουμε σήμερα τη Γερμανία θεωρώ
ότι οι συντριπτικά περισσότεροι, αν το σκεφτούν λίγο, θα καταλήξουν στο «όχι μωρέ δεν έχει καμιά σχέση η πολιτική με τη μπάλα». Όσο όμως ένα ευπρεπές ερώτημα δεν τους τίθεται και αφήνονται... στη χαρά του όχλου, η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Γερμανίας είναι το τέρας που τους κόβει τους μισθούς και τα επιδόματα.

Ξεκινάει στην πλάκα, και γίνεται πεποίθηση.

Εξάλλου, μικρές ανατριχίλες μου προκαλεί η επίμονη επαναφορά των κατορθωμάτων της Εθνικής στο Euro 2004 και η προσπάθεια παραβολής τους με το σήμερα. Ακόμη δε περισσότερο απεχθή μου είναι τα συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτές τις εμπειρίες του ελληνισμού και τα οποία καταλήγουν σε γενικές διαπιστώσεις που έχουν στη βάση τους τη βιολογική ερμηνεία και λάβαρό τους «το DNA του Έλληνα». Κατατάσσω με σειρά αντιπάθειας:

-«Οι Έλληνες απέδειξαν ότι ενωμένοι μπορούν να καταφέρουν τα πάντα»
- «Ο Έλληνας όταν είναι με την πλάτη στον τοίχο βρίσκει τον τρόπο να τα καταφέρει»
- «Η ελληνική ψυχή είναι ανίκητη»

Όσο δε πιο «υπόγειο» είναι το μήνυμα που επικαλείται ο ομιλών, τόσο πιο πολύ φαίνεται αυταπόδεικτη η αλήθεια του: «Εκεί που τον έχουν ξεγραμμένο τον Έλληνα, νά τος μπροστά τους».

Δεν θέλω να παίξω τον δάσκαλο και να κατεβάσω τον κόσμο από τα κάγκελα «εξηγώντας» το προφανές: Ότι είναι απλώς ένας αγώνας ενός από τα σπορ- άντε, του ‘βασιλιά’ (που το πιθανότερο είναι ότι δεν θα προσφέρει καν ωραίο θέαμα). Αλλά το να αναδεικνύεται ένα ματς σε εθνική προσπάθεια μου φαίνεται θλιβερό.

Προειδοποιώ τους θιασώτες της 'εθνικής προσπάθειας' ότι καλό θα ήταν να ετοιμαστούν και για την περίπτωση που δεν κερδίσουν «αυτοί με την αδούλωτη ψυχή», αλλά οι «άκαρδοι βόρειοι που μας πίνουν το αίμα». Άραγε παιδιά, αν χάσουμε σήμερα τι θα σημαίνει;  Ότι δεν μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα ή ότι δεν ήμασταν αρκετά ενωμένοι;

Υ.Γ. Όπως είδα και στο twitter ενός φίλου και μου άρεσε, «το ποδόσφαιρο είναι κάτι απολύτως μη σοβαρό και ως τέτοιο αξίζει τον σεβασμό μας».